«Αν και αυταπόδεικτα τυχερή, δεν άφησα τίποτα στην τύχη» λέει η Τάνια Μαρκουτσά περιγράφοντας το αίσιο ταξίδι της με τον καρκίνο του μαστού.
«Η γνώση έχει αξία όταν γίνεται πράξη και όταν μοιράζεται. Περί αυτού πρόκειται!», γράφει χαρακτηριστικά στο ιστολόγιο της, θέλοντας να μοιραστεί με όλες τις γυναίκες την δική της εμπειρία.
Η διάγνωση του καρκίνου έγινε στις 20 Μαΐου 2021. Ήμουν τυχερή! Καλοί μου φίλοι, συνάδελφοι και επιζήσαντες μου πρότειναν γιατρούς που ανταποκρίθηκαν άμεσα και κέρδισαν από την πρώτη στιγμή την εμπιστοσύνη μου.
Η γιατρός που έκανε τη διάγνωση με ρώτησε: «Τι μαύρισε έτσι την ψυχή σου; Πόση στενοχώρια έχεις περάσει;» Γιατί η επιστήμη σήμερα ξέρει, αναγνωρίζει ότι η ψυχή κάνει κουμάντο. Αυτή έχει τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο. Κι αν δεχόμαστε ότι μια στενοχώρια «μας μαυρίζει την ψυχή», γιατί μια μεγάλη χαρά, μια ελπιδοφόρος πίστη, μια βαθιά επιθυμία δεν μπορεί να αντιστρέψει την κατάσταση και να μας χαρίσει την υγεία;
Η μαστολόγος στον Άγιο Σάββα όταν ψηλάφισε το στήθος μου, χαμήλωσε τα μάτια. Βουβός πανικός. Είναι αυτές οι στιγμές που οι λέξεις περισσεύουν. Αισθάνθηκα την ανησυχία, την αγωνία, το ενδιαφέρον της μέχρι τα κατάβαθα της ψυχής μου. Θα ακολουθούσε ένας αγώνας ταχύτητας. Χημειοθεραπείες για να συρρικνωθούν οι 4-5 διάσπαρτες εστίες, διπλή μαστεκτομή, ακτινοβολίες. Ήμουν αποφασισμένη από την πρώτη στιγμή να εμπιστευτώ, να πειθαρχήσω, να ζητήσω κάθε βοήθεια.
Ήμουν τυχερή! Θα διαβάσετε αυτή τη φράση πολλές φορές. Την έλεγα από την πρώτη ημέρα της διάγνωσης και συνεχίζω να τη λέω και να την εννοώ.
Δεν υπήρξε καμία καθυστέρηση. Πρώτες ημέρες του Ιουνίου κάνω την πρώτη χημειοθεραπεία. Λίγες ημέρες μετά, στις 12-13 Ιουνίου γινόταν το διήμερο ενεργειακό θεραπευτικό σεμινάριο που παρακολουθώ περισσότερο από μία δεκαετία. Πριν τον καρκίνο ήταν μία ευχάριστη ενασχόληση, ένας ακόμη τρόπος να εξελίσσομαι και να εμβαθύνω, μια θεραπευτική προσέγγιση του ποια θέλω να είμαι. Αυτή τη φορά όμως ήταν διαφορετικά. Ήμουν εκεί αποφασισμένη να θεραπευτώ. Αποφασισμένη να ανακαλύψω τι πήγε λάθος, να καταλάβω γιατί πλήγωσα με αυτό τον τρόπο το σώμα μου και να το διορθώσω.
Δεν θα μπω σε λεπτομέρειες. Γνωρίζοντας όλα αυτά τα χρόνια τη δύναμη της ενέργειας που καθένας μας έχει, αφέθηκα στους θεραπευτές μου. Πίστεψα στη θεραπεία που συνέβαινε εκείνη ακριβώς τη στιγμή, ακριβώς με την ίδια πίστη που αφήνομαι και στα χέρια της επιστήμης. Ξεκαθαρίζω ότι για μένα δεν τίθεται το δίλημμα «το ένα ή το άλλο». Κάθε βοήθεια είναι δεκτή. Όταν έχεις να παλέψεις με έναν τόσο δύσκολο εχθρό, χρησιμοποιείς όλα τα όπλα που έχεις στη διάθεσή σου. Αυτό έκανα.
Τη Δευτέρα 14 Ιουνίου τηλεφωνώ στη μαστολόγο μου.
–Θα ήθελα να σας δω.
–Έλα τώρα, θα περιμένεις λίγο αλλά θα σε δω.
Έρχεται η σειρά μου. Μπαίνω μέσα σίγουρη για το θαύμα που έχει συμβεί.
–Είμαι θεραπευμένη, της λέω με την υπερβολή που με χαρακτηρίζει.
–Να σε εξετάσω, μου απαντά κοιτώντας με σαν να είμαι τρελή.
Πόσο λυπάμαι που δεν βιντεοσκόπησα όσα συνέβησαν. Ξεκινά την ψηλάφιση. Με ακουμπά και δεν το πιστεύει! Με κοιτά με γουρλωμένα μάτια. Αναζητά με τα χέρια της όλα αυτά τα ογκίδια, τις εστίες που την είχαν τόσο τρομάξει λίγες ημέρες πριν.
–Έχεις κάνει μόνο μία χημειοθεραπεία, σωστά;
–Ναι γιατρέ μόνο την πρώτη από τις οκτώ που έχει ορίσει ο ογκολόγος.
–Δεν είναι δυνατόν! Αυτό το στήθος δεν έχει καμία σχέση με το στήθος που ψηλάφισα πριν τρεις εβδομάδες! Είσαι σίγουρη; Μόνο μία χημειοθεραπεία;
Βγήκα από τον Άγιο Σάββα κυριολεκτικά πετώντας! Τηλεφώνησα αμέσως στην υπέροχη γιατρό που είχε κάνει την αρχική διάγνωση για να μοιραστώ τα ευχάριστα νέα. Με είχε όμως προλάβει η μαστολόγος.
–Το ξέρω Τάνια, είναι υπέροχο. Μου τηλεφώνησε η γιατρός σου.
Το κλείνω και καλώ τον ογκολόγο μου.
–Το έμαθα Τάνια. Δεν το περιμέναμε αλλά είναι πολύ καλά νέα… μου λέει με εμφανή την απορία στη φωνή του, καθώς τα πρωτόκολλα και η μία μόνο θεραπεία δεν «δικαιολογούν» μια τόσο εντυπωσιακή συρρίκνωση των όγκων.
Ήμουν τυχερή! Το θαύμα δεν σταμάτησε εκεί.
Ακολούθησε ένα πενθήμερο θεραπευτικό σεμινάριο, η δημιουργία μιας «Ομάδας Θεραπείας» -αποτελούμενη από καρδιακές φίλες- για ενθάρρυνση, συζητήσεις, διασκέδαση και ομαδικούς διαλογισμούς και φυσικά ψυχοθεραπεία σε εξειδικευμένο κέντρο για ογκολογικούς ασθενείς. Αν και αυταπόδεικτα τυχερή, δεν άφησα τίποτα στην τύχη. Πήρα την τύχη μου στα χέρια μου. Έγινα ο οδηγός στο ταξίδι της ζωής μου. Άλλαξα τα πάντα μέσα μου και γύρω μου.
Οι περισσότεροι ξέρουμε τι κάνουμε λάθος. Οι περισσότεροι συνεχίζουμε μοτίβα που μας «πληγώνουν» γιατί είναι πιο εύκολη η παραμονή στο γνωστό, στο σύνηθες –όσο κι αν πονάει- από την αλλαγή προς το άγνωστο. Δεν παίρνουμε το ρίσκο να τα κάνουμε όλα αλλιώς, όπως πραγματικά θα θέλαμε. Όταν όμως μια δυσίατη ασθένεια μας χτυπήσει την πόρτα, υποχρεωνόμαστε να διαλέξουμε δρόμο. Ο γνωστός δρόμος μάς οδήγησε εδώ, στην ασθένεια. Ο άλλος, ο άγνωστος, ίσως να μας σώσει. Εμείς αποφασίζουμε ποιον θα πάρουμε.
Το θαύμα δεν τελείωσε σε αυτή τη δεύτερη ψηλάφιση. Μετά την τέταρτη χημειοθεραπεία, οι εξετάσεις επαναλήφθηκαν. Οι γιατροί ήταν ενθουσιασμένοι.
–Είναι σαν να έχεις ολοκληρώσει τον κύκλο των χημειοθεραπειών. Όμως φυσικά θα ακολουθήσουμε το πρωτόκολλο και θα συνεχίσουμε.
Δεν είχα καμία αντίρρηση.
Ο δεύτερος κύκλος ήταν πολύ πιο δύσκολος από τον πρώτο. Παρά τους διαλογισμούς, τους βελονισμούς και τις ομαδικές θεραπείες με τις φίλες μου, οι παρενέργειες με είχαν μετατρέψει σε ζόμπι.
Μετά το τέλος των χημειοθεραπειών και πριν μπω στο χειρουργείο για την -έως τότε- διπλή μαστεκτομή, μία ακόμη επανάληψη όλων των εξετάσεων.
Βρίσκομαι στο διαγνωστικό κέντρο της περιοχής μου για μαστογραφία και υπέρηχο. Εντελώς καραφλή. Το σημειώνω. Αφού κάνω τις εξετάσεις, με καλεί στο γραφείο του ο γιατρός για να με ενημερώσει.
–Οι εξετάσεις σας είναι πεντακάθαρες.
–Τι εννοείτε;
–Δεν υπάρχει κάποιο εύρημα. Είστε απολύτως υγιής.
–Τι λέτε γιατρέ. Είμαι καρκινοπαθής. Σε λίγες ημέρες μπαίνω στο χειρουργείο.
–Αλήθεια; Νόμιζα ότι έχετε αλωπεκία! Δεν ξέρω τι μου λέτε εσείς, εγώ ξέρω τι βλέπω. Δεν υπάρχει κανένας όγκος! Απίστευτο! Είναι μόλις η δεύτερη φορά στην καριέρα μου που βλέπω κάτι τέτοιο.
Η χαρά του δεν κρύβεται. Για τη δική μου χαρά περιττεύει να γράψω! Ήμουν τυχερή; Τα θαύματα συνεχίζονται αλλά η διήγηση σταματά προς το παρόν εδώ.
ΥΓ: Χρειάστηκε τόλμη για να δημοσιεύσω αυτό το κείμενο. Αυτή είναι η δική μου ιστορία επιτυχίας. Κάθε άτομο που έχει προσβληθεί από μια δύσκολη ασθένεια και κατάφερε να επιβιώσει, θα έχει μία διαφορετική να διηγηθεί. Σημασία έχει να γινόμαστε μια αγκαλιά. Να μοιραζόμαστε την αγάπη για τη ζωή και την ελπίδα. Τα ονόματα των γιατρών μου είναι φυσικά στη διάθεση σας.
Το σεμινάριο που αναφέρεται στο κείμενο ονομάζεται «Ο Καθρέφτης του Σώματος» και μπορείτε να μάθετε περισσότερες πληροφορίες εδώ.
Διαβάστε επίσης
Υγρό, ταμπλέτες ή σκόνη: Το απορρυπαντικό πλυντηρίου πιάτων που καθαρίζει καλύτερα
Ανησυχία για κουνούπια που φέρουν Δάγκειο και Ζίκα – Τα μέτρα του Υπουργείου Υγείας
