Στην πορεία της ζωής ενίοτε μετανιώνουμε για πράγματα που δεν κάναμε, άσχετα αν στη δεδομένη χρονική συγκυρία είχαμε πάρει αποφάσεις κατόπιν ωρίμου σκέψεως για συγκεκριμένα θέματα. Το να επιλέξει κάποιος να μην κάνει παιδιά, δεν ανήκει απαραίτητα σε αυτή την κατηγορία.
Γιατί η διαιώνιση του είδους, η ανατροφή παιδιών και ο αυτοπροσδιορισμός μέσα από την απόκτηση οικογένειας δεν είναι μια από τις μεγαλύτερες χαρές της ζωής για όλους τους ανθρώπους. Και αυτό (πρέπει να) είναι οκ.
Νέα έρευνα από ψυχολόγους του Πανεπιστημίου του Michigan State, με επικεφαλής τις αναπληρώτριες καθηγήτριες Jennifer Watling Neal και Zachary Neal, εξέτασε τα χαρακτηριστικά και το αίσθημα ικανοποίησης των ενηλίκων, που έχουν αποφασίσει ότι δεν θέλουν παιδιά, καθώς και το αν διαφέρουν από εκείνους, οι οποίοι έγιναν γονείς.
Άκληροι από επιλογή
Η ενδιαφέρουσα μελέτη δημοσιεύθηκε στο PLOS ONE και συμμετείχαν 1.000 ενήλικες. Οι επιστήμονες ενέταξαν σε μια ξεχωριστή κατηγορία όσους δεν έγιναν γονείς από επιλογή. Οι άλλες κατηγορίες αφορούσαν σε όσους δεν είχαν κάνει ως εκείνη τη στιγμή παιδιά, αλλά μπορεί να έκαναν στο μέλλον, σε όσους είχαν ανεπιτυχείς εγκυμοσύνες και σε όσους ήταν γονείς.
“Μετά τον έλεγχο για δημογραφικά χαρακτηριστικά, βρήκαμε ότι δεν υπήρχαν διαφορές στην ικανοποίηση που αισθάνονταν από τη ζωή τους. Βρήκαμε, επίσης, λίγες διαφορές στα χαρακτηριστικά της προσωπικότητας μεταξύ όσων δεν ήθελαν να γίνουν γονείς και όλων των υπόλοιπων”, σχολίασε η Zachary Neal.
Και πρόσθεσε: “Επιπλέον βρήκαμε ότι τα άτομα χωρίς παιδιά ήταν πιο φιλελεύθερα από τους γονείς και ότι όσοι ήταν γονείς, δεν αισθάνονταν ζεστά, άνετα και οικεία έναντι όσων ζούσαν χωρίς παιδιά”.
Απόφαση ζωής
Πέρα, πάντως, από τα ευρήματα, που σχετίζονται με την ικανοποίηση της ζωής και τα χαρακτηριστικά της προσωπικότητας, η έρευνα αποκάλυψε κι άλλα πράγματα, που εξέπληξαν τους επιστήμονες.
“Μας έκανε μεγάλη εντύπωση το πόσοι άνθρωποι δεν έχουν παιδιά”, δήλωσε η Jennifer Watling Neal. “Διαπιστώσαμε ότι πάνω από ένα στα τέσσερα άτομα στο Μίσιγκαν δεν έχει παιδιά, αριθμός μεγαλύτερος σε σύγκριση με παλιότερες μελέτες”.
Με αφορμή τις διαπιστώσεις αυτές οι ερευνητές εκτιμούν πως πρέπει να δοθεί περισσότερη προσοχή σε αυτήν την ομάδα ανθρώπων.
