Δύσκολη κατάσταση, χαρακτήρισε την πανδημία ο Δρ Δημήτρης Δημητριάδης καθηγητής Χειρουργικής και Διευθυντής Τραύματος, Επείγουσας Χειρουργικής και Χειρουργικής Μονάδας Εντατικής Θεραπείας στην Κομητεία του Λος Άντζελες και στο Ιατρικό Κέντρο του Πανεπιστημίου της Νότιας Καλιφόρνια, σημειώνοντας πως πρέπει να μάθουμε να ζούμε με αυτήν.
Ο Δρ Δημητριάδης βρίσκεται αυτές στις μέρες στην Πάφο με αφορμή την απονομή χθες βράδυ του Βραβείου Αφροδίτη μαζί με άλλους τέσσερις διαπρεπείς επιστήμονες, για την πολυσχιδή δράση τους και την πλούσια προσφορά τους και ανέφερε στα τοπικά μέσα πως πρέπει να μάθουμε να ζούμε με την πανδημία του Covid- 19, και πως αυτή είναι η φύση της ανθρωπότητας από την αρχαιότητα.
Σχετικά με την πανδημία είπε πως σίγουρα έχει επηρεάσει την κοινωνική μας ζωή και την ψυχολογία, προσθέτοντας πως όσο νωρίτερα μάθουμε να ζούμε με αυτό τόσο πιο εύκολο θα γίνει.
Ο Δρ, Δημητριάδης που εργάζεται στο μεγαλύτερο κέντρο τραύματος στην Καλιφόρνια και τις Ηνωμένες Πολιτείες, ανέφερε πως βρίσκεται στο Λος Άντζελες εδώ και 28 χρόνια, ενώ για το Ουκρανικό, και τα θύματα πολέμου αλλά και τον ξεριζωμό των γυναικόπαιδων ανέφερε πως είναι τραγικό.
Ως χειρουργός τραυμάτων, συνέχισε, “μπορώ να φανταστώ από πρώτο χέρι τον πόνο και την ταλαιπωρία, ειδικά στις ευάλωτες ομάδες, όπως παιδιά, γυναίκες, ηλικιωμένους και άτομα με ειδικές ανάγκες” αναφέροντας παράλληλα πως είναι “πολύ δύσκολο να πιστέψει κανείς ότι θα συνέβαινε αυτό το 2022”.
Σύμβουλος του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας
O Δρ, Δημητριάδης που διετέλεσε σύμβουλος του Παγκοσμίου Οργανισμού Υγείας ανέφερε πως υπηρέτησε ως σύμβουλος του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας, με καθήκον να αξιολογήσει την περίθαλψη τραυμάτων στην Κύπρο και να προτείνει αλλαγές και λύσεις. Συνεργάστηκα σημείωσε, με 4 διαφορετικές Κυπριακές κυβερνήσεις,εκτιμώντας πως τα πράγματα κινούνται αργά αλλά γίνονται και αναφέροντας πως η σημερινή κυβέρνηση έχει πάρει την οριστική απόφαση να δημιουργήσει ένα σύγχρονο κέντρο τραυμάτων στο Νοσοκομείο Λευκωσίας.
Όπως ανέφερε στα τελευταία 28 χρόνια, συν διοργανώνει ετήσια συνέδρια τραυματολογίας στην Κύπρο, ενώ υπηρετεί ως εξωτερικός αξιολογητής ακαδημαϊκών προγραμμάτων του Υπουργείου Υγείας της Ελλάδας.
Αναφορικά με τα συνέδρια είπε πως τα ετήσια συνέδρια τραύματος είναι μια ετήσια εκδήλωση και εξέφρασε την ικανοποίηση του για το έντονο ενδιαφέρον που δείχνει η ιατρική κοινότητα στην Κύπρο.
Έχω δει συνέχισε, “ νέες προσεγγίσεις και μεθόδους που χρησιμοποιούνται στη φροντίδα του θύματος τραύματος, ως αποτέλεσμα αυτών των συνεδρίων”. Επιπλέον, τόνισε, ένας μεγάλος αριθμός χειρουργών από την Κύπρο και την Ελλάδα έχουν εκπαιδευτεί μαζί του στο Λος Άντζελες και επέστρεψαν με νέες γνώσεις και νέα φιλοσοφία στη φροντίδα των τραυματιών.
Επεσήμανε ακόμη πως ως αξιολογητής ελληνικών πανεπιστημίων, έχει εντυπωσιαστεί με την υψηλή ποιότητα της έρευνας στα ελληνικά πανεπιστήμια.
Ερωτηθείς για την προσφορά και το έργο του που τυγχάνει ευρείας εθνικής και διεθνούς αναγνώριση, αι κατά πόσο θα χαρακτήριζε δύσκολη την πορεία του για να φτάσει μέχρι εδώ, ο Δρ. Δημητριάδης ανέφερε πως για αυτή την πορεία χρειάστηκε πολλή επιμονή και σκληρή δουλειά. Για να κάνεις μια ακαδημαϊκή καριέρα στην Αμερική είπε χαρακτηριστικά, πρέπει να δουλέψεις τρεις φορές πιο σκληρά και να είσαι τρεις φορές καλύτερος από τον Αμερικανό επιστήμονα. Η σκληρή δουλειά μου ήρθε φυσικά, είναι στα γονίδιά μου, συμπλήρωσε.
Αληθινή ιστορία
Ερωτηθείς τι είναι αυτό που σε όλη αυτή την διαδρομή του τον συγκίνησε ως επιστήμονα ανέφερε πως πριν από περίπου 15 χρόνια, είχε μια ασθενή με τραύμα, μια νεαρή κοπέλα 16 ετών, η οποία ήταν Μις έφηβη Καλιφόρνια (για την ομορφιά και την ευφυΐα της). Για τα 16α γενέθλιά της, η οικογένειά της της αγόρασε ένα σπορ αυτοκίνητο.
Την πρώτη της μέρα έξω με το αυτοκίνητο, είχε ένα τρομερό ατύχημα και την έφεραν στο κέντρο του. Ήταν, όπως είπε, ο θεράπων χειρουργός της και ήταν κοντά στο θάνατο, με σοβαρά τραύματα στον εγκέφαλο, το πρόσωπο, το στήθος, την κοιλιά και τα πόδια. Υποβλήθηκε σε πολλές επεμβάσεις και εξήγησε στην οικογένεια ότι αν επιζούσε θα είχε μόνιμη εγκεφαλική βλάβη.
Η μητέρα, σαν ένα πολύ έξυπνο άτομο, επέμεινε ότι ήθελε την κόρη της ζωντανή, ανεξάρτητα από το πόσο σοβαρή ήταν η εγκεφαλική βλάβη. Το κορίτσι επέζησε, έχασε το ένα μάτι, μεγάλες ουλές στο πρόσωπο, δεν μπορούσε να μιλήσει ή να περπατήσει χωρίς μηχάνημα περπατήματος. Κάθε Χριστούγεννα η μητέρα της του στέλνει μια ευχαριστήρια κάρτα. Πριν από μερικά χρόνια προσκάλεσε τη μητέρα και την κόρη να έρθουν σε ένα μεγάλο εθνικό συνέδριο για τραύματα, το οποίο διευθύνει στο Λος Άντζελες και ζήτησε από τη μητέρα να κάνει μια 20λεπτη παρουσίαση για την εμπειρία της, σε περίπου 500 γιατρούς και νοσοκόμες.
Κατά τη διάρκεια της ομιλίας της έκανε κάθε άτομο στην αίθουσα να κλάψει. Στο τέλος ήρθε για να του δώσει μια μεγάλη αγκαλιά και ένα φιλί και το κοινό χειροκροτούσε για σχεδόν 5 λεπτά. Είχα είπε δάκρυα στα μάτια του ανέφερε προσθέτοντας πως δεν θα το ξεχάσει ποτέ αυτό.
Πηγή: ΚΥΠΕ
Διαβάστε επίσης
«Κυριακές στην Αθήνα» με δωρεάν εκπαιδευτικές και ψυχαγωγικές δράσεις για παιδιά και γονείς
Μητρότητα μετά τα 40: Όλα όσα πρέπει να γνωρίζετε
Το γάλα και η σκλήρυνση κατά πλάκας – Τι προβληματίζει τους επιστήμονες
