Η υπερσεξουαλικότητα ή αλλιώς εθισμός στο σεξ, περιγράφεται και εν μέρει αναγνωρίζεται από την επιστημονική κοινότητα ως μια ψυχαναγκαστική συμπεριφορά, παρόλο που δεν είναι καταχωρημένη επίσημα στη «Βίβλο» των ψυχικών διαταραχών, το «Diagnostic and statistical manual of mental disorders».
Σε πολλές έρευνες όμως, διαπιστώθηκε ότι ο βαθμός και η ένταση της ανάγκης του ερωτομανή να ικανοποιηθεί σεξουαλικά είναι ανάλογος με τον εθισμό στα ναρκωτικά ή τον τζόγο, με αποτέλεσμα η ζωή αυτών των ατόμων να περιστρέφεται γύρω από την ατελέσφορη ανάγκη τους να ικανοποιηθούν σεξουαλικά έχοντας τακτικές σεξουαλικές επαφές και σεξουαλικές φαντασιώσεις.
Τα άτομα αυτά, αναφέρουν οι ειδικοί, τείνουν να επιδίδονται σε αχαλίνωτες σεξουαλικές δραστηριότητες με διάφορους συντρόφους χωρίς βεβαία να υπάρχει ικανοποίηση, μπαίνοντας έτσι σ’ ένα φαύλο-κύκλο αναζήτησης ακραίων ερωτικών εμπειριών.
Οι άντρες πλήττονται συχνότερα από τη διαταραχή σε σχέση με τις γυναίκες σε αναλογία ενώ η επίπτωση στο γενικό πληθυσμό φαίνεται να αγγίζει το 5%.
Οι άνθρωποι αυτοί περιγράφουν τη σεξουαλική τους δραστηριότητα ως υποχρεωτική, επαναλαμβανόμενη και στερεότυπη, καταναλώνουν πολύ χρόνο, μερικές φορές ακόμη και αρκετές ώρες την ημέρα, έχουν εξάρσεις και υφέσεις στην ενασχόλησή τους και η υπερβολή συναντάται κυρίως σε περιόδους υψηλού στρες.
Συχνά η ενασχόληση αυτή γίνεται πιο έντονη σε περιπτώσεις που αισθάνεται δυσφορία για άλλους λόγους ή για να ανταπεξέλθει σε στρεσογόνα γεγονότα ζωής. Επίσης, δείχνουν προτίμηση σε σεξουαλικές δραστηριότητες που δεν γίνονται αποδεκτές από τις/τους συντρόφους, γεγονός που οδηγεί σε εξωσυζυγική δραστηριότητα ή αυνανισμό με αποτέλεσμα προβλήματα στη σχέση.
Κάποιες φορές, ακόμη και η σωματική ή συναισθηματική βλάβη άλλων ανθρώπων δεν φαίνεται να δρα ως ανασταλτικός παράγοντας για την τέλεση των συμπεριφορών. Οι προσπάθειες ελέγχου του προβλήματος από τους ίδιους, αποβαίνουν άκαρπες.
Αιτίες
Τραυματικές εμπειρίες της παιδικής και εφηβικής ηλικίας, δυσλειτουργικές σχέσεις με τους γονείς, διαταραχές του νευροβιολογικού συστήματος ή κάποια εγκεφαλική παθολογία είναι οι επικρατέστεροι λόγοι που μπορεί να προκαλέσουν την υπερσεξουαλικότητα.
Η υπερσεξουαλικότητα εμφανίζεται και ως σύμπτωμα της διπολικής συναισθηματικής διαταραχής κατά τη μανιακή της φάση που περιλαμβάνει τη σεξομανία και γενικά φαίνεται να εμπλέκεται με διαταραχές της προσωπικότητας.
Τομείς στους οποίους μπορεί κάποιος να επιδείξει υπερσεξουαλικότητα
Καταναγκαστικός αυνανισμός
Υψηλής συχνότητας αυνανισμός που μπορεί να συνδέεται και με παραφιλική συμπεριφορά (π.χ. τηλεφωνήματα με πρόστυχα λόγια). Η συχνότητα μπορεί να είναι τέτοια που μπορεί να οδηγήσει ακόμη και σε τραυματισμό της γεννητικής περιοχής.
Σεξουαλικές συνευρέσεις με συναινούντες ενήλικες
Χωρίζεται σε τρεις τύπους : ετεροφυλικό, ομοφυλοφιλικό ή αμφιφυλικό. Συνδέεται με την εξάπλωση αφροδίσιων νοσημάτων και την σημαντική δυσκολία ή ανικανότητα δημιουργίας συναισθηματικών σχέσεων ζεύγους (δεσμών).
Εξάρτηση από πορνογραφία
Η λειτουργία του διαδικτύου προσφέρει πλούσιο πορνογραφικό υλικό με εύκολη πρόσβαση (ακόμη και από το χώρο εργασίας), ενώ παράλληλα διατηρεί την ανωνυμία του χρήστη. Η συγκεκριμένη συνήθεια έχει σημειώσει σημαντική αύξηση τα τελευταία χρόνια, κυρίως λόγω της εξάπλωσης της χρήσης του διαδικτύου. Οι άντρες με αυτή την εξάρτηση συχνά χάνουν το ενδιαφέρον τους στη σύντροφο.
Σεξ μέσω διαδικτύου
Υπάρχουν διαφορές μεταξύ αντρών και γυναικών, δεδομένου ότι το κίνητρο των αντρών φαίνεται να είναι πρωταρχικά η σεξουαλική διέγερση, ενώ των γυναικών η επιθυμία για επαφή και ίσως σχέση.
Ασυμφωνία σεξουαλικής διέγερσης μεταξύ συντρόφων
Τόσο οι άντρες όσο και οι γυναίκες με αυτή τη διαταραχή έχουν χρονικές περιόδους που απαιτούν καθημερινή σεξουαλική δραστηριότητα κάνοντας τον/τη σύντροφο να αισθάνεται ότι γίνεται αντικείμενο σεξουαλικής εκμετάλλευσης. Είναι συχνά λόγος προσέλευσης σε ψυχοθεραπεία ζεύγους και τερματισμού της σχέσης.
Ως ψυχολογικές μέθοδοι θεραπείας για την υπερσεξουαλική συμπεριφορά, σύμφωνα με τον ψυχίατρο – σεξολόγο, δρ Θάνο Ασκητή είναι οι εξής:
Ψυχοδυναμικές προσεγγίσεις
Γνωστικές συμπεριφοριστικές προσεγγίσεις
Ομαδικές θεραπείες
Οικογενειακή θεραπεία
Θεραπεία ζεύγους
Θεραπεία των 12 βημάτων απεξάρτησης
Να σημειωθεί ό,τι, η φαρμακευτική θεραπεία, εξατομικεύεται και αξιολογείται βάσει της κλινικής εικόνας των συμπτωμάτων, της ηλικίας του ασθενούς, του χρονικού ιστορικού, της ενσυναίσθησης αλλά και της συνεργασιμότητας του ιδίου με τον θεραπευτή του.
Διαβάστε επίσης
Τι είναι το ιατρικό gaslighting; Κι όμως μπορεί να το έχεις βιώσει
Μην απλώνετε τα ρούχα στο σπίτι – Ο κίνδυνος της ασπεργίλλωσης που πολλοί αγνοούμε
