Όταν πραγματοποιήθηκε νεκροψία μετά το θάνατο του Λούντβιχ βαν Μπετόβεν το 1827, το συκώτι του βρέθηκε να «καλύπτεται από οζίδια στο μέγεθος ενός φασολιού».
Τώρα οι ερευνητές λένε ότι η αιτία θανάτου του Μπετόβεν μπορεί να μην ήταν μόνο η κατανάλωση αλκοόλ, καθώς μια γενετική ανάλυση αποκάλυψε ότι ο σπουδαίος συνθέτης είχε λοίμωξη από ηπατίτιδα Β και διέτρεχε υψηλό κίνδυνο για ηπατική νόσο – η κατάσταση που γενικά πιστεύεται ότι τον σκότωσε.
Ο Tristan Begg, συγγραφέας της έρευνας από το Πανεπιστήμιο του Cambridge, είπε ότι ο Beethoven ήταν εξαιρετικά ευαίσθητος στη ζωή του όταν του έλεγαν ότι ήταν μεθυσμένος, σύμφωνα με δημοσίευμα του Guardian.
«Δεν τον δικαιώνουμε ακριβώς, αλλά νομίζω ότι το γεγονός πως είχε γενετικό κίνδυνο, και πιθανώς ηπατίτιδα Β, θα λέγαμε ότι αλλάζει τα έως τώρα δεδομένα για το αλκοόλ», είπε ο Μπεγκ.
Ο Begg και οι συνεργάτες του κατέληξαν στα συμπεράσματά τους αφού μελέτησαν οκτώ τούφες μαλλιών που αποδίδονται στον Γερμανό συνθέτη και πιανίστα για να ρίξουν φως στα προβλήματα υγείας του.
Ο Μπετόβεν γεννήθηκε το 1770 στη Βόννη και πέθανε στη Βιέννη σε ηλικία 56 ετών. Υπέστη προοδευτική απώλεια ακοής, η οποία ξεκίνησε από τα μέσα έως τα τέλη της δεκαετίας του ’20 και τον οδήγησε στο να είναι λειτουργικά κωφός μέχρι το 1818.
Η γενετική ανάλυση αποκάλυψε ότι πέντε από τις τούφες προέρχονταν από το ίδιο άτομο, είχαν φθορές που χρονολογούνται από τις αρχές του 19ου αιώνα και πιθανότατα προήλθαν από τον συνθέτη – με δύο να έχουν μια καλά καταγεγραμμένη αλυσίδα του DNA.
Πηγή: cell.com
Ο Begg και οι συνεργάτες του λένε ότι τα αποτελέσματά τους δεν μπορούν να αποκλείσουν μια γενετική συμβολή στις προοδευτικές δυσκολίες ακοής του Μπετόβεν, αλλά δεν βρήκαν σημαντική προδιάθεση.
Ορισμένοι ειδικοί είχαν προηγουμένως προτείνει ότι είχε σύνδρομο ευερέθιστου εντέρου, αλλά η νέα έρευνα δείχνει ότι ο Μπετόβεν είχε χαμηλό γενετικό κίνδυνο για την πάθηση.
Η εργασία – που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Current Biology – ρίχνει νέο φως στον θάνατο του Μπετόβεν, αποκαλύπτοντας ότι ο συνθέτης είχε ισχυρό γενετικό κίνδυνο για ηπατική νόσο και είχε υποστεί λοίμωξη από ηπατίτιδα Β.
«Η αλκοολική ηπατική νόσος φαίνεται να είναι η πιο ευνοϊκή εξήγηση. Αλλά τότε αυτός ήταν ο μόνος γνωστός παράγοντας κινδύνου εδώ και 200 χρόνια», είπε ο Begg.
«Τώρα υπάρχει απόδειξη ηπατίτιδας Β συγκεκριμένα», πρόσθεσε.
Ο Begg είπε ότι αυτοί οι παράγοντες σήμαιναν ότι ο κίνδυνος του Beethoven για ηπατική νόσο ήταν πιθανώς αυξημένος.
Πράγματι, όταν η ομάδα ανέλυσε σημερινά δεδομένα από την UK Biobank από άνδρες παρόμοιας ηλικίας με τον Beethoven και με τους ίδιους γενετικούς παράγοντες κινδύνου και κατανάλωση αλκοόλ, διαπίστωσε ότι ένας στους πέντε είχε κάποια μορφή κίρρωσης.
Ο καθηγητής Μπάρι Κούπερ, από το Πανεπιστήμιο του Μάντσεστερ, ο οποίος δεν συμμετείχε στην εργασία, είπε ότι πάντα ήταν καχύποπτος για τη θεωρία της δηλητηρίασης από μόλυβδο που επικρατούσε μέχρι τώρα.
Ο Cooper πρόσθεσε ότι στο βιβλίο του “Beethoven: An Extraordinary Life” υποστήριξε την πιθανότητα ο συνθέτης να είχε ιογενή ηπατίτιδα, αλλά ότι η κατανάλωση αλκοόλ θα έπαιζε σχεδόν σίγουρα ρόλο στην κίρρωση, σημειώνοντας ότι η μέση κατανάλωση του θα μπορούσε να ήταν πάνω από ένα μπουκάλι κρασί την μέρα, κάτι που θα ήταν αρκετό για να βλάψει το συκώτι ενός ευπαθούς ατόμου.
«Είναι καλό να γνωρίζουμε ότι αυτή η ύποπτη ευαισθησία έχει πλέον επιβεβαιωθεί γενετικά, μαζί με την ύποπτη ηπατίτιδα», είπε ο Κούπερ, προσθέτοντας ότι η κύρια αιτία των γαστρικών προβλημάτων του Μπετόβεν ήταν πιθανώς η κακή υγιεινή.
Ο ίδιος ο Μπετόβεν ήθελε να δημοσιοποιηθεί η κακή του υγεία μετά το θάνατό του, ζητώντας στη διαθήκη του να περιγραφεί η ασθένειά του.
Τι θα έκανε όμως ο μεγάλος συνθέτης από τα νέα ευρήματα;
«Νομίζω ότι πιθανότατα θα δεσμευόταν να πει την αλήθεια», είπε ο Begg. «Σίγουρα κάναμε ό,τι καλύτερο μπορούσαμε».
