Δεν είναι λίγες οι φορές που οι μαμάδες παραπονιούνται ότι τα παιδιά τους γκρινιάζουν και κλαίνε με το παραμικρό. Οι ειδικοί ωστόσο λένε ότι υπάρχουν πολλοί παράγοντες που μπορεί να επηρεάσουν το παιδί και να το οδηγήσουν σε μια έκρηξη οργής ή κλάματος. Για παράδειγμα, διάφοροι θόρυβοι, απώλεια του προσωπικού χώρου και αντικειμένου, πολλά φώτα, ζέστη, κούραση, πείνα, υπνηλία, αρρώστια, αλλαγές στη ρουτίνα, ταραχή και σύγχυση, επειδή δεν αντιλαμβάνεται τι συμβαίνει, αδυναμία να επικοινωνήσει ή να εκδηλώσει την απογοήτευση ή τα συναισθήματά του, ή οποιαδήποτε άλλη αιτία που δεν μπορεί να ανεχτεί.
Οι λόγοι που ένα παιδί γκρινιάζει
- Ένα παιδί που χρησιμοποιεί το κλάμα για να πετύχει την ικανοποίηση των επιθυμιών του, μπορεί να είναι ένα παιδί που συνήθισε να ικανοποιεί τα θέλω του από πιο μικρή ηλικία και έτσι παγίωσε την τακτική.Αν σηκώνουμε το παιδί κατευθείαν αγκαλιά από την πρώτη στιγμή που θα κλάψει, κι’ αυτό το κάνουμε συνέχεια για ολόκληρη την παιδική ηλικία, είναι βέβαιο ότι το παιδί έχει συνδυάσει την ικανοποίηση της επιθυμίας του με το κλάμα. Το χρησιμοποιεί ως μέσο για να πετύχει αυτό που θέλει.
- Άλλος λόγος μπορεί να είναι ότι από την ιδιοσυστασία του, από τον τρόπο δηλαδή που είναι φτιαγμένη η ψυχοσύνθεσή του, μπορεί να είναι πολύ ευαίσθητο και να χρησιμοποιεί αρνητικό τρόπο πριν από τον θετικό.
- Πολλές φορές επίσης τα παιδιά κλαίνε εκβιαστικά. Είναι ένας χειρισμός που έχουν δοκιμάσει με επιτυχία στο παρελθόν. Έτσι λοιπόν κάθε φορά που θέλουν να φέρουν τους γονείς σε δύσκολη θέση είτε δημιουργώντας τους αισθήματα ενοχής είτε δημιουργώντας τους αισθήματα ντροπής κλαίνε και γκρινιάζουν σε ανοιχτό δημόσιο χώρο. Τα παιδιά κλαίνε έτσι ώστε να επιβάλλουν την επιθυμία τους αφού ο γονιός διστάζει να μείνει σταθερός και να μην υποκύψει στον εκβιασμό.
- Κάποιες φορές τα παιδιά κλαίνε διότι βιώνουν άλλα αισθήματα παράλληλα. Τα κάνουν να είναι ανήσυχα και άκεφα και γι’ αυτό τον λόγο αποτυπώνουν τα υπόλοιπα συναισθήματα στο κλάμα με το οποίο ζητούν την προσοχή ή την φροντίδα των γονιών τους.
Τέτοια συναισθήματα μπορεί να είναι η ζήλια για το μικρότερο ή μεγαλύτερο αδερφάκι, μπορεί να είναι ανασφάλεια διότι κάτι έχει αλλάξει στο περιβάλλον και το παιδί δεν μπορεί να το κατανοήσει. Το νιώθει όμως και αποδιοργανώνεται. Μπορεί να είναι κάποιο άγχος αποχωρισμού λόγω καινούριων συνθηκών, πχ είσοδος στο σχολείο, η διεύρυνση του ωραρίου εργασίας της μητέρας, η έξοδος της μητέρας από το σπίτι για να επιστρέψει στην εργασία της.
Τρόποι αντιμετώπισης
Μόλις αντιληφθείτε πως πρόκειται να εμφανίσει έκρηξη θυμού, τότε βρείτε τρόπους να την σταματήσετε! Διαβάστε του ένα παραμύθι ή πηγαίνετε μαζί μια βόλτα. Άλλες φορές, το χιούμορ μπορεί να αποτελέσει τη λύση στο ξέσπασμα θυμού. Κάντε μια αστεία γκριμάτσα ή πείτε ένα αστείο ώστε το παιδί σας να ξεχαστεί και να εστιάσει την προσοχή του κάπου αλλού.
- Να είστε σταθεροί, καθησυχαστικοί, ήρεμοι και αποφασιστικοί στην αντιμετώπιση του παιδιού που κλαίει. Δεν βάζουμε τις φωνές, δεν το μαλώνουμε, δεν το απαξιώνουμε, ούτε του κολλάμε την ετικέτα του κλαψιάρη ή της γκρινιάρας. Του εξηγούμε απλά και σταθερά και κατανοητά ότι ο καλύτερος τρόπος για να μας πει τι θέλει και να πετύχει αυτό που θέλει, είναι να μας το εξηγήσει χωρίς κλάματα και χωρίς γκρίνιες.
- Σε μεγαλύτερα παιδιά εξηγήστε ότι η εικόνα ενός παιδιού που κλαίει και γκρινιάζει συνέχεια δεν είναι κοινωνικά αποδεκτή. Ότι οι φίλοι και οι φίλες δεν μπορούν να ακούν γκρίνιες και κλαψουρίσματα σε μια ηλικία μάλιστα που το γέλιο, η χαρά, τα παιχνίδια και τα τραγούδια είναι αυτά που περιμένουμε από ένα παιδάκι.
- Αν είστε είτε απορριπτικοί είτε διαρκώς υποχωρητικοί στα κλάματα και στις γκρίνιες θα βοηθήσουμε το παιδί να υιοθετήσει μια καθόλου ευχάριστη και γοητευτική προσωπικότητα που θα
Προκειμένου να μετριάσετε τις δύσκολες στιγμές κρίσης του παιδιού σας, οι οποίες σας φέρνουν σε άβολη θέση, είναι σημαντικό σε πρώτη φάση να εφαρμόσετε στην οικογένεια ένα μοντέλο ήρεμου τρόπου συμπεριφοράς και έκφρασης. Αυτό θα το επιτύχετε διδάσκοντας οι ίδιοι στα παιδιά σας τον πιο εποικοδομητικό τρόπο διαχείρισης σε καταστάσεις θυμού. Τα παιδιά πάντα αντιγράφουν τις συμπεριφορές των γονιών, συνεπώς γίνετε το παράδειγμα προς μίμηση.
