Μέχρι τη στιγμή που η Ρόμπιν Μπάλντουιν υπέγραψε για ένα εμφύτευμα εγκεφάλου για να ελέγξει την έντονη επιθυμία για υπερφαγία, πάλευε με το βάρος της για δεκαετίες.
«Ήμουν πάντα υπέρβαρη σε όλη μου τη ζωή», λέει η Μπάλντουιν, 58 ετών, που ζει στην Καλιφόρνια. «Απλώς έτρωγα όλη μέρα. Ποτέ δεν συνειδητοποίησα πόσο κακοφαγάς ήμουν».
Το 2003, είχε φτάσει 150 κιλά, το μεγαλύτερο βάρος που είχε ποτέ. Τότε υποβλήθηκε σε εγχείρηση γαστρικής παράκαμψης. Λειτούργησε για λίγο: Η Baldwin έχασε περίπου 60 κιλά και διατηρήθηκε στο νέο της βάρος για επτά χρόνια.
Αλλά όταν ο σύζυγός της εμφάνισε όγκο στον εγκέφαλο και εκείνη τον φρόντιζε ενώ παράλληλα εργαζόταν με πλήρη απασχόληση ως αναλύτρια δεδομένων, το άγχος έγινε υπερβολικό. Άρχισε να τρώει ξανά και ξαναπήρε όλο το βάρος.
«Λατρεύω το παγωτό σε σημείο που θα έτρωγα μέχρι να αρρωστήσω», λέει. «Είμαι επίσης πολύ μακαρονάς. Αν φτιάξουμε ένα μεγάλο μπολ με μακαρόνια, μπορώ απλώς να κάτσω εκεί και να το τρώω, ακόμα και από την κατσαρόλα».
Η διαταραχή υπερφαγίας
Ακόμη και η χειρουργική επέμβαση απώλειας βάρους μερικές φορές δεν μπορεί να σταματήσει τόσο έντονες παρορμήσεις και την ανεξέλεγκτη επιθυμία να συνεχίσουμε να τρώμε, λένε οι συγγραφείς μιας νέας μελέτης. Όταν η υπερφαγία συμβαίνει ξανά και ξανά, τέτοια επεισόδια υποδηλώνουν διαταραχή υπερφαγίας.
«Πολλοί ασθενείς μετά την χειρουργική επέμβαση απώλειας βάρους, εξακολουθούν να υποφέρουν από αυτές τις ατελείωτες παρορμήσεις για υπερφαγία», λέει στο today.com ο Δρ. Κέισι Χάλπερν, συν-συγγραφέας της μελέτης και επικεφαλής της στερεοτακτικής και λειτουργικής νευροχειρουργικής στο Penn Medicine στη Φιλαδέλφεια.
«Πιστεύουμε ότι αυτοί οι ασθενείς δεν είναι σε θέση να ελέγξουν τον εαυτό τους και αυτό δεν οφείλεται στο ότι είναι αδύναμοι. Είναι επειδή έχουν δυσλειτουργία των κυκλωμάτων του εγκεφάλου που εμπλέκονται στον αυτοέλεγχο».
Για να στοχεύσουν αυτά τα κυκλώματα, ο Halpern και οι συνάδελφοί του πιστεύουν ότι μια συσκευή διέγερσης εγκεφάλου – η οποία χρησιμοποιείται ήδη για τον έλεγχο του τρόμου της νόσου του Πάρκινσον και των κρίσεων της επιληψίας – θα μπορούσε να βοηθήσει τους ανθρώπους που χάνουν τον έλεγχο γύρω από το φαγητό.
Εμφύτευμα για την υπερφαγία
Οι ερευνητές στρατολόγησαν την Baldwin και μια άλλη γυναίκα με διαταραχή υπερφαγίας για μια πιλοτική μελέτη για να ελέγξουν αν αυτό συνέβαινε.
Για να εμφυτεύσουν τη συσκευή, οι γιατροί έκαναν ένα μικρό άνοιγμα στο κρανίο του ασθενούς και πέρασαν μικροσκοπικά καλώδια στον επικλινή πυρήνα, μια περιοχή βαθιά στον εγκέφαλο που είναι βασικός κόμβος των κυκλωμάτων ανταμοιβής, είπε ο Χάλπερν.
Σήματα λαχτάρας στον εγκέφαλο
Τα καλώδια συνδέονται με έναν διεγέρτη, ο οποίος είναι σαν ένα τσιπ υπολογιστή που βρίσκεται κάτω από το τριχωτό της κεφαλής μέσα στο οστό του κρανίου. Όταν ανιχνεύει σήματα λαχτάρας στον εγκέφαλο, στέλνει λίγο ηλεκτρισμό για να τα διαταράξει, βοηθώντας ενδεχομένως τον ασθενή να ανακτήσει τον έλεγχο γύρω από το φαγητό.
Η πρωτοποριακή θεραπεία διέγερσης του εγκεφάλου χρησιμοποιείται για τη θεραπεία του εθισμού στα οπιοειδή.
Η Baldwin λέει ότι δεν ένιωθε άγχος για τη χειρουργική επέμβαση, η οποία πραγματοποιήθηκε τον Ιούλιο του 2020. Ήταν ξύπνια κατά τη διάρκεια της επέμβασης και της ζητήθηκε να δει φωτογραφίες με τα αγαπημένα της φαγητά — όπως κρεμ μπρουλέ, γεύματα από Taco Bell και φυστικοβούτυρο M&Ms — έτσι ώστε οι γιατροί να μπορούν να εντοπίσουν πώς ανταποκρίνεται ο εγκέφαλός της.
“Ήμασταν σε θέση να ενεργοποιήσουμε τα κύτταρα της λαχτάρας στον επικλινή πυρήνα και να ακούσουμε το σήμα τους στο πλαίσιο της προβολής εικόνων φαγητού”, λέει ο Halpern. Ο επικλινής πυρήνας είναι “συνήθως … πολύ ήσυχος. Αλλά αν τον προκαλέσετε, όλα ξαφνικά ενεργοποιούνται καθώς το ηλεκτρικό τους φορτίο αλλάζει.
Αυτά τα κύτταρα δεν ενεργοποιήθηκαν όταν η Baldwin κοίταξε φωτογραφίες φαγητού που έβρισκε λαχταριστές, εξηγεί ο Halpern.
Τέρμα η λαχτάρα για παγωτό
Μετά την εμφύτευση, οι γιατροί δεν ενεργοποίησαν τη συσκευή αμέσως και δεν είπαν στις γυναίκες πότε θα ενεργοποιούνταν για να αποκλείσουν οποιοδήποτε φαινόμενο placebo. Αλλά όταν τελικά ενεργοποιήθηκε μόνιμα, η Baldwin λέει ότι ένιωσε τη διαφορά αμέσως.
«Δεν είχα καμία λαχτάρα για τίποτα. Δεν έτρωγα υπερβολικά τίποτα», λέει. «Δεν σκέφτομαι το φαγητό όλη την ώρα όπως πριν. Μπορώ πραγματικά να πω, «ξέχασα να φάω το μεσημεριανό γεύμα σήμερα», κάτι που δεν υπήρχε ποτέ στο λεξιλόγιό μου πριν».
Η Baldwin λέει ότι τώρα τρώει ένα κανονικό πρωινό αντί να «έχει ένα πρώτο πρωινό, δεύτερο πρωινό, δεκατιανό και μεσημεριανό». Μπορεί επίσης να φάει μια κουταλιά παγωτό και να σταματήσει, αντί να το φάει μέχρι να “σκάσει”.
Ο κύριος στόχος της πιλοτικής μελέτης ήταν ο αυτοέλεγχος γύρω από τα τρόφιμα, λένε οι ερευνητές, ο οποίος μπορεί να οδηγήσει σε απώλεια βάρους. Η Baldwin έχει χάσει 16 κιλά μέχρι στιγμής.
Λέει ότι μπορεί να αισθανθεί τη συσκευή εμφυτευμένη στο κρανίο της ως ένα ανυψωμένο εξόγκωμα στο κεφάλι της, αλλά δεν μπορεί να αισθανθεί το ηλεκτρικό ρεύμα που στέλνει για να διαταράξει τα σήματα της λαχτάρας βαθιά στον εγκέφαλό της.
“Παρέχουμε ένα επίπεδο διέγερσης που είναι τόσο μικρό που δεν μπορούν να το αντιληφθούν, αλλά τα κυκλώματα του εγκεφάλου τους το αντιλαμβάνονται”, λέει ο Halpern.
Η Baldwin συνεχίζει να χάνει βάρος και θέλει να διατηρήσει το εμφύτευμα μόνιμα, λέει. Η άλλη γυναίκα στη μελέτη έχει επίσης χάσει βάρος και θέλει επίσης να κρατήσει τη συσκευή, προσθέτει ο Halpern.
«Δεν πρόκειται ποτέ να γίνω από εκείνους τους ανθρώπους που λένε «αγαπώ το λάχανο» γιατί αυτό δεν πρόκειται να συμβεί, αλλά σίγουρα άλλαξε τον τρόπο που αντιμετωπίζω το φαγητό τώρα», σημειώνει η Baldwin.
«Θα έχω πάντα μια μάχη με το βάρος. Ξέρω ότι αυτή δεν είναι η τελική θεραπεία. Αυτό είναι απλώς ένα πρόσθετο εργαλείο για μένα και με βοηθάει».
Διαβάστε επίσης
Γιατί αυξήθηκαν οι θάνατοι λόγω COVID-19; Πάλι πρώτη στην Ευρώπη η Ελλάδα
Ενδοσκοπική καρδιοχειρουργική: το μέλλον στις επεμβάσεις καρδιάς
