Η αγωνία των εφήβων είναι να μεγαλώσουν γρήγορα και να ενταχθούν στον κόσμο των ενηλίκων. Σαφώς οι πιο σημαντικοί ενήλικες είναι οι γονείς, αλλά αυτό ταυτόχρονα προκαλεί και την κόντρα. Σήμερα θα δούμε πώς θα βρείτε κώδικες επικοινωνίας με το έφηβο παιδί σας.
H σύμβουλος ψυχικής υγείας, Ίριδα Κρέμερ, καταπιάνεται με το δύσκολο και απαιτητικό ζήτημα της επικοινωνίας γονέων και εφήβων.
Όσα λένε οι έφηβοι
Υπαρξιακές αναζητήσεις, σεξουαλικές αναζητήσεις, αναζήτηση ταυτότητας και ανάγκη να είμαι μέρος της ομάδας που νιώθω ότι με καταξιώνει και με κάνει να νιώθω καλύτερο για εμένα, για την εικόνα μου, για την κοπέλα/το αγόρι που μ’ αρέσει.
Ανάγκη να πειραματιστώ, να δοκιμάσω και να δοκιμαστώ, να τεστάρω τα όρια μου, να εξαντλήσω την υπομονή των άλλων και τις πιθανότητες.
Να κατακτήσω τον κόσμο! Η ζωή φαίνεται συναρπαστική και επιτέλους είμαι αρκετά μεγάλος ώστε να μπορέσω να την ανακαλύψω μόνος μου! Τώρα πια ξέρω. Δεν είμαι 10 χρονών! Δεν είμαι πια μικρός, ούτε πιτσιρίκι όπως μου λένε! Η ζωή μου ανήκει και θα κάνω ότι θέλω εγώ!
Δε μπορούν οι γονείς μου να με περιορίσουν. Κι αν χρειαστεί θα φύγω και από το σπίτι!
Βιάζομαι να μεγαλώσω γιατί δεν έχω χρόνο. Πότε θα τα κάνω όλα αυτά που θέλω;
Μα να μην με αφήνουν να πάρω μηχανή; Έχουν όλοι οι φίλοι μου και μου κάνουν τους έξυπνους και εγώ νιώθω βλάκας και φορτίο που με κουβαλάνε! Τι είναι αυτοί; Πιο μάγκες από εμένα; Οι γονείς μου φταίνε!
Ας πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά
Αγαπητοί έφηβοι….Ναι, ναι ξέρω…! Σας έχουν τρελάνει με τους περιορισμούς και έχετε βαρεθεί να ακούτε συνέχεια για κανόνες και τι ώρα θα γυρίσετε σπίτι και με ποιον θα βγείτε και που θα πάτε… Έχετε τα δίκια σας! Αλλά σκεφτείτε και κάτι άλλο.
Μέχρι χθες ήσασταν μικρά παιδάκια που θέλατε το μπαμπά και την μαμά για ότι χρειαζόσασταν και ξαφνικά σας βλέπουν να εξαφανίζεστε, να μη θέλετε τη παρέα τους και να βαριέστε και μόνο που τους μιλάτε. Εσάς αν σας το έκανε ένας φίλος σας αυτό πως θα σας φαινόταν; Δε θα του ξαναμιλάγατε! Και δυστυχώς στα 16 μας δε τα ξέρουμε όλα…
Σας το λέω από προσωπική εμπειρία. Εκμεταλλευτείτε την όρεξη για ζωή που έχετε σε δημιουργικά πράγματα, σε μαθήματα που αγαπάτε, σε αθλήματα που σας κάνουν να ξεχνιέστε από τη ρουτίνα του σχολείου και γίνεται πιο ομιλητικοί με τους γονείς σας ώστε να σας καταλάβουν κι εκείνοι καλύτερα και να σας προσφέρουν με περισσότερη εμπιστοσύνη αυτά που κατά καιρούς ζητάτε αλλά δεν παίρνετε. Σκεφτείτε το!
Γονείς ψυχραιμία
Αντιδρά! Άλλα λέει και άλλα θέλει.
Ό,τι και να κάνω δεν είναι αρκετό και δε το βρίσκει ωραίο.
Μαγειρεύω όλη μέρα και πεινάει διαρκώς!
Θέλει να βγαίνει τα βράδια και να γυρνάει ότι ώρα του κατέβει.
Ξαφνικά από εκεί που δε ξεκόλλαγε από πάνω μου τώρα βαριέται να μου πει μέχρι και καλημέρα!
Η απόδοση στα μαθήματα έχει πέσει και ξέρω ότι το μόνο που τη νοιάζει είναι το καινούριο αγόρι που ήρθε στο σχολείο της και είναι και 3 χρόνια μεγαλύτερος της!
Μου θέλουν και sex τα πιτσιρίκια! Το ξέρανε και από χθες;
Απ’ τη μία το παίζει ανεξάρτητος και τρέχει από εδώ και από εκεί με τους φίλους του κι εμάς ούτε να μας μιλήσει, αλλά όταν έρθουν τα ζόρια στους γονείς του γυρνάει και ζητάει βοήθεια. Μια επανάσταση με διαλείμματα.
Όλα τους φαίνονται πανεύκολα και μετά τρέχουν να βγάλουμε εμείς το φίδι από την τρύπα!
Αχ να ξέρανε πόσο όμορφο είναι να είσαι μικρός… Μέρα δε θα θέλανε να μεγαλώσουν!
Τι είπες;; Μηχανή;; Πάνω από το πτώμα μου! Όταν θα σε μαζεύουμε από τα νοσοκομεία τότε θα καταλάβεις πόσο σε αγαπάμε και ας νιώθεις λίγος μπροστά στους φίλους σου!
Ο κόσμος των μεγάλων είναι πολύ διαφορετικός από αυτών των εφήβων. Κάποτε όλοι ήμασταν έφηβοι. Άλλοι λιγότερο κι άλλοι περισσότερο ανεξάρτητη από τους γονείς μας. Το μέτρο το ορίζει ο κάθε γονιός, η κάθε οικογένεια
Οι γονείς ας μην ξεχνούν 2 πράγματα
Αφενός οφείλουν να προστατεύσουν το παιδί τους και να λειτουργούν ως άγρυπνοι φρουροί, έχοντας την εποπτεία για την στιγμή που θα χρειαστεί να «βουτήξουν» για να το σώσουν από τον «πνιγμό», αφετέρου πρέπει να βρίσκουν την ισορροπία (βάσει του χαρακτήρα του παιδιού και της σχέσης που έχουν με αυτό) ώστε να του δίνουν το περιθώριο ελευθερίας να αναπτυχθούν και να ανοίξουν τα φτερά τους, ώστε να γίνουν ανεξάρτητοι, και χωρίς φοβίες, ενήλικες στο μέλλον.
Είναι βέβαιο πως για ένα γονιό είναι δύσκολο να κατανοήσει σε τόσο μικρό διάστημα, όσο είναι η «στροφή» της εφηβείας, ότι το παιδάκι του μεγάλωσε και έγινε άντρας και γυναίκα με διαφορετικές πλέον ανάγκες και επιθυμίες.
Το να παραμένουν όμως προσκολλημένοι στην παιδική ηλικία των παιδιών τους, το μόνο που θα καταφέρουν είναι να μεγαλώσουν το χάσμα μεταξύ τους. Όχι, λοιπόν στα άκρα της πολλής ελευθερίας ή του απόλυτου περιορισμού.
Ένας έφηβος έχει ανάγκη να είναι αποδεκτός στην κοινωνική του ομάδα, αλλά και συγχρόνως να ζητάει τη βοήθεια σας καθώς ακόμα δεν είναι ένας πλήρως εκπαιδευμένος ενήλικας. Η εφηβεία είναι η μετάβαση από την παιδική ηλικία στην ενήλικη ζωή.
Όσο θα είστε κοντά στο παιδί σας ανοίγοντας τα όρια αλλά και κλείνοντας τα εκεί που πρέπει τότε θα έχετε μια καλή σχέση ακόμα κι αν νιώθετε ότι δεν έχει καθόλου χρόνο για εσάς.
