Η δημοσιογράφος – θεατρική παραγωγός Φαίη Οικονομίδη, μητέρα δίδυμων αγοριών και ενός κοριτσιού, μιλά στο Healthstories σε πρώτο πρόσωπο για μια λάθος διάγνωση, που έλαβε για τα παιδιά της, η οποία την καταρράκωσε.
Το όνομά μου είναι Φαίη Οικονομίδη και η περιπέτειά μου ξεκίνησε, όταν τα δίδυμα αγόρια μου πήγαν στην καθηγήτρια αναπτυξιακής διαταραχής κα Λωρέττα Θωμαΐδου στο νοσοκομείο «Αγλαΐα Κυριακού» το 2012.
Η κυρία αυτή άρχισε να φωνάζει μέσα στον διάδρομο και να μας επιπλήττει, λέγοντάς μας ότι τα παιδιά έχουν νοητική στέρηση και εμείς δεν έχουμε κάνει τίποτα. Μία αίσθηση ψυχικής κατάπτωσης ένιωσα να διαπερνά όλο μου το είναι. Η διάγνωση αυτή καθόρισε τη πορεία της ζωής μου για εννέα συνεχή έτη. Ο πανικός, ο φόβος, ο τρόμος θα έλεγα με κατέβαλλε.
Σκέφτηκα και ήλπιζα ότι δεν μπορεί να είναι αλήθεια. Γιατί σε εμάς, γιατί σε αυτά τα πανέμορφα πλάσματα που χαμογελούσαν και μας αγκάλιαζαν τόσο σφιχτά. Ευτυχώς για την οικογένειά μας που αποφάσισα να επισκεφτώ και δεύτερη ιατρό, την κα Ιωάννα Κουμάτου.
Μετά την ενδελεχή εξέταση των παιδιών, που διήρκησε μία ώρα ξεχωριστά, με καθησύχασε ότι η κατάσταση δεν είναι τόσο τραγική. Εγώ, όμως, δεν μπορούσα να επαναπαυθώ στα λόγια της, παρόλο που ήθελα να την πιστέψω όσο τίποτα άλλο.
Η διάγνωση νοητική στέρηση είχε καρφωθεί στο μυαλό μου και στην ψυχή μου και είχε αρχίσει να ριζώνει. Τρέξαμε αμέσως για εργοθεραπείες και λογοθεραπείες, όπως μας σύστησε η κα Κουμάτου και ευτυχώς τα παιδιά άρχισαν να εκφράζονται και, μάλιστα, ο ένας, ο Μάνος μου, άρχισε να διαβάζει από την ηλικία των τεσσάρων ετών με τέτοια άνεση, που μας άφησε όλους άφωνους με την πρόοδό του. Δυστυχώς, με όλη αυτή την πίεση, παραμελήσαμε το τρίτο και μεγαλύτερο παιδί μας, που ολοένα και εισέπραττε τον Γολγοθά μας.
Τα αγόρια μου βρίσκονται στο φάσμα του αυτισμού, όμως είναι υψηλά λειτουργικά και σήμερα γνωρίζουμε με βεβαιότητα ότι μιλάμε για δύο διάνοιες. Ο ένας αρίστευσε πέρυσι στην μαθηματική εταιρία «Πυθαγόρας» με βαθμό 100% και ο άλλος στην μουσική. Φοιτούν στο κανονικό δημόσιο σχολείο, είναι άριστοι μαθητές, έχουν φίλους, διαβάζουν λογοτεχνία και όταν λέω ότι είναι στο φάσμα του αυτισμού, οι συνομιλητές μου με κοιτούν με απορία και δυσπιστία.
Έχουμε πραγματικά ματώσει για να έχουμε την αίσια έκβαση, όμως δεν μπορώ να ξεχάσω το κυκεώνα που αντιμετώπισα, για να μπορώ σήμερα να μιλώ και να εκφράζομαι ελεύθερα απέναντι σε μια κοινωνία άκρως ρατσιστική στην διαφορετικότητα.
Μια υποκριτική κοινωνία, που μας αφήνει εμάς τους γονείς απροστάτευτους έναντι του εκπαιδευτικού συστήματος, των άλλων γονέων και πολλών ακόμη φορέων. Ο κόσμος δεν γνωρίζει ακόμη και σήμερα, εν έτει 2021, τι σημαίνει αυτιστικό φάσμα. Όταν δεν υπάρχει σωστή πληροφόρηση, υπάρχει δέος και απόσταση.
Σήμερα νιώθω μόνο περηφάνεια, που είμαι μητέρα δύο παιδιών, που ήρθαν σε αυτό το κόσμο για να τον αλλάξουν προς το καλύτερο. Το έκαναν σε εμένα και στον πατέρα τους. Η ανθρώπινη ευαισθησία μας αφορά όλους.
Αγωνίζομαι και δεν θα σταματήσω ποτέ να μάχομαι για αυτούς τους γονείς, που μία λάθος διάγνωση, μια ανάλγητη υπάλληλος σε έναν νευραλγικό δημόσιο φορέα αποφασίζει ακόμη και εν αγνοία της να καταστρέψει μια ψυχή και μια ολόκληρη οικογένεια. Η ψυχική δύναμη, που μου έδωσε αυτός ο αγώνας, που κατέβαλλα, είναι ακριβώς αυτό που εννοεί η φράση «ό,τι δεν με σκοτώνει, με κάνει πιο δυνατό».
Μετά από εννέα χρόνια βρήκα το θάρρος να κατονομάσω αυτήν την «κυρία», που λίγο έλλειψε να μας βυθίσει σε μια κόλαση χωρίς επιστροφή.
Διαβάστε επίσης
Η Ειρήνη Αγαπηδάκη στη θέση του Παναγιώτη Πρεζεράκου
Κατεψυγμένα λαχανικά: Αυτές είναι οι καλύτερες μέθοδοι για την απόψυξή τους
