Η ηθοποιός, συγγραφέας και σκηνοθέτης Ελίζα Σολωμού μιλά σε πρώτο πρόσωπο στο Healthstories για τις κρίσεις πανικού και το στίγμα με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Ψυχικής Υγείας.
Πριν από 11 χρόνια με ζόρισε μια πραγματικά δύσκολη κατάσταση σχετικά με την υγεία μου. Μετά από μια δύσκολη περίοδο της ζωής μου στην αρχή της οικονομικής κρίσης αφού έχασα αρκετά χρήματα και μέσα από κάποιες δύσκολες αλλά σημαντικές για εμένα σχέσεις όπου και δέχτηκα μεγάλη πίεση από αυτούς, έπαθα ένα νευρικό black out.
Η διάγνωση έλεγε διαταραχή άγχους – αντιδραστική κατάθλιψη.
Ταχυκαρδίες και κρίση πανικού
Για 6 μήνες περίπου οι ταχυκαρδίες και οι κρίσεις πανικού διαδέχονταν η μία την άλλη.
Σε αυτό το νευρικό black out οδηγήθηκα εύκολα θα έλεγα, γιατί είχα χάσει από το υπερβολικό μου άγχος αλλά και την σύγχυση που βρισκόμουν, το σημείο σύνδεσης του νου με τον έλεγχο του σώματός μου.
Από την άλλη η συνεχής πίεση για τις επιλογές μου, που δεχόμουν από το περιβάλλον μου, που δεν κατάφερα να διαχειριστώ.
Με αποτέλεσμα από όλη αυτή την πίεση και την αγχώδη κατάσταση να αυτοτραυματιστώ εντελώς επιφανειακά όντας σε φάση νευρικής κρίσης.
Δύο αυτοκόλλητα στον καρπό, 3 συνεδρίες σε ψυχίατρο εξωτερικού ιατρείου και 6 μήνες θεραπεία με ελαφριού τύπου αγχολυτικά.
Έκανα ό,τι μου είπε η γιατρός μου και εντελώς ακομπλεξάριστα.
Γρήγορη ανάρρωση
Η γρήγορη ανάρρωση και θεραπεία μου ήταν γεγονός μιας και ήμουν αποφασισμένη να ξυπνήσω ένα πρωί χωρίς ταχυκαρδίες και χωρίς να χρειάζεται να πάρω φάρμακα πια.
Επίσης το “μάθημα” έλεγε να μάθω, να μην επιτρέψω ούτε σε εμένα ούτε και σε άλλους να με οδηγήσουν σε αυτή την ψυχολογική φάση ξανά.
Σε όλη τη διαδρομή μου όλα αυτά τα χρόνια έμαθα να διαχειρίζομαι ψύχραιμα τις προκλήσεις στην ζωή μου. Να κατανοώ καλύτερα της καταστάσεις αλλά και τους ανθρώπους. Να παίρνω τον χρόνο μου πριν αποφασίσω για κάτι σημαντικό. Να μην βιάζομαι αλλά πάνω απ’ όλα να μην κρατάω βάρη μέσα μου, να τα συζητάω όλα ή να προσπερνάω και κάποια. Να έχω θάρρος και να μιλάω όταν κάτι με ενοχλεί ακόμη και αν πρέπει να επιβληθώ και να υψώσω την φωνή μου.
Απέκτησα δηλαδή αυτοπεποίθηση!
Έπρεπε, χρειαζόταν!
Καταπίεση
Ξέρετε, είμαι μια γυναίκα που εκτιμώ την ηρεμία, δεν είμαι καθόλου νευρική, οπότε φανταστείτε πόσο καταπίεσα τον εαυτό μου να είμαι η καλή φίλη για να μην στεναχωρήσω τον άλλον, η καλή κόρη για να δώσω το καλό παράδειγμα, η καλή σύντροφος για να μην φύγει…
Για να αποφύγω μια ενδεχόμενη αρρωστημένη έκρηξη προτιμούσα πλέον να γίνω άγαρμπη και να μιλήσω όταν κάποιος με προσβάλει ή πάει να με «τρομοκρατήσει».
Νέος τρόπος ζωής
Ο διαλογισμός, η προσευχή, η σύνδεση και η σωστή διαχείριση του νου και του σώματός μου ήταν ο νέος τρόπος ζωής μου αλλά και η διαδρομή μου ως καλλιτέχνης, η πνευματική εκτόνωση που ζούμε όλοι στο σανίδι ή μέσα από στα γραπτά μου, ήταν αυτά που με βοήθησαν να μετουσιώσω μια πονεμένη πλευρά μου σε μια φρέσκια, υγιή, δυνατή και έξυπνη γυναίκα, στο σήμερα μητέρα!
Μια αιτία που έγινε η αφορμή να αλλάξω για να βρω το κέντρο μου, να το αγαπήσω, να αγαπήσω το Ελιζάκι, για να είμαι έτοιμη να με υπερασπιστώ σε ό,τι θα ακολουθούσε ως Ελίζα Σολωμού πια.
Κάπως έτσι έγινε η δική μου μετάλλαξη μέσα από πολλές ακόμη προκλήσεις.
“Τον πόνο θεράπευσα, αλλά όχι την αιτία”
Τον πόνο που αισθανόμουν τότε τον θεράπευσα αλλά όχι την πραγματική αιτία. Το καλό είναι πως πλέον δεν με ορίζει το γεγονός αυτό που συνέβη πριν 11 χρόνια.
Θα ήθελα λοιπόν να σταθώ στο bulling που δέχθηκα όλα αυτά τα χρόνια και πως έγινα ξαφνικά ο εύκολος στόχος πολλών….
Όποτε είχα μια διαφορετική άποψη με κάποιον…..θα με έλεγε τρελή..
Όποτε δεν επέτρεπα να με χειραγωγήσει κάποιος αφού είμαι ένας συνειδητός άνθρωπος….θα με έλεγαν τρελή..
Όποτε η αντισυμβατικότητα και οι προσωπικές μου θέσεις ως κοινωνική επαναστάτρια δεν ταίριαζαν με την δική τους …..θα με έλεγαν τρελή…
Όποτε έπαιρνα το θάρρος να υψώσω την φωνή μου για να υπερασπιστώ τα δικαιώματα μου ως επαγγελματίας, ως φίλη, ως άνθρωπος, ως γυναίκα, ως μητέρα….θα μου έλεγαν να πάρω τα φάρμακα μου..
Όποτε έλεγα ότι κάποιος με έχει φέρει σε δύσκολη θέση ή με έχουν προσβάλει… κάποιοι… θα έπαιρναν το μέρος τους υποστηρίζοντας ότι φταίω εγώ …..και θα μου έλεγαν να πάρω τα φάρμακα μου…
“Δεν χρειάζεται να πάρω φάρμακα”
Σε αυτό το σημείο να σας τονίσω πως αν έπρεπε να πάρω κάποιο φάρμακο για καλό της υγείας μου θα το έπαιρνα αλλά βλέπετε ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΝΑ ΠΑΡΩ ΦΑΡΜΑΚΑ και προπάντων θεωρώ βαρετό να πρέπει να αναμοχλεύω την ψυχή μου με ψυχοθεραπείες αφού άλλες τακτικές μου είναι πιο ταιριαστές για την πνευματική μου εξέλιξη…για ότι χρειαστώ όμως σε αυτό το επίπεδο ξέρω που να απευθυνθώ, ακομπλεξάριστα πάλι.
Συνειδητοποίησα τελικά πως οι εκκαθαρίσεις ποτέ δεν τελειώνουν και είχα δουλειά μπροστά μου, πως ζούσα ανάμεσα σε ανθρώπους ζηλόφθονους, συκοφάντες, παρανοϊκούς, δικτάτορες, κακοποιητικούς, παρεμβατικούς και τρομοκράτες.
Χρειαζόταν πάλι να βρω το «μάθημα» και αρχίσω να αποδεσμεύω αφού ανάμεσα από δύο εγκυμοσύνες και 2 γέννες τα συμφέροντα κάποιων ήταν πιο σημαντικά από το δώρο.
Προβληματικές φιλίες
Κάποιες προβληματικές «φίλες» έγιναν φάρος στο να αντιληφθώ την αφέλεια μου σε κάποια θέματα που στήσανε αυτές αλλά και άλλοι εις βάρος μου.Αν και με υποτίμησαν όλοι, σήμερα έχω πολλούς λόγους να τις ευχαριστήσω για αυτό και ας σας φαίνεται παράξενο.
Εγώ λοιπόν ήμουν αυτή που κάποτε νόσησε με μια ελαφριού τύπου ψυχική διαταραχή …που ενώ εγώ το ξέχασα, κανείς άλλος δεν το ξέχασε ή δεν ασχολήθηκε να μάθει τα σωστά….
Δεν είχα λόγο πια, έπρεπε άλλοι να αποφασίζουν για εμένα γιατί πίστευαν πως ήξεραν καλύτερα…
Έπρεπε άλλοι να αποφασίζουν για εμένα και η παρεμβατικότητα τους πήγαινε και ερχόταν ….και ξέρετε κάτι;.. όταν τους έλεγα …”σας έχω καταλάβει…” τι μου έλεγαν;
“Δεν είσαι καλά πάρε τα φάρμακα σου”…αυτά που δεν χρειάζεται να παίρνω…και φυσικά τι κάνω τώρα πια;
Γελάω, γελάω πραγματικά δυνατά αλλά αθόρυβα γιατί ξέρω πως αυτούς τους ανθρώπους εγώ τους έχω βοηθήσει όλους, τους έχω σώσει άλλους από την φυλακή και άλλους από τον ίδιο τους τον εαυτό.
Πραγματική διάγνωση
Οι χαζό διαγνώσεις κάποιων την μια έλεγαν πως είμαι διπολική και άλλες φορές ΔΕΠΥ, άλλες φορές οριακή και άλλες κάτι άλλο που δεν θυμάμαι πια γιατί δεν είχε καμία σημασία για εμένα αφού εγώ ήξερα τι μου είχε συμβεί, γνώριζα την πραγματική διάγνωση.
Η φαντασία κάποιων οργίαζε!!!
Δύο εγκυμοσύνες, δύο γέννες και παρέμεινα η Ελίζα Σολωμού, ούτε επιλόχια κατάθλιψη, πάρα αυτά που διασπείρουν και εγώ μιλάω με ντοκουμέντα!!!
Όχι, δεν παθαίνω κρίσεις!!!!
Όχι, δεν έκανα ποτέ απόπειρα αυτοκτονίας!!!!
Όχι, δεν χρειάζεται να παίρνω φάρμακα αλλά ούτε να συμφωνώ και μαζί σας και παράλληλα έχω δικαίωμα να προστατεύω τα δικαιώματα μου!!!
Όχι, δεν έχει άλλος την επιμέλεια των παιδιών μου αλλά μόνο εγώ και φυσικά δεν φοβάμαι ότι θα την χάσω!!!
Όχι, ποτέ δεν έπαιρνα ναρκωτικά, νομίζω ότι το γνωρίζουν όσοι με ξέρουν!!!
Ναι ,είναι δικαίωμα μου αναφαίρετο να αποφασίζω για την ζωή μου μόνο εγώ ακόμη και αν κάνω λάθη!!!
Ναι, μόνο εγώ έχω δικαίωμα να μιλήσω για το ιατρικό μου ιστορικό και κανένας άλλος!!!
Ναι, θέλω πάλι να γελάσω δυνατά, ίσως με λίγο θόρυβο αυτή τη φορά!!!
“Στις δικές τους κρίσεις εγώ δεν τους έκανα bulling”
Στις δικές τους κρίσεις εγώ δεν τους έκανα bulling, τους αγκάλιαζα, τους έλεγα «ηρέμησε σε αγαπάω, ηρέμησε μην φοβάσαι, ηρέμησε δεν είμαι εχθρός σου αλλά όσο και να πιστεύω πως η αγάπη θεραπεύει πρέπει να σεβόμαστε τον χρόνο που ο άλλος είναι έτοιμος να θεραπευτεί.
Επειδή τους αγαπάμε, τους αφήνουμε ελεύθερους να θεραπευτούν όποτε θέλουν εκείνοι και να διαλέξουν τον τρόπο, αφού πλέον δεν τους επιτρέπουμε να μας πληγώσουν πάλι, εμάς αλλά και ότι προστατεύουμε με αγάπη…..!
Ένα «δίκτυο πολλαπλών ταυτοτήτων», στήθηκε γύρω μου, με εμένα στο κέντρο.
Για να με προστατεύσουν;
Για τα συμφέροντα τους;
Για τον εγωισμό τους;
Για την κτητικότητα τους;
Από την αφέλεια τους ή την πονηριά τους;
Κάθε δράση φέρνει αντίδραση
Επειδή κάθε δράση φέρνει αντίδραση και επειδή κάποιοι θα βλέπουν μόνο τα κρίματα των άλλων αλλά πότε τα δικά τους, για όλη αυτή την ταλαιπωρία που με έβαλαν με ψεύδη θα πάρω την δικαίωση μου δικαστικά!
Ναι τώρα είμαι έτοιμη να φρενάρω τις δικές σας ψυχώσεις και τις δικές σας εμμονές μαζί μου.
Κατά τα άλλα σας ευχαριστώ όλους πραγματικά και αληθινά για το «μάθημα» μόνο που τώρα πρέπει να πάρετε το δικό σας!
Φυσικά να ευχαριστήσω τους «φίλους», που τους είπαν ότι είχα ανάγκη να μιλήσω ενώ εγώ είχα ανάγκη την ειλικρίνεια τους.
Έτσι με βοήθησαν να καταλάβω ποιοι είναι οι πραγματικοί μου φίλοι και ποιοι όχι, γιατί όλες οι σχέσεις βασίζονται στην ειλικρίνεια!!!
Όχι, δεν είμαι καχύποπτη, είμαι εκπαιδευμένη να διαβάζω την γλώσσα του σώματος, μην ξεχνάτε ότι σκηνοθετώ και τις λεπτομέρειες τις βλέπουμε και χωρίς γυαλιά…. αν και κάποιοι κουτσομπόληδες, με τις ερωτήσεις και τις τοποθετήσεις τους αποκαλύφθηκαν μόνοι τους.
Όχι, δεν απομονώθηκα για κάποιο λόγο, ούτε είχα κατάθλιψη. Απλά απολαμβάνω το μεγάλωμα των γιων μου γιατί θέλω να ζήσω στο έπακρο την μητρότητα μου χωρίς να χάσω στιγμή από αυτή την μαγεία..
Σήμερα, 10/10 είναι η παγκόσμια μέρα ψυχικής υγείας.
Εγώ είμαι η Ελίζα, μητέρα του Χάρη και του Όμηρου και μεγαλώνω τα αγόρια μου μόνη!
Μόνο πολύ καλά και πολύ ευτυχισμένη μπορώ να είμαι αφού ακόμη και στα δύσκολα νιώθω πως τα αγόρια μου πάντα θα μου χαρίζουν λίγο από την καλοτυχία τους….για να βλέπω τα δικά μου όνειρα μέσα στα χαμόγελα τους.
Έχω σώας τας φρένας και πολλά αποθέματα δύναμης ακόμη.
Σας ευχαριστώ όλους όσοι με διαβάσατε.
Μην κάνετε bulling σε ανθρώπους που έχουν επισκεφτεί ψυχίατρο και προπάντων μην κάνετε την τρίχα τριχιά.
Διαβάστε επίσης
Σε πρώτο πρόσωπο: Η ζωή με τη νόσο Αταξία του Φρίντριχ
Μονόδρομος οι εμβολιασμοί στη Β. Ελλάδα – Κινητές Μονάδες επιχειρούν για το 40%
