Μια πρόσφατη μελέτη του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ, που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό The BMJ, αναδεικνύει τη σύνδεση μεταξύ της τακτικής κατανάλωσης τηγανητής πατάτας και αυξημένου κινδύνου εμφάνισης διαβήτη τύπου 2. Αντίθετα, τα δημητριακά ολικής άλεσης φαίνεται να έχουν προστατευτική δράση.
«Η έρευνά μας εξετάζει διαφορετικούς τρόπους κατανάλωσης πατάτας και πώς η αντικατάστασή της από άλλα τρόφιμα μπορεί να μειώσει τον κίνδυνο διαβήτη», δηλώνει ο Σεγέντ Μοχάμεντ Μουσαβί, μεταδιδακτορικός ερευνητής στο Χάρβαρντ.
Μελέτη 30 ετών σε 205.000 συμμετέχοντες
Η έρευνα παρακολούθησε πάνω από 205.000 άνδρες και γυναίκες σε τρεις μεγάλες διαχρονικές μελέτες στις ΗΠΑ για περισσότερα από 30 χρόνια. Καταγράφηκαν πάνω από 22.000 νέες περιπτώσεις διαβήτη τύπου 2. Η μελέτη επιβεβαιώθηκε και με μετα-ανάλυση δεδομένων από πάνω από 500.000 συμμετέχοντες σε τέσσερις ηπείρους.
Η συχνότητα κατανάλωσης τηγανητής πατάτας τρεις φορές την εβδομάδα σχετίστηκε με 20% αύξηση του κινδύνου διαβήτη τύπου 2. Αντίθετα, οι ψητές, βραστές ή σε μορφή πουρέ πατάτες δεν φάνηκαν να αυξάνουν σημαντικά τον κίνδυνο.
Δημητριακά ολικής άλεσης
Η αντικατάσταση οποιασδήποτε μορφής πατάτας με δημητριακά ολικής άλεσης, όπως ψωμί και ζυμαρικά ολικής άλεσης, μειώνει τον κίνδυνο διαβήτη κατά 4%. Ειδικότερα, η αντικατάσταση της τηγανητής πατάτας με δημητριακά ολικής άλεσης μειώνει τον κίνδυνο έως και 19%. Ακόμη και η αντικατάσταση με επεξεργασμένους υδατάνθρακες εμφανίζει κάποια προστατευτική επίδραση.
«Το μήνυμα για τη δημόσια υγεία είναι ξεκάθαρο: μικρές αλλαγές στη διατροφή, όπως ο περιορισμός της τηγανητής πατάτας και η επιλογή δημητριακών ολικής άλεσης, μπορούν να μειώσουν σημαντικά τον κίνδυνο διαβήτη τύπου 2», τονίζει ο καθηγητής Γουόλτερ Γουίλετ.
Διαβήτης τύπου 2
Ο σακχαρώδης διαβήτης είναι μια κλινική οντότητα της οποία η επίπτωση και ο επιπολασμός αυξάνονται. Παγκοσμίως, 1 στους 11 ανθρώπους εμφανίζει σακχαρώδη διαβήτη, ενώ υπολογίζεται ότι μέχρι το 2030 η αναλογία αυτή θα έχει αυξηθεί σε 1 στους 10. Ο διαβήτης τύπου 2 αφορά σχεδόν στο 90% των ατόμων με διαβήτη και πολύ συχνά σχετίζεται με την παχυσαρκία.
Η κεντρική (ή κοιλιακή) παχυσαρκία οδηγεί σε αντίσταση στην ινσουλίνη, υπερινσουλιναιμία και διαταραγμένη ανοχή γλυκόζης. Όταν τα β-κύτταρα του παγκρέατος, που φυσιολογικά παράγουν την ινσουλίνη, αρχίσουν να δυσλειτουργούν και να ανεπαρκούν, τότε τα επίπεδα γλυκόζης αυξάνονται πάνω από το φυσιολογικό όριο και εκδηλώνεται ο σακχαρώδης διαβήτης τύπου 2.
Τα συμπτώματα που μπορεί να εμφανίσει το άτομο με διαβήτη τύπου 2, σχετίζονται κυρίως με τα αυξημένα επίπεδα γλυκόζης στο αίμα (υπεργλυκαιμία), και περιλαμβάνουν τα κλασικά συμπτώματα της πολυφαγίας και της πολυδιψίας, ξηροστομία, κνησμό, αυξημένη συχνότητα λοιμώξεων ή μυκητιάσεων.
Ωστόσο, ο διαβήτης τύπου 2 συχνά διαδράμει ασυμπτωματικά για αρκετά χρόνια, καθώς η υπεργλυκαιμία αυξάνεται σταδιακά και μπορεί να μην είναι τόσο σοβαρή ώστε να εκδηλωθούν τα αντίστοιχα συμπτώματα.
Η διάγνωση του διαβήτη τύπου 2, καθώς και των πιο πρώιμων διαταραχών (προδιαβήτης), γίνεται με την εύρεση αυξημένης τιμής γλυκόζης στο αίμα.
Photo Shutterstock
Διαβάστε επίσης
Υγιεινά αλλά επικίνδυνα: Τα λαχανικά που πρέπει να καταναλώνονται με μέτρο
Τροφές που ανεβάζουν γρήγορα τη χοληστερόλη – Ποιες να αποφεύγετε και τι να τρώτε
