Η είδηση, που αφορά στον εγκλεισμό του τραγουδιστή Γιώργου Μαζωνάκη στο Δρομοκαΐτειο, αναπαράγεται με ρυθμούς ρεκόρ, συνοδεία κακεντρεχών ή και αστείων (#not) σχολίων και αναδεικνύει τις ακούσιες νοσηλείες.
Όλοι θυμούνται τον «ευέξαπτο» χαρακτήρα του, τι έκανε σε συναυλίες ή επί σκηνής, τι δήλωνε σε συνεντεύξεις του, τα εκκεντρικά του outfits. Και γράφουν, γράφουν, γράφουν, εκτοξεύοντας χολή, κρυμμένοι πίσω από ένα πληκτρολόγιο…
Εδώ, όμως, έχουμε να κάνουμε με ένα ζήτημα, που, όπως κάθε φορά που σχετίζεται κάποιος «γνωστός», είναι ευκαιρία να το αναμοχλεύσουμε και να το συζητήσουμε. Με ψυχραιμία.
Το κοινωνικό στίγμα
Οι ακούσιες νοσηλείες αφορούν στο 50% των ψυχιατρικών νοσηλειών, όπερ σημαίνει τη μία στις δύο. Πρόκειται για ένα από τα πιο βασικά ζητήματα στη φροντίδα της ψυχικής υγείας. Ουσιαστικά είναι η εισαγωγή σε κάποιο ψυχιατρικό ίδρυμα με εισαγγελική εντολή.
Οι ψυχικές νόσοι εξακολουθούν να συνοδεύονται από κοινωνικό στίγμα εν έτει 2025. Η ταμπέλα του «τρελού» συνοδεύει ες αεί τον ασθενή.
Πόσες φορές, εξάλλου, πολίτες, που έχουν διαπράξει κάποια ειδεχθή πράξη, αποκτούν ελαφρυντικό, επειδή οι συνήγοροι υπεράσπισης επικαλούνται ότι οι πελάτες τους «πάσχουν» από κάποιο ψυχικό νόσημα, εντείνοντας το στίγμα…
Έχουμε, άραγε, αναρωτηθεί πώς νιώθουν οι ασθενείς και οι οικογένειές τους, κάθε φορά που ακούνε κάτι τέτοιο; Ειδικά στις κλειστές κοινωνίες, συχνά οι οικείοι των ψυχικά ασθενών απομονώνονται κοινωνικά, μην αντέχοντας τον «κοινωνικό σχολιασμό» και το bullying.
Οι ακούσιες νοσηλείες
Οι ακούσιες νοσηλείες είναι σκληρές. Όσοι εισάγονται χωρίς τη θέλησή τους σε κάποιο ψυχιατρικό ίδρυμα, περνούν μια δοκιμασία, που, συχνά, επιδεινώνει την ήδη δύσκολη κατάσταση, στην οποία έχουν περιέλθει.
Προσωπικά έχει τύχει να είμαι παρούσα σε ανάλογο περιστατικό πριν από πολλά χρόνια. Ήταν σοκαριστικό και το θυμάμαι σαν να μην πέρασε μια μέρα. Οι αστυνομικοί «συνέλαβαν» την ασθενή, φθάνοντας στο μπαλκόνι της, όπου εκείνη είχε βρει προσωρινό καταφύγιο, κάνοντας κυριολεκτικά ακροβατικά…
Η ασθενής έκλαιγε σπαρακτικά, εκλιπαρώντας να την αποδεσμεύσουν. Έκτοτε δεν μάθαμε κάτι περισσότερο για εκείνη, παρά ότι έζησε στο ψυχιατρείο ως το τέλος της ζωής της.
Αυτό για όσους πιστεύουν ότι είναι απλή διαδικασία.
Παράλληλα η ακούσια νοσηλεία είναι συνήθως επώδυνη και για την οικογένεια, που υπό συγκεκριμένες ιδιαίτερες συνθήκες έλαβε την απόφαση να κλείσει τον άνθρωπό της στο ψυχιατρείο.
Η περίπτωση του Γιώργου Μαζωνάκη
Η περίπτωση του Γιώργου Μαζωνάκη προσφέρεται για κανιβαλισμό. Είναι δημοφιλής καλλιτέχνης, έχει οικονομική ευρωστία και αντιμετώπιζε ενδοοικογενειακά ζητήματα.
Ας κάτσουμε να σκεφθούμε, όμως, τι έφταιξε και οδηγήθηκε στο Δρομοκαΐτειο. Αν και πόσο υπέφερε, για πόσο καιρό. Αν έτυχε της κατάλληλης φροντίδας, αν έπαιρνε κάποια θεραπεία, αν και κατά πόσο η κατάσταση της ψυχικής του υγείας επιδεινωνόταν.
Μελέτη για τις ακούσιες νοσηλείες έδειξε πως στην Αττική και στη Θεσσαλονίκη τα ποσοστά των ατόμων, που εγκλείονται με εισαγγελική εντολή σε ψυχιατρικές κλινικές, είναι διπλάσια σε σύγκριση με τον μέσο όρο της Ευρώπης, που βρίσκεται περίπου στο 23%.
Η πολυσυζητημένη ψυχιατρική μεταρρύθμιση έχει ένα τεράστιο κενό, όσον αφορά στις ακούσιες νοσηλείες. Η περίπτωση Μαζωνάκη ίσως είναι μία καλή αφορμή, για να ανοίξει ο δημόσιος διάλογος και επίσημα.
ΠΗΓΗ: mononews
