«Αγκώνες στο τραπέζι ποτέ!». Η φράση στο σπίτι των παππούδων εξακολουθεί να ηχεί στα αυτιά μας ακόμα και δεκαετίες μετά, όπως και ότι δεν πρέπει να μασάμε το φαγητό με το στόμα ανοιχτό.
Το να κρατάμε τους αγκώνες μας μακριά από το τραπέζι κατά τη διάρκεια των γευμάτων είναι ένας από τους πιο αυθαίρετους κανόνες εθιμοτυπίας που υπάρχουν, αλλά είναι ένας από τους πρώτους που διδάσκονται στα μικρά που μαθαίνουν να τρώνε. Γιατί, λοιπόν, από όλες τις προσβλητικές πράξεις που θα μπορούσε να διαπράξει κάποιος στο δείπνο, εξακολουθεί να υπάρχει αυτή η “απαγόρευση”; Όπως οι περισσότεροι κανόνες εθιμοτυπίας, η τοποθέτηση του αγκώνα την ώρα του φαγητού είναι κάτι από μια περασμένη εποχή.
Για εξειδίκευση σε αυτόν τον κανόνα, η ιστορικός Margaret Visser, μοιράζεται τις γνώσεις της σχετικά με την καθημερινή ζωή, συμπεριλαμβανομένης της εθιμοτυπίας στο τραπέζι, στο βιβλίο της The Rituals of Dinner: The Origins, Evolution, Eccentricities, and Meaning of Table Manners. Τα βιβλία της είναι μπεστ σέλερ, βραβευμένα και μεταφρασμένα σε πολλές γλώσσες.
Επίσης, μια άλλη ειδικός για την κοινή χρήση κανόνων εθιμοτυπίας που ακολουθούμε σήμερα σε αυτό το θέμα, η Emily Post, εξηγεί στο southernliving.com τον περιβόητο κανόνα για τους αγκώνες στο τραπέζι.
Γιατί αρχίσαμε να κρατάμε τους αγκώνες μακριά από το τραπέζι;
Για τους παλαιότερους πολιτισμούς, ήταν ένας τρόπος να αποτραπούν τα ξεσπάσματα βίας στο τραπέζι. Οι τρόποι στο τραπέζι, μας περιόριζαν στον χώρο μας και αυτό μπορεί να ήταν ένα προληπτικό μέσο για την έναρξη ενός καυγά.
Ποιος είναι ο λόγος που αυτή η εθιμοτυπία ήταν δημοφιλής;
Παλιότερα, το πέρασμα από αυτά τα αόρατα σύνορα μπορούσε να ερμηνευθεί ως παραβίαση της τάξης, όταν οι κοινωνικοί κανόνες ήταν το μόνο πράγμα που κρατούσε τους ανθρώπους σε μία σειρά. Τέτοιοι άνθρωποι ήταν επικίνδυνοι και ικανοί για τα πάντα. «Οι άνθρωποι τρόμαζαν όταν άρχισες να έχεις κακούς τρόπους», λέει η Βίσερ. «Δεν ήξερες τι επρόκειτο να κάνει αυτό το άτομο στη συνέχεια».
Υπάρχουν πρόσθετοι λόγοι;
Το να δείχνετε σεβασμό για τα άλλα άτομα με τα οποία μοιράζεστε ένα τραπέζι ξεκινά με το να μην ξεπερνάτε κανένα όριο. Είναι μια πράξη καλής πίστης ότι εκτιμάτε την ευκαιρία να μοιραστείτε ένα γεύμα και έτσι θα σας φέρονται με τον ίδιο σεβασμό που δείχνετε στους άλλους.
Πώς βοηθά αυτή η τεχνική στο τραπέζι για φαγητό;
Σκεφτείτε το με αυτόν τον τρόπο: Το πιρούνι και το μαχαίρι, που βρίσκονται στις δύο πλευρές του πιάτου, λειτουργούν ήδη ως ένα φανταστικό όριο για τον χώρο κάθε ατόμου στο τραπέζι. Σήμερα, ενώ είναι απίθανο να ερμηνευτούν οι αγκώνες σε ένα τραπέζι ως απειλή, το να τους βάλεις στο τραπέζι είναι απρόσεκτο. Είτε το συνειδητοποιείτε είτε όχι, οι αγκώνες σας είναι πιθανό να καταπατούν τους γύρω σας.
Είναι πλέον αποδεκτό να έχετε τους αγκώνες σας σε ένα τραπέζι;
Σε ένα χαλαρό, οικείο περιβάλλον, είναι αποδεκτό να το κάνετε κάθε τόσο. Η βασίλισσα της εθιμοτυπίας Emily Post τρώει ευχάριστα με τους αγκώνες της στο τραπέζι από καιρό σε καιρό. «Πραγματικά δεν έχει καμία διαφορά», είπε.
Διαβάστε επίσης
Τι λέει το ECDC για τα σχολεία και για τους θανάτους στην Ελλάδα
Πάλεψε με αγέλη σκύλων στο ηφαίστειο Σουσάκι για να σώσει 3 παιδιά – Η συγκλονιστική αφήγησή του
