Τα παιδιά στη θάλασσα κάνουν φασαρία, αν δεν τα ακούτε, ανησυχήστε. Αυτό είναι βασικός κανόνας όσο είστε για διακοπές σε κάποιο παραθαλάσσιο μέρος. Ένα άρθρο που ανατρέπει ό,τι ξέρουμε για τον κίνδυνο της θάλασσας δημοσίευσε πριν από λίγες ημέρες η σελίδα diasostis.com, το οποίο μας εφιστά την προσοχή στο πώς είναι πραγματικά ένας πνιγμός.
Ο λαός μας από τα πανάρχαια χρόνια είναι σε συνεχή επαφή με το νερό. Ωστόσο, κάθε καλοκαίρι μετράμε εκατοντάδες θύματα πνιγμού. Φέτος, δυστυχώς, είναι μεγάλος ο αριθμός των ανθρώπων που έχουν χάσει τη ζωή τους στη θάλασσα, ανάμεσά τους πολλά παιδιά και τελευταίο παράδειγμα ο πνιγμός του 11 χρονου Χρήστου Σταμούλη, στους Φούρνους Ικαρίας.
Είναι σημαντικό, λοιπόν, να γνωρίζουμε και να εφαρμόζουμε βασικά μέτρα ασφάλειας για την αποτροπή του πνιγμού, για τη διάσωση κάποιου που κινδυνεύει και για την παροχή περαιτέρω φροντίδας στο θύμα μετά τη διάσωση.
Στην Ελλάδα, περισσότεροι από 400 άνθρωποι χάνουν την ζωή τους από πνιγμό ετησίως. Η αναλογία αντρών-γυναικών που πεθαίνουν από πνιγμό είναι 3:1. Μάλιστα, η πιο επικίνδυνη κατηγορία είναι οι άνδρες που ανήκουν στην ηλικιακή ομάδα των 20-24 ετών, ενώ τα περισσότερα ατυχήματα αυτού του τύπου συμβαίνουν κατά τις μεσημεριανές ώρες.
Διαβάστε πως μοιάζει ένας πραγματικός πνιγμός. Είναι ένα άρθρο που ανατρέπει όσα ξέραμε ή όσα νομίζαμε ότι ξέραμε για τον πνιγμό. Στην ουσία εξηγεί πώς ένας άνθρωπος μπορεί να πνίγεται δίπλα σου και εσύ να μην παίρνεις είδηση…
Δώσε προσοχή στα παρακάτω
Ο πνιγμός είναι σχεδόν πάντα ένα απατηλά ήσυχο περιστατικό.
Το κούνημα των χεριών, το χτύπημα του νερού, οι φωνές και οι «εντυπωσιακές» ενδείξεις που έχουμε εκπαιδευτεί μέσω τηλεόρασης να περιμένουμε, σπάνια συναντώνται στην πραγματική ζωή.
Η Ενστικτώδης Αντίδραση Πνιγμού (Instinctive Drowning Response) -όπως ονομάστηκε από τον Francesco A. Pia, Ph.D.- είναι αυτό που κάνουν οι άνθρωποι για να αποφύγουν την πραγματική ή την εκλαμβανόμενη ως πραγματική ασφυξία μέσα στο νερό.
Και δε μοιάζει με αυτή που περιμένουν οι περισσότεροι. Υπάρχει ελάχιστο πιτσίλισμα, καθόλου κούνημα χεριών ή φωνές ή κάλεσμα για βοήθεια οποιουδήποτε είδους.
Για να πάρετε μια ιδέα από το πόσο ήσυχος και ήρεμος μπορεί να φαίνεται απ’ έξω ο πνιγμός, σκεφτείτε το εξής:
Είναι η υπ’ αριθμόν δύο αιτία θανάτου από ατύχημα στα παιδιά 15 ετών και κάτω (αμέσως μετά από τα ατυχήματα με αυτοκίνητα).
Από τα 750 παιδιά που θα πνιγούν μέσα στην επόμενη χρονιά, τα 375 από αυτά θα βρίσκονται σε απόσταση 23 μέτρων από κάποιον γονέα ή άλλον ενήλικα.
Στο 10% από αυτούς τους πνιγμούς, ο ενήλικας παρακολουθεί χωρίς να έχει ιδέα τι συμβαίνει.
Ο πνιγμός δε μοιάζει με πνιγμό
Η ενστικτώδη αντίδραση του πνιγμού αναλύεται παρακάτω:
1. Εκτός από σπάνιες περιπτώσεις, οι άνθρωποι που πνίγονται δεν είναι σωματικά σε θέση να φωνάξουν για βοήθεια.
Το αναπνευστικό σύστημα έχει σχεδιαστεί για την αναπνοή. Η ομιλία είναι δευτερεύουσα λειτουργία.
Πρέπει να επιτελείται η αναπνοή, πριν λάβει χώρα η ομιλία.
2. Το στόμα των ανθρώπων που πνίγονται βουλιάζει και βγαίνει πάνω από την επιφάνεια του νερού εναλλάξ.
Το στόμα των ανθρώπων που πνίγονται δε μένει αρκετή ώρα πάνω από το νερό ώστε να μπορέσουν να εκπνεύσουν, να εισπνεύσουν και να φωνάξουν για βοήθεια. Όταν το στόμα των ανθρώπων που πνίγονται είναι πάνω από την επιφάνεια του νερού, εκπνέουν και εισπνέουν γρήγορα ενώ το στόμα τους αρχίζει να βυθίζεται κάτω από την επιφάνεια του νερού.
3. Οι άνθρωποι που πνίγονται δεν μπορούν να κουνήσουν τα χέρια για βοήθεια.
Η φύση τους αναγκάζει ενστικτωδώς να εκτείνουν τα χέρια τους πλαγίως και να πιέσουν προς τα κάτω την επιφάνεια του νερού.
Πιέζοντας προς τα κάτω την επιφάνεια του νερού χρησιμοποιούν το σώμα τους ως μοχλό ώστε να μπορέσουν να βγάλουν το στόμα τους έξω από το νερό για να αναπνεύσουν.
4. Κατά τη διάρκεια της Ενστικτώδους Αντίδρασης Πνιγμού, οι άνθρωποι που πνίγονται δεν μπορούν να ελέγξουν τις κινήσεις των χεριών τους.
Από άποψη φυσιολογίας οι άνθρωποι που πνίγονται και αγωνίζονται στην επιφάνεια του νερού δεν μπορούν να σταματήσουν να πνίγονται και να εκτελέσουν τις κινήσεις που θα ήθελαν, όπως να κουνήσουν τα χέρια για βοήθεια, να κινηθούν προς έναν διασώστη ή να απλώσουν τα χέρια για να πιάσουν εξοπλισμό διάσωσης.
5. Από την αρχή ως το τέλος της Ενστικτώδους Αντίδρασης Πνιγμού τα σώματα των ανθρώπων παραμένουν σε όρθια θέση στο νερό, χωρίς κανένα ίχνος υποστηρικτικών λακτισμάτων με τα πόδια. Αν δεν διασωθούν από έναν εκπαιδευμένο ναυαγοσώστη, οι άνθρωποι που πνίγονται μπορούν να παλέψουν στην επιφάνεια του νερού μόνο από 20 ως 60 δευτερόλεπτα πριν να βουλιάξουν.
Ρωτήστε τον «Είσαι εντάξει;»
Αν είναι σε θέση να απαντήσει, προφανώς είναι.
Αν σας κοιτάξει με ένα άδειο βλέμμα, μπορεί να έχετε λιγότερο από 30 δευτερόλεπτα για να τον φτάσετε.
Γονείς, τα παιδιά που παίζουν στο νερό κάνουν φασαρία.
Αν τυχόν ησυχάσουν, τα πλησιάζετε για να μάθετε γιατί.
Αυτό δε σημαίνει ότι ένας άνθρωπος που φωνάζει για βοήθεια και κάνει απότομες και σπασμωδικές κινήσεις δεν αντιμετωπίζει σοβαρό θέμα – βρίσκεται σε αγχώδη κατάσταση στο νερό.
Χωρίς να είναι πάντα παρούσα πριν την ενστικτώδη αντίδραση πνιγμού η αγχώδης κατάσταση στο νερό δε διαρκεί πολύ – αλλά αντίθετα με ό,τι συμβαίνει στον πραγματικό πνιγμό, τα θύματα αυτά είναι ακόμα σε θέση να βοηθήσουν στη διάσωσή τους.
Μπορούν να πιάσουν σκοινιά διάσωσης, σωσίβια, κ.λ.π.
Δώστε επίσης προσοχή τα εξής σημάδια πνιγμού:
Κεφάλι χαμηλά στο νερό, στόμα στο επίπεδο της επιφάνειας του νερού
Κεφάλι που γέρνει προς τα πίσω, στόμα ανοιχτό
Βλέμμα παγωμένο και άδειο, που δεν μπορεί να εστιάσει
Μάτια κλειστά
Μαλλιά πάνω στο μέτωπο ή στα μάτια
Δε χρησιμοποιούν πόδια – σε κάθετη θέση
Ασθμαίνουν ή αγκομαχούν
Προσπαθούν να κολυμπήσουν προς μία συγκεκριμένη κατεύθυνση αλλά δεν τα καταφέρνουν
Προσπαθούν να γυρίσουν ανάσκελα
Φαίνεται σαν να προσπαθούν να σκαρφαλώσουν σε μία αόρατη σκάλα
Έτσι αν κάποιος από το πλήρωμα πέσει στη θάλασσα και όλα φαίνονται ΟΚ – μην είστε τόσο σίγουροι.
Καμιά φορά η πιο συνηθισμένη ένδειξη ότι κάποιος πνίγεται είναι ότι δεν μοιάζει να πνίγεται.
Μπορεί να φαίνεται σαν να κολυμπά όρθιος κουνώντας χέρια και πόδια.
