Σήμερα, έχει αποδειχτεί ότι σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση της ναρκισσιστικής προσωπικότητας παίζει το οικογενειακό περιβάλλον και τα βιώματα του ατόμου στην παιδική ηλικία.
Η λέξη «ναρκισσιστής» έχει τις ρίζες της στο όνομα «Νάρκισσος». Ο Νάρκισσος ήταν ένα μυθικό πρόσωπο, όμορφος, αλλά αγαπούσε μόνο τον εαυτό του. Πέθανε εξαιτίας της αλαζονείας του.
Τι γίνεται όμως, όταν οι γονείς αναθρέφουν μικρούς – και στο μέλλον μεγάλους- νάρκισσους; Στο παρακάτω κείμενο που «αλιεύσαμε» στη σελίδα της ψυχολόγου Μαρίας Μαγγανάρη, αναφέρεται ακριβώς αυτό που κάνουν «λάθος» οι γονείς:
«Πώς να (μην) αναθρέψετε έναν ναρκισσιστή: Η ανθρωπιστική θεωρία λέγεται αγάπη υπό όρους. Οι θεωρητικοί των ανθρωπιστικών προσεγγίσεων, όπως ο Καρλ Ρότζερς, διατηρούν μία θετική άποψη για την ανθρώπινη φύση και δεν θα ήθελαν ποτέ να έχουν μία τόσο σκοτεινή άποψη για τον ναρκισσισμό […]. Θα υποστήριζαν ότι η ναρκισσιστές είναι άνθρωποι που μεγάλωσαν με υπερβολικά πολλούς όρους αξίας.
Αυτοπραγμάτωση
Το ανθρωπιστικό μοντέλο θεωρεί ότι όλοι οι άνθρωποι έχουν τη δυνατότητα αυτοπραγμάτωσης, ένα είδος υπερβατικής κατάστασης όπου το πρόσωπο είναι αυθεντικό, πλήρως διαμορφωμένο, βαθιά αληθινό, με ενσυναίσθηση, ικανό να προσφέρει άνευ όρων αποδοχή και σε επαφή με τις δυνατές αλλά και τις ευάλωτες πλευρές του και τον ανθρωπισμό του (η αυτοπραγμάτωση είναι, με πολλούς τρόπους, το αντίθετο του ναρκισσισμού).
Αν χρησιμοποιούσαμε την ανθρωπιστική θεωρία για να κατανοήσουμε το ναρκισσισμό, θα λέγαμε ότι οι ενήλικοι ναρκισσιστές είναι άνθρωποι που βίωσαν πολύ έντονους όρους αξίας ως παιδιά.
Αντί να νιώσουν ότι τους αγαπούν για αυτό που είναι, ένιωσαν ότι η αγάπη συνοδεύεται από όρους – τους αγαπούν αν παίρνουν καλούς βαθμούς, αν συμπεριφέρονται καλά, αν βάζουν γκολ ή αν δεν κάνουν φασαρία.
Αυτή η κατάσταση μπορεί να γίνει ακόμα πιο περίπλοκη αν οι συνθήκες μεταβάλλονται (άλλες φορές τους αγαπούν όταν συμπεριφέρονται καλά και άλλες φορές όχι).
Αποδοχή δίχως όρους
Το ανθρωπιστικό μοντέλο πρεσβεύει να αγαπάμε τα παιδιά και να τους δείχνουμε ότι είναι και αυτά ικανά, και αυτό μπορεί να συμβεί μόνο αν τα αποδεχόμαστε αυθεντικά και χωρίς όρους. Αυτό απαιτεί από τους γονείς να έχουν εμπιστοσύνη στην ικανότητά τους να αγαπήσουν και να αγαπηθούν.
Η άνευ όρων αποδοχή κάνει το παιδί να νιώθει ασφαλές, με επαρκώς ανεπτυγμένη αίσθηση του εαυτού και του καλλιεργεί την ικανότητα να αντέχει και να μπορεί να διαχειριστεί συναισθήματα ματαίωσης, όπως σε περιπτώσεις απογοήτευσης και αποτυχίας.
Ένας εύκολος κανόνας για να το θυμόμαστε αυτό είναι ότι η φράση “Σ’ αγαπώ” δεν θα πρέπει ποτέ να συνοδεύεται με τη λέξη “αν..” »
Πηγή κειμένου: Μαρία Μαγγανάρη Προσωποκεντρική Ψυχοθεραπεία και Συμβουλευτική
Διαβάστε επίσης
Το νέο trend που κατακτά την υφήλιο: Μασάζ με φίδια
Θ. Βασιλακόπουλος: “Το πρόβλημα στη χώρα εντοπίζεται στους 300.000 ανεμβολίαστους άνω των 60”
Έλληνας καθηγητής του Johns Hopkins: “Σε 6-8 μήνες θα έχει τελειώσει η πανδημία”
