Τους εργαζόμενους που ασκούν χειρωνακτική εργασία στον αγροτικό τομέα, στα εργοστάσια, στα εργοτάξια αλλά και σε γραφεία (κυρίως πληκτρολόγηση) απειλεί το σύνδρομο της ωλένιας νευρίτιδας.
Την επισήμανση αυτή έκαναν κορυφαίοι επιστήμονες που συμμετείχαν στο 20ο Διεθνές Συνέδριο της Ρουμάνικης Εταιρείας Πλαστικής Χειρουργικής και Μικροχειρουργικής, το οποίο πραγματοποιήθηκε στο Κλούζ της Ρουμανίας (14-18 Μαΐου).
Κι αυτό γιατί, σύμφωνα με επιστημονικά στατιστικά στοιχεία, τα τελευταία χρόνια έχουμε – σε παγκόσμιο επίπεδο – ραγδαία αύξηση καθώς σε εκατομμύρια ανέρχονται οι εργαζόμενοι που πλήττονται σε ετήσια βάση από το σύνδρομο της Ωλένιας Νευρίτιδας.
«Χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή από τους εργαζόμενους που κάνουν χειρωνακτική εργασία, γιατί το σύνδρομο –που πλήττει κυρίως άτομα (άνδρες και γυναίκες) παραγωγικής ηλικίας (30 με 60 χρόνων) – προκαλεί παράλυση των χεριών» αναφέρει ο διαπρεπής Χειρουργός Ορθοπεδικός – Μικροχειρουργός Χεριού, Δρ. Ιωάννης Α. Ιγνατιάδης, Διευθυντής Κλινικής Επανορθωτικής Μικροχειρουργικής Άκρων στο Ιατρικό Ψυχικού, ο οποίος συμμετείχε με πολλαπλές παρουσιάσεις στο συνέδριο.
Σύμφωνα με τον κύριο Ιγνατιάδη, όσοι ασκούν χειρωνακτική εργασία θα πρέπει άμεσα να απευθύνονται στο γιατρό τους με την εμφάνιση των δύο πρώτων συμπτωμάτων του συνδρόμου που είναι πόνος στον αγκώνα ή μούδιασμα κυρίως στο μικρό δάκτυλο και τον παράμεσο.
Η άμεση διάγνωση και αντιμετώπιση του συνδρόμου μπορεί να αποτρέψει τις σοβαρές βλάβες που προκαλεί και έχουν ως κατάληξη την παράλυση της παλάμης.
Το σύνδρομο εκτός από το σημαντικό πρόβλημα υγείας που προκαλεί στους εργαζόμενους έχει και σημαντικές επιπτώσεις στην παραγωγική διαδικασία καθώς οι πάσχοντες είναι μειωμένης απόδοσης.
Συμπτώματα Ωλένιας Νευρίτιδας
Το βασικό σύμπτωμα της ωλένιας νευρίτιδας, όπως αναφέραμε, είναι πόνος στον αγκώνα ή μούδιασμα κυρίως στο μικρό δάκτυλο και τον παράμεσο.
«Η εμφάνιση των δυο αυτών συμπτωμάτων θα πρέπει να βάλει σε υποψίες τον εργαζόμενο πως κάτι συμβαίνει και θα πρέπει άμεσα να απευθυνθεί σε ορθοπεδικό» επισημαίνει ο κ Ιγνατιάδης.
Η συχνότητα εμφάνισης του συνδρόμου της ωλένιας νευρίτιδας, φθάνει το 1%, ενώ σε άτομα που δουλεύουν κρατώντας σταθερά εργαλεία με κλειστούς τους αγκώνες φθάνει το 1,4% -12,00% (μ.ο.4,1%), σε παχύσαρκους ασθενείς το 1,3% -16,00% (μ.ο. 4,3%).
Επίσης σε άτομα με βλαισούς αγκώνες ή με ιστορικό κατάγματος στον αγκώνα όταν συνυπάρχουν και οι παραπάνω παράγοντες το ποσοστό συχνότητας τριπλασιάζεται.
Άλλοι επιβαρυντικοί παράγοντες είναι όταν κοιμούνται οι ασθενείς με τους αγκώνες εντελώς κλειστούς, με οιδήματα ή αρθρίτιδες αγκώνα, εκτελούντες εργασία με τσακισμένους αγκώνες και σπανίως με κάποια γάγγλια στη περιοχή του αγκώνα.
Εκτός απ’ τα προαναφερθέντα μουδιάσματα, υπαισθησία και ατροφίες – αδυναμίες μυών χεριού, η διάγνωση επιβεβαιώνεται με το test φούλ κάμψης του αγκώνα για 1 λεπτό που επιτείνει τα συμπτώματα.
Η επιβεβαίωση της διάγνωσης γίνεται και με ηλεκτρομυογράφημα το οποίο όμως για να βγει θετικό πρέπει συνήθως η νόσος να είναι ήδη βαριά, ενώ στο 50% των ελαφρών περιπτώσεων μπορεί να βγει και αρνητικό.
Επίσης σε τεστ πλήξης (επίκρουσης) του αγκώνα με σφυράκι ιατρικό ή με δάκτυλο προξενείται η αιφνίδια αίσθηση διέλευσης ηλεκτρικού ρεύματος δια του αγκώνα.
Η μονιμοποίηση των συμπτωμάτων, που συνοδεύονται από υπαισθησία στο μικρό κυρίως δάκτυλο (ίσως και στο παράμεσο – στη μία πλευρά), είναι δείγματα πως η όποια συντηρητική αγωγή (ξεκούραση, νάρθηκες, αντιφλεγμονώδη, φυσικοθεραπείες) ακολούθησε ο ασθενής δεν απέδωσε και πρέπει οδηγηθεί άμεσα στο χειρουργείο.
Θεραπευτική προσέγγιση
Σύμφωνα με τους επιστήμονες η μικροχειρουργική σε συνδυασμό με σωστή μετεγχειρητική αγωγή δίνει οριστική λύση στο πρόβλημα.
«Αν δεν υπάρξει χειρουργική αντιμετώπιση του συνδρόμου τότε θα αρχίζει να εμφανίζεται και μυϊκή ατροφία, δηλαδή να αδυνατίζουν οι μύες μεταξύ των μετακαρπίων και να διαγράφονται έντονα τα μετακάρπια οστά απογυμνωμένα από μύες, ενώ μπορεί αργότερα να χαθεί και ο έλεγχος των δυο μικρών (τελευταίων) δακτύλων.
Τότε ίσως είναι αργά και η εγχείρηση απλά μπορεί να ανακουφίσει από τα μουδιάσματα και να βελτιώσει την αίσθηση, αλλά η μυϊκή απώλεια ελάχιστα ή καθόλου θα ανακτηθεί» καταλήγει ο Δρ Ιγνατιάδης.
Η σωστή μετεγχειρητική αγωγή περιλαμβάνει ολιγοήμερη σχετική ακινητοποίηση και πρώιμη κινητοποίηση που σύντομα ακολουθείται από πρωτόκολλο ενδυνάμωσης στο φυσικοθεραπευτήριο.
