Η λεύκη είναι μία επίκτητη δερματοπάθεια που εκδηλώνεται με την εμφάνιση λευκών κηλίδων στο δέρμα. Πέρα από την αλλαγή στο χρώμα, το δέρμα παραμένει φυσιολογικό στη σύσταση και την υφή του.
Η λεύκη είναι μια πάθηση που χαρακτηρίζεται από τον τοπικό αποχρωματισμό του δέρματος. Μπορεί να επηρεάσει οποιοδήποτε σημείο του σώματος, ενώ η σοβαρότητα και η ταχύτητα της εξέλιξής της είναι συχνά απρόβλεπτες.
Η λεύκη προσβάλλει κάθε τύπο δέρματος, αν και στις σκουρόχρωμες επιδερμίδες είναι περισσότερο εμφανής. Πρόκειται για μια πάθηση μη μεταδοτική που δεν είναι απειλητική για τη ζωή. Αποτελεί περισσότερο αισθητικό πρόβλημα και πηγή στρες για τους πάσχοντες παρά κίνδυνο για την υγεία τους.
Δεν υπάρχει οριστική θεραπεία για τη λεύκη. Εφαρμόζονται μέθοδοι που μπορούν να αποκαταστήσουν το φυσικό χρώμα στα λευκά σημεία του σώματος, ωστόσο δεν αποτρέπουν τον μελλοντικό αποχρωματισμό του δέρματος.
Η λεύκη οφείλεται στην καταστροφή ή τη δυσλειτουργία των μελανοκυττάρων, με αποτέλεσμα ορισμένα τμήματα του δέρματος να είναι πιο ανοιχτόχρωμα από το υπόλοιπο σώμα ή και εντελώς λευκά.
Με τι μπορεί να συνδέεται
Παραμένει άγνωστο γιατί τα μελανοκύτταρα πεθαίνουν ή δυσλειτουργούν, όμως η εξέλιξη αυτή μπορεί να συνδέεται με:
Διαταραχή του ανοσοποιητικού συστήματος, όπου αυτό επιτίθεται στα
μελανοκύτταρα και τα καταστρέφει
Κληρονομική προδιάθεση (γονίδια)
Κάποιο εξωτερικό παράγοντα, όπως ένα ηλιακό έγκαυμα, το έντονο στρες ή την έκθεση σε βιομηχανικές χημικές ουσίες
Επιδημιολογία
Η λεύκη προσβάλλει εξίσου και τα δύο φύλα και η συχνότητά της υπολογίζεται στο 1-2% του γενικού πληθυσμού.
Συνήθως εμφανίζεται σε άτομα από 5 έως 30 ετών, αλλά μπορεί να εμφανιστεί και σε μεγαλύτερα ή νεότερα άτομα. Δεν είναι μεταδοτική νόσος.
Η λεύκη εμφανίζει κληρονομικό υπόβαθρο σε κάποιο βαθμό, καθώς το 20-30% των ασθενών αναφέρουν προσβολή από τη νόσο και άλλου μέλους της οικογένειάς τους.
Αιτιοπαθογένεση
Το δέρμα που πάσχει από λεύκη δεν έχει μελανοκύτταρα. Τα μελανοκύτταρα είναι κύτταρα του δέρματος που παράγουν τη χρωστική μελανίνη, στην οποία οφείλεται κατά μεγάλο μέρος το χρώμα του δέρματος. Το δέρμα συνεπώς εμφανίζεται λευκό, λόγω απουσίας μελανίνης. Η αιτία για την καταστροφή των μελανοκυττάρων δεν είναι επακριβώς γνωστή. Επικρατέστερη είναι η θεωρία σύμφωνα με την οποία ο οργανισμός καταστρέφει από μόνος του τα μελανοκύτταρα για άγνωστο μέχρι στιγμής λόγο (αυτοάνοση θεωρία).
Κλινικά χαρακτηριστικά
Οι τυπικές βλάβες της λεύκης είναι καλά περιγεγραμμένες λευκές κηλίδες με διάμετρο από λίγα χιλιοστά έως αρκετά εκατοστά. Η νόσος μπορεί να εντοπίζεται σε ένα μόνο σημείο του σώματος ή να επεκτείνεται σε όλο το σώμα. Σε μερικούς ασθενείς προσβάλλονται και οι τρίχες (λευκοτριχία).
Λεύκη στα παιδιά
Η λεύκη στα παιδιά διαφέρει από αυτήν των ενηλίκων, εμφανίζεται συχνότερα στα κορίτσια, ενώ η σχέση με άλλα συστηματικά αυτοάνοσα νοσήματα, όπως παθήσεις του θυρεοειδούς είναι σπανιότερη σε σχέση με τους ενήλικες.
Η παιδική λεύκη έχει δυστυχώς σημαντικότερη ψυχοκοινωνική επίδραση στην αυτοεκτίμηση του παιδιού, καθώς αυτό και η συνομίληκοί του δυσκολεύονται να κατανοήσουν τη φύση του προβλήματος και ως εκ τούτου η κατανόηση των αιτίων, των συμπτωμάτων και των θεραπευτικών δυνατοτήτων είναι εξαιρετικά σημαντική.
Μέχρι σήμερα η παθολογία της νόσου δεν είναι πλήρως κατανοητή. Σίγουρα σε κάποιους ασθενείς η κληρονομικότητα παίζει σημαντικό ρόλο. Πάνω από το 30% των παιδιών με λεύκη έχουν ένα μέλος της οικογένειάς τους που επίσης πάσχει από αυτή.
Άλλοι ερευνητές εστιάζουν σε περιβαλλοντικούς παράγοντες, καθώς μία σοβαρή λοίμωξη, ένα έντονο στρες, αλλά και σοβαρές, αλλεργικές αντιδράσεις, φαίνεται να ενεργοποιούν μία αυτοάνοση αντίδραση που οδηγεί τελικά σε λεύκη.
Το αν τα παιδιά είχαν ήδη προδιάθεση και άρα θα την εμφάνιζαν έτσι κι αλλιώς σε κάποια στιγμή της ζωής τους δεν είναι ακόμη σαφές. Είναι σημαντικό να επαναλάβουμε, ότι η λεύκη ΔΕΝ είναι μεταδοτική και συνεπώς δεν μπορεί το παιδί σας να κολλήσει κάποιον ή από κάποιον.
Αντιμετώπιση
Η λεύκη είναι μία χρόνια νόσος. Δεν απειλεί τη σωματική υγεία του ασθενή, αλλά συχνά προκαλεί ψυχολογικά προβλήματα και υποβαθμίζει την ποιότητα ζωής των ατόμων που πάσχουν από αυτή. Θεραπευτική αγωγή που να οδηγεί σε ίαση της νόσου σε όλους τους ασθενείς δεν υπάρχει.
Με τις υπάρχουσες αγωγές, οι ασθενείς επιτυγχάνουν την αποκατάσταση του χρώματος των βλαβών σε ικανοποιητικό ποσοστό, αλλά η λεύκη μπορεί να επανεμφανιστεί είτε στα ίδια είτε σε άλλα σημεία του σώματος.
Η ανταπόκριση των ασθενών στην αγωγή εξαρτάται από την εντόπιση της νόσου: το πρόσωπο εμφανίζει τη μεγαλύτερη ενώ οι άκρες χείρες και οι άκροι πόδες τη μικρότερη ανταπόκριση, σε σχέση με το υπόλοιπο σώμα. Η ανταπόκριση εξαρτάται, επίσης, από την απόχρωση του φυσιολογικού δέρματος του ασθενή: οι πιο μελαχρινοί ασθενείς ανταποκρίνονται καλύτερα, σε σχέση με τους πιο ανοιχτόχρωμους.
Οι θεραπευτικές αγωγές που χρησιμοποιούνται σήμερα για τη λεύκη περιλαμβάνουν μερικές κρέμες (με κορτιζόνη ή με τοπικούς ανοσοτροποποιητές) και τις διάφορες μορφές φωτοθεραπείας. Αν η λεύκη καλύπτει το μεγαλύτερο μέρος του σώματος του ασθενή, μπορεί να γίνει αποχρωματισμός των λίγων περιοχών με φυσιολογικό χρώμα δέρματος, ώστε ο ασθενής να έχει ένα ομοιόμορφο λευκό δέρμα.
Οποιαδήποτε μέθοδος και αν χρησιμοποιηθεί, η διάρκεια της αγωγής είναι αρκετοί μήνες. Μέσα στους επόμενους μήνες αναμένεται η έγκριση άλλης μίας κρέμας για την αντιμετώπιση της λεύκης. Μέσα στα επόμενα 1-2 χρόνια ίσως έχουμε και άλλα νέα φάρμακα για την αντιμετώπιση της νόσου.
Πηγή: Pediamed
Διαβάστε επίσης
Ποιες βιταμίνες εχει ανάγκη το δέρμα σου και γιατί
ΕΛ.Ε.ΑΝ.Α.: 1ο βραβείο για το παραμύθι «Η φίλη μου η ΝΙΑ.ΡΑ» στο διεθνές συνέδριο της EULAR PARE
