Η έγκαιρη θεραπεία για την πρόληψη της σοβαρής νόσησης είναι σημαντική παράμετρος στην απάντηση της πανδημίας COVID-19, όπως και τα φάρμακα. Δημοσιεύτηκαν πρόσφατα στο έγκριτο διεθνές επιστημονικό περιοδικό New England Journal of Medicine τα αποτελέσματα μιας μελέτης που διερεύνησε τη σχετική αποτελεσματικότητα της μετφορμίνης, της ιβερμεκτίνης και της φλουβοξαμίνης.
Οι Καθηγητές της Ιατρικής Σχολής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, Λίνα Πάσχου (Επίκουρη Καθηγήτρια Ενδοκρινολογίας), Ευανθία Κασσή (Καθηγήτρια Βιοχημείας-Ενδοκρινολογίας), Νικολέττα Ροβίνα (Αναπληρώτρια Καθηγήτρια Πνευμονολογίας-Εντατικής Θεραπείας), Πέτρος Μπακάκος (Καθηγητής Πνευμονολογίας), Γιώργος Δημόπουλος (Καθηγητής Πνευμονολογίας-Εντατικής Θεραπείας), Θεοδώρα Ψαλτοπούλου (Καθηγήτρια Θεραπευτικής-Επιδημιολογίας-Προληπτικής Ιατρικής) και Θάνος Δημόπουλος (Καθηγητής Θεραπευτικής-Αιματολογίας-Ογκολογίας και Πρύτανης ΕΚΠΑ) συνοψίζουν τα κύρια σημεία της μελέτης αυτής.
Τα φάρμακα που μελετήθηκαν
Πρόκειται για διπλή τυφλή, τυχαιοποιημένη και ελεγχόμενη με εικονικό φάρμακο κλινική μελέτη φάσης 3. Μελετήθηκαν τα φάρμακα μετφορμίνη, ιβερμεκτίνη και φλουβοξαμίνη για την πρόληψη σοβαρής λοίμωξης SARS-CoV-2 σε μη νοσηλευόμενους ενήλικες εντός 3 ημερών από την επιβεβαιωμένη διάγνωση και σε λιγότερο από 7 ημέρες μετά την έναρξη των συμπτωμάτων. Οι ασθενείς ήταν 30 ως 85 ετών και ήταν όλοι είτε υπέρβαροι είτε παχύσαρκοι (BMI >25 kg/m2). Το κύριο καταληκτικό σημείο ήταν η υποξαιμία (≤93% κορεσμός οξυγόνου στην οξυμετρία στο σπίτι), η επίσκεψη στο τμήμα επειγόντων περιστατικών, η νοσηλεία ή ο θάνατος. Όλες οι αναλύσεις χρησιμοποίησαν μάρτυρες που είχαν υποβληθεί σε ταυτόχρονη τυχαιοποίηση, μετά από στατιστική προσαρμογή για εμβολιασμό έναντι SARS-CoV-2 και λήψη άλλων δοκιμαστικών φαρμάκων.
Ευρήματα μελέτης
Συνολικά, 1.431 ασθενείς συμμετείχαν στη μελέτη και υποβλήθηκαν σε τυχαιοποίηση. Από τους ασθενείς αυτούς, 1.323 συμπεριλήφθηκαν στην στατιστική ανάλυση τελικά. Η διάμεση ηλικία των ασθενών ήταν τα 46 έτη. Από τους ασθενείς αυτούς, 56% ήταν γυναίκες (6% από τις οποίες ήταν έγκυες) και 52% είχαν εμβολιαστεί. Η προσαρμοσμένη αναλογία πιθανοτήτων για ένα οποιοδήποτε από τα ανωτέρω συμβάντα ήταν 0,84 (P=0,19) με μετφορμίνη, 1,05 (P=0,78) με ιβερμεκτίνη και 0,94 (Ρ=0,75) με φλουβοξαμίνη, χωρίς στατιστική σημαντικότητα δηλαδή.
Στις προκαθορισμένες δευτερεύουσες αναλύσεις, η αναλογίες πιθανοτήτων ξεχωριστά για υποξαιμία, επίσκεψη στο τμήμα επειγόντων περιστατικών, νοσηλεία ή θάνατο ήταν επίσης μη στατιστικά σημαντικές για μετφορμίνη, ιβερμεκτίνη και φλουβοξαμίνη.
Συμπερασματικά, η μελέτη αυτή κατέδειξε ότι κανένα από τα τρία φάρμακα που αξιολογήθηκαν νωρίς κατά τη λοίμωξη δεν απέτρεψε την εμφάνιση υποξαιμίας, την επίσκεψη στο τμήμα επειγόντων περιστατικών, τη νοσηλεία ή θάνατο που σχετίζεται με COVID-19.
Διαβάστε επίσης
Σχετίζεται η COVID-19 με εμφάνιση σακχαρώδη διαβήτη στα παιδιά; Υπάρχουν αντικρουόμενες μελέτες
Πλεύρης : Η επιδημιολογική εικόνα της χώρας δεν οδηγεί σε μέτρα
