Η Ευρώπη έχει προσαρμοστεί καλύτερα στις χαμηλές θερμοκρασίες και το κρύο παρά στις υψηλές θερμοκρασίες και τη ζέστη, τις τελευταίες δύο δεκαετίες, σύμφωνα με μελέτη από το Ινστιτούτο Παγκόσμιας Υγείας της Βαρκελώνης (ISGlobal).
Η έρευνα, που πραγματοποιήθηκε σε συνεργασία με το Κέντρο Υπερυπολογιστών της Βαρκελώνης (BSC) και δημοσιεύτηκε στο The Lancet Planetary Health, δείχνει ότι υπήρξε σημαντική μείωση του κινδύνου θνησιμότητας που σχετίζεται με το ψύχος τα τελευταία χρόνια σε σύγκριση με την πρώτη δεκαετία του 2000.
Υπήρξε επίσης μείωση του κινδύνου θανάτων που σχετίζονται με τη ζέστη κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, αν και σε μικρότερο βαθμό.
Κρύο και ζέστη
Αναλύοντας τα αρχεία θερμοκρασίας και θνησιμότητας από περισσότερες από 800 περιοχές σε 35 ευρωπαϊκές χώρες για την περίοδο 2003-2020, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι ο σχετικός κίνδυνος θανάτου στις χαμηλότερες θερμοκρασίες μειώθηκε κατά 2% ετησίως. Από την άλλη, μειώθηκε και ο σχετικός κίνδυνος θανάτου στις υψηλότερες θερμοκρασίες, αλλά με χαμηλότερο μέσο ποσοστό 1% ετησίως.
Την περίοδο 2003–2020, η Ευρώπη γνώρισε 2,07 λιγότερο επικίνδυνες κρύες ημέρες κάθε χρόνο. Αντίθετα, οι επικίνδυνες ζεστές μέρες (ημέρες καύσωνα) αυξήθηκαν κατά 0,28 ημέρες ετησίως.
Δεν επηρεάστηκαν όλα τα μέρη της Ευρώπης με τον ίδιο τρόπο. Για παράδειγμα, οι περιοχές της Νοτιοανατολικής Ευρώπης, παρά τις θερμότερες συνθήκες τους, είχαν πιο επικίνδυνες μέρες ζέστης και κρύου που προκαλούσαν υψηλότερο κίνδυνο σχετιζόμενης θνησιμότητας.
«Έχουμε γίνει καλύτεροι στο να αντιμετωπίζουμε τις χαμηλές θερμοκρασίες με την πάροδο του χρόνου—μια διαδικασία γνωστή στην επιστήμη ως «προσαρμογή». Για τον ζεστό καιρό, οι άνθρωποι γίνονται επίσης ανθεκτικοί, αν και αυτή η βελτίωση είναι μικρότερη από την προσαρμογή στο κρύο», λέει ο Zhao-Yue Chen, ερευνητής του ISGlobal και πρώτος συγγραφέας της μελέτης.
“Η ευπάθεια στις ακραίες θερμοκρασίες ποικίλλει ευρέως σε διάφορες τοποθεσίες, με τις περιοχές της Νότιας Ευρώπης να είναι πιο ευαίσθητες στις αλλαγές θερμοκρασίας από εκείνες της Βόρειας Ευρώπης. Αυτή η διαφορά οφείλεται εν μέρει σε κοινωνικοοικονομικούς παράγοντες, όπως η ανεπαρκής μόνωση στέγης, οι χαμηλότερες δαπάνες δημόσιας υγείας και η περιορισμένη πρόσβαση σε κοινωνική υποστήριξη ή βοήθεια για ευάλωτους πληθυσμούς”, προσθέτει ο Zhao-Yue.
photo Shutterstock
Διαβάστε επίσης
Εθνικό πρόγραμμα εμβολιασμών παιδιών και εφήβων 2025 – Χρονοδιάγραμμα και συστάσεις
