Λιποφοβία. Η μεροληψία κατά του λίπους, κατά της παχυσαρκίας. Προκατάληψη βάρους. Αυτοί είναι διαφορετικοί όροι, αλλά έχουν ένα κοινό: Όλοι εστιάζουν στο στίγμα του βάρους, στις μεροληπτικές πράξεις και πεποιθήσεις που στοχεύουν άτομα υπέρβαρα ή παχύσαρκα.
Μπορεί να ακούτε πιο συχνά λιποφοβία, αλλά οι όροι που περιλαμβάνουν τη λέξη λίπος τείνουν να προκαλούν διαμάχη.
«Προτιμώ προσωπικά τον όρο προκατάληψη βάρους», λέει στο livestrong.com η Fatima Cody Stanford, MD, MPH, γιατρός ειδική στη διαχείριση βάρους, στο Γενικό Νοσοκομείο της Μασαχουσέτης και στην Ιατρική Σχολή του Χάρβαρντ στη Βοστώνη, η εκστρατεία της οποίας οδήγησε την Αμερικανική Ιατρική Ένωση (AMA) να αφαιρέσει όλες τις αναφορές σχετικά με το λίπος, από τον ιστότοπο της το 2017. Μελέτες έχουν δείξει ότι σε χώρους υγειονομικής περίθαλψης, «η ίδια η λέξη λίπος είναι πολύ εμπρηστική».
Πράγματι, όροι όπως η λιποφοβία είναι αμφιλεγόμενοι επειδή μπορούν να υπονοήσουν ότι η διάκριση κατά του λίπους είναι το αποτέλεσμα μιας φοβίας – μιας ανεξέλεγκτη ή ακούσιας φοβισμένης ψυχικής κατάστασης – όταν είναι πραγματικά μαθημένες (και συχνά συνειδητές) πεποιθήσεις και συμπεριφορές.
Τι είναι η προκατάληψη βάρους;
Η προκατάληψη του βάρους (ή αυτό που πολλοί άνθρωποι πιστεύουν ως «λιποφοβία») διαιωνίζει την πεποίθηση ότι τα άτομα που είναι υπέρβαρα ή παχύσαρκα είναι τεμπέληδες, δεν έχουν δύναμη θέλησης ή ακόμη χειρότερα ότι έχουν χαμηλά επίπεδα νοημοσύνης, λέει η Δρ Στάνφορντ.
Και η προκατάληψη βάρους είναι κάτι περισσότερο από απλώς ένας όρος. Η ιδέα είναι τόσο ριζωμένη στην κουλτούρα μας που η διάκριση βάρους έχει εμπλακεί στην υποδομή της κοινωνίας – για παράδειγμα, καθίσματα σε κινηματογράφους ή αεροπορικές εταιρείες που δεν έχουν σχεδιαστεί για να φιλοξενούν άτομα με μεγαλύτερο σώμα, ρούχα που δεν ταιριάζουν σε ορισμένα άτομα και, στην ιατρική, κρεβάτια εξετάσεων και χειρουργείων που δεν είναι προσβάσιμα σε άτομα όλων των μεγεθών.
Η ιστορία της προκατάληψης βάρους
Η προκατάληψη του βάρους είναι ένα σχετικά νέο πολιτισμικό φαινόμενο: Μόλις πριν από 200 χρόνια, το υπερβολικό βάρος ήταν σημάδι ευμάρειας, λέει η Δρ Στάνφορντ. Δεν είναι τυχαίο που οι καλλιτέχνες Ρέμπραντ και Ρούμπενς απεικόνιζαν την ιδανική γυναίκα ως πληθωρική με καμπύλες.
Αλλά αυτό άρχισε να αλλάζει στα μέσα του 18ου αιώνα κατά την άνοδο του δουλεμπορίου, όταν οι Ευρωπαίοι αποίκισαν με όπλο το μέγεθος και το χρώμα του δέρματος εναντίον των Αφρικανών ισχυριζόμενοι ότι ένα λεπτό, λευκό σώμα είναι ενδεικτικό αυτοελέγχου και, επομένως, φυλετικής υπεροχής, αναφέρει, η Sabrina Strings, PhD , κοινωνιολόγος στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια, στο Irvine. Στην πραγματικότητα, η προκατάληψη βάρους και ο ρατσισμός παραμένουν βαθιά συνυφασμένα μέχρι σήμερα.
Αυτό το μεταβαλλόμενο φυσικό ιδανικό ενισχύθηκε ξανά όταν, τη δεκαετία του 1890, ο Αμερικανός καλλιτέχνης Τσαρλς Ντάνα Γκίμπσον σχεδίασε για πρώτη φορά εικόνες ψηλών, με λεπτή μέση γυναικών – αυτό που έγινε γνωστό ως το «Κορίτσι Γκίμπσον».
Η άνοδος του flapper της δεκαετίας του 1920 αντανακλούσε περαιτέρω αυτή τη στροφή προς έναν νέο ιδανικό σωματότυπο, ο οποίος τελικά επικράτησε με την άνοδο του αδύνατου μοντέλου Twiggy τη δεκαετία του 1960, λέει η Δρ Στάνφορντ.
«Πραγματικά είδαμε μοντέλα όπως η Twiggy να επαινούνται για το πόσο μικρά και αδύναμα ήταν και αυτό έγινε σημάδι ομορφιάς», λέει. «Σήμερα, βλέπουμε περισσότερη προκατάληψη βάρους σε χώρες υψηλού εισοδήματος όπως οι ΗΠΑ, σε αντίθεση με τις χώρες χαμηλού εισοδήματος όπου το υψηλό βάρος θεωρείται ένδειξη πλούτου».
Στη δεκαετία του 1970 δημιουργήθηκε το Fat Underground, το οποίο ανακήρυξε την κουλτούρα της διατροφής ως εχθρό και απαιτούσε «ίσα δικαιώματα για τους παχύσαρκους ανθρώπους σε όλους τους τομείς της ζωής», σύμφωνα με την National Association to Advance Fat Acceptance (NAAFA).
Μέχρι τη δεκαετία του 1990, οι παχύσαρκοι ακτιβιστές διαδήλωναν μπροστά από τον Λευκό Οίκο και μιλούσαν ανοιχτά σε πίνακες μηνυμάτων στο Διαδίκτυο και αίθουσες συνομιλίας. Καθώς τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης εξαπλώθηκαν, μια νέα γενιά Instagrammers με γνώσεις τεχνολογίας διέδιδαν τα μηνύματα θετικότητας και ουδετερότητας στο σώμα .
Τον Ιούνιο του 2013, η παχυσαρκία αναγνωρίστηκε παγκοσμίως ως ασθένεια που απαιτεί θεραπεία και προσπάθειες πρόληψης.
«Αυτό ήταν κρίσιμο για την προώθηση της συμμετοχικότητας και την καταπολέμηση της προκατάληψης βάρους, επειδή αναγνώρισε ότι η παχυσαρκία δεν οφείλεται πάντα στην κατανάλωση υπερβολικών θερμίδων», λέει η Δρ Στάνφορντ. “Τα άτομα με παχυσαρκία έχουν εξασθενημένες μεταβολικές οδούς και ο εγκέφαλός τους εκπέμπει διαταραγμένα σήματα για πείνα και κορεσμό. Γι’ αυτό δεν είναι τόσο απλό όσο το να πεις στους ασθενείς να προσέχουν τι τρώνε και να ασκούνται.”
Οι επιπτώσεις της προκατάληψης βάρους
Η προκατάληψη του βάρους είναι ακόμα υπαρκτή και μερικές από τις διακρίσεις οδηγούν στα εξής:
1. Μπορεί να οδηγήσει σε μειωμένη παροχή ιατρικής περίθαλψης ή να αποθαρρύνει τους ανθρώπους να αναζητήσουν περίθαλψη.
Τα άτομα με παχυσαρκία συχνά αντιμετωπίζουν σοβαρό στιγματισμό από τους γιατρούς, κάτι που τους αποθαρρύνει από το να λάβουν βοήθεια, λέει η Δρ Στάνφορντ.
«Στην ιατρική σχολή, μας διδάσκουν για τις θερμίδες, τη διατροφή και την άσκηση, αλλά δεν μας διδάσκουν τίποτα για το πώς ο εγκέφαλος ρυθμίζει το βάρος και τις διαφορετικές εγκεφαλικές οδούς που ρυθμίζουν την πρόσληψη τροφής», λέει η Δρ Στάνφορντ. «Ως αποτέλεσμα, οι περισσότεροι γιατροί εξακολουθούν να βλέπουν την παχυσαρκία ως επιλογή τρόπου ζωής – κάτι που συμβαίνει επειδή οι ασθενείς είναι «τεμπέληδες» και δεν έχουν «προσπαθήσει αρκετά». Αλλά η αλήθεια είναι ότι η παχυσαρκία είναι ασθένεια».
Εξαιτίας αυτής της υπόθεσης, οι γιατροί μπορούν να κατηγορήσουν τους ανθρώπους που δεν έχασαν βάρος, όταν στην πραγματικότητα, τα συμπτώματα των ανθρώπων μπορεί να μην έχουν καμία σχέση με το βάρος τους. Αυτό με τη σειρά του μπορεί να ωθήσει τους ανθρώπους να κατηγορήσουν τον εαυτό τους για τα δεινά τους, διαιωνίζοντας έτσι έναν φαύλο κύκλο που δημιουργεί ακόμη μεγαλύτερη προκατάληψη και στίγμα.
«Είναι αποκαρδιωτικό το γεγονός ότι τα άτομα με πολύ σοβαρή παχυσαρκία συχνά δεν αναζητούν ιατρική φροντίδα επειδή ανησυχούν ότι ο γιατρός τους θα τους κατηγορήσει και θα τους κάνει να αισθάνονται ακόμη χειρότερα», λέει η Δρ Στάνφορντ.
2. Μπορεί να ενθαρρύνει επικίνδυνες διατροφικές συμπεριφορές
Η προκατάληψη του βάρους είναι επίσης παρούσα σε έναν άλλο σημαντικό τομέα: τη Διατροφή, λέει η Colleen Tewksbury, PhD, MPH, RDN , εκπρόσωπος της Ακαδημίας Διατροφής και Διαιτολογίας και ανώτερος ερευνητής στην Ιατρική Σχολή Perelman στο Πανεπιστήμιο της Πενσυλβάνια.
Μια μελέτη του Αυγούστου 2021 στο Διεθνές Περιοδικό Περιβαλλοντικής Έρευνας και Δημόσιας Υγείας ερεύνησε πάνω από 600 διαιτολόγους και φοιτητές διατροφής και διαπίστωσε ότι πολλοί εμφάνιζαν προκατάληψη βάρους.
«Είναι ανησυχητικό, γιατί εάν οι ασθενείς με παχυσαρκία εκτίθενται σε αυτό, τότε μπορεί να αποφύγουν εντελώς τη διατροφική συμβουλευτική και να συμμετάσχουν σε ανθυγιεινές διατροφικές συμπεριφορές όπως ο σοβαρός περιορισμός των τροφίμων και/ή η υπερφαγία», λέει η Tewksbury.
