Το να ξαπλώνεις δίπλα στο παιδί σου μέχρι να αποκοιμηθεί είναι μαγικό. Υπάρχει κάτι το οικείο που σε γαληνεύει. Πολλοί λένε ότι το να ξαπλώνεις δίπλα στο παιδί μέχρι αυτό να αποκοιμηθεί είναι κακή συνήθεια. Το κακομαθαίνεις και πρέπει να το κόψεις από νωρίς… Αν δεν το κάνεις, όμως, τι γίνεται; Αν σου ζητήσει να μείνεις για λίγο κοντά του μέχρι να το πάρει ο ύπνος;
Eίναι λογικό να αναρωτηθεί κανείς αν αυτό θα του δημιουργήσει πρόβλημα στο μέλλον. Αν θα είναι τόσο εξαρτημένο από εσένα που δεν θα μπορέσει ποτέ να σταθεί μόνο του στα πόδια του.
Κακομαθαίνουμε το παιδί όταν ξαπλώνουμε δίπλα του μέχρι να κοιμηθεί;
Η απάντηση είναι απλή: μια χαρά θα μπορεί! Πολλές μελέτες έχουν δείξει ότι αυτά τα παιδιά γίνονται ανεξάρτητα – και είναι λογικό αν το καλοσκεφτείς! Όταν ένας άνθρωπος νιώθει ασφάλεια, έχει περισσότερη αυτοπεποίθηση και δεν φοβάται τις προκλήσεις της ζωής.
Για να μην παρεξηγηθώ δεν λέω ότι όλες οι μαμάδες πρέπει να ξαπλώνουν δίπλα στα παιδιά τους μέχρι να κοιμηθούν. Απλώς, τονίζω ότι δεν πρέπει να ανησυχούν αν το κάνουν. Μόνο εσύ ξέρεις τι είναι καλό για την οικογένειά σου.
Όπως αναφέρει το scarymommy.com, τα παιδιά το θέλουν και το έχουν ανάγκη. Αυτές οι στιγμές σιωπής και εγγύτητας είναι πολύ σημαντικές για εμάς. Επιπλέον, για να πω την αλήθεια, αναφέρει η παιδοψυχολόγος Kate Windor, ούτε εμένα μου αρέσει να κοιμάμαι μόνη. Αν ο σύζυγός μου λείπει, δεν με πιάνει ύπνος και ας είμαι 38 ετών! Αν εγώ που είμαι μεγάλη αποζητώ αυτή την ασφάλεια, τότε πού είναι το κακό να την αναζητούν και τα παιδιά μου που είναι 4 και 9 χρονών.
Ξαπλώνω μαζί τους όταν είναι αγχωμένα και ανήσυχα και ξέρω ότι με χρειάζονται. Οι μέρες που θα μπορώ να το κάνω αυτό, είναι πραγματικά μετρημένες.
Είμαι δίπλα στα αγόρια μου γιατί δεν θέλω να κλείσουν τις επιθυμίες και τις ανάγκες τους σ’ ένα μπαούλο και να πετάξουν το κλειδί, μόνο και μόνο επειδή τα αγόρια ”πρέπει να είναι πιο σκληρά”.
Ναι, μερικές φορές , το να ξαπλώνω εκεί είναι το τελευταίο μέρος που θέλω να είμαι.
Ναι, μερικές φορές είμαι ταραγμένη, πεινασμένη, εκνευρισμένη. Μερικές φορές πιάνω τον εαυτό μου να σφίγγει σφιχτά τα δόντια μου μόνο και μόνο για να μην ξεφωνίσω από απογοήτευση.
Αλλά ξέρω ότι αυτά τα λεπτά που είμαι εκεί προσφέρουν στα μικρά μου όσα έχει ανάγκη ένα παιδί: αγάπη και ασφάλεια. Και αυτό μου αρκεί», λέει η Windor.
Διαβάστε επίσης
Παιδιά δημιούργησαν συσκευή για τυφλούς μαθητές
Γιατί εννιάχρονα παιδιά εμφανίζουν διατροφικές διαταραχές;
