«Το ωραίο είναι κάτι πολύ συγκεχυμένο στο μυαλό των ανθρώπων και η σημερινή καταπίεση της ομορφιάς, μπορεί να οδηγήσει σε άσχημα αποτελέσματα. Αυτό που θεωρείται όμορφο στα μάτια του ενός, μπορεί να μην έχει την ίδια αξία για κάποιον άλλο. Αυτό που θεωρείται όμορφο στην Ελλάδα ενδεχομένως να μη θεωρείται όμορφο στη Κίνα ή στη Νότια Αφρική».
Αυτό επισημαίνει ο πλαστικός χειρουργός – πρόεδρος του Πανελλήνιου Ιατρικού Συλλόγου, Αθανάσιος Εξαδάκτυλος, με αφορμή ημερίδα, με θέμα: «Η καταπίεση της ομορφιάς: Ταυτότητα, Στερεότυπα και Κοινωνικές Προεκτάσεις».
Τα τελευταία χρόνια παρατηρείται ως κοινωνικό φαινόμενο μια πίεση για αλλαγή της εμφάνισης μέσω της πλαστικής χειρουργικής, με συνέπεια κυρίως νεαρά άτομα, που επιδιώκουν να μοιάζουν με τα προβαλλόμενα «πρότυπα», να καταλήγουν στην καταστροφή της φυσικής τους ομορφιάς.
«Βλέπουμε νεαρά κυρίως άτομα να καταπιέζονται επειδή δεν συμβαδίζουν με ένα συγκεκριμένο πρότυπο, που κατά περιόδους προκρίνεται από τα social media, από την τηλεόραση, από τον κινηματογράφο ή από οτιδήποτε άλλο. Με τη ροπή να πιάσουν ένα πρότυπο, το οποίο ενδεχομένως δεν τους ταιριάζει ή δεν είναι γι αυτά, καταστρέφουν μια φυσική ομορφιά που έχουν για να αποκτήσουν μια άλλη, η οποία είναι αφήνει ερωτηματικά» αναφέρει ο κ. Εξαδάκτυλος μιλώντας στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, και τονίζει ότι «οι άνθρωποι στο κυνήγι της ομορφιάς θα πρέπει να μην καταστρέφουν την φυσική τους ομορφιά».
Καταστροφικό μπορεί να αποβεί σε βάθος χρόνου το «φούσκωμα» χειλιών και ζυγωματικών
Αναφερόμενος στους πιθανούς κινδύνους από τις παρεμβάσεις για το «φούσκωμα» των χειλιών και των ζυγωματικών ο κ. Εξαδάκτυλος τονίζει: «Το “φούσκωμα” των χειλιών σε βάθος χρόνου μπορεί να αποδειχθεί εντελώς καταστροφικό. Εξίσου καταστροφικό μπορεί να αποδειχθεί και το “φούσκωμα” των ζυγωματικών, τα οποία είναι θέμα χρόνου να πάρουν την κατιούσα και να κρεμάσουν» αναφέρει ο κ. Εξαδάκτυλος.
Είναι δικαίωμα του κάθε ατόμου να θέλει να βελτιώσει την εμφάνισή του, σημειώνει, τονίζοντας παράλληλα ότι άλλο είναι να θέλει μια γυναίκα να βελτιώσει την εμφάνισή της γιατί έχει μια μύτη που δεν ταιριάζει στο πρόσωπό της και άλλο είναι να ζητάει από τον γιατρό να της «φουσκώσει» τα ζυγωματικά, γιατί φαντάζεται ότι δεν θα φαίνεται η γήρανση και μετά από μερικά χρόνια τα ζυγωματικά να κρεμάσουν και η εμφάνιση του προσώπου να είναι απογοητευτική. Και επίσης άλλο είναι ένα άτομο 18 ετών που έχει σαρκώδη χείλη να θέλει να τα «φουσκώσει», επειδή το είδε σε μια ινφλουένσερ, και στα 45 του, που φυσιολογικά αυτά τα χείλη του θα χαλαρώσουν, να χρειάζεται να τα «φουσκώνει» ξανά και ξανά.
Εξηγώντας γιατί μπορεί να αποβεί σε βάθος χρόνο καταστροφικό των «φούσκωμα», ο κ. Εξαδάκτυλος αναφέρει: «Στην πλειονότητα των περιπτώσεων χρησιμοποιείται υαλουρονικό. Εάν σε ένα χείλος δώσεις διπλάσιο όγκο από αυτόν τον οποίο έχει και αυτός ο διπλασιασμός του όγκου προέλθει από ένα υλικό όπως το υαλουρονικό, τότε το χείλος δεν θα έχει τη φυσιολογική του σύσταση. Δηλαδή δεν έχει μέσα μυικές μάζες που του δίνουν τον όγκο, αλλά θα έχει ένα αδρανές και ρευστό υλικό, όπως είναι το υαλουρονικό. Όταν οι μυικές μάζες θα χάσουν τον όγκο τους λόγω ηλικίας, τότε για να μην είναι το χείλος χαλαρό θα πρέπει να μπει και άλλο υαλουρονικό. Και τότε τα δύο χείλη πλέον δεν θα λειτουργούν ως χείλη, διότι πολύ απλά θα έχουν περισσότερο αδρανές υλικό και λιγότερο μυική μάζα. Αυτό το αδρανές υλικό φεύγει με τον καιρό, αλλά στο τέλος κάπου μένει, δεν φεύγει 100%. Και κάθε φορά “φουσκώνουμε” λίγο παραπάνω και λίγο παραπάνω. Είναι σαν ένα μπαλόνι που το παραφουσκώνεις και μπορεί να μην σπάσει ποτέ, αλλά κάποτε θα καταντήσει ανεπιθύμητο. Με άλλα λόγια, ένα νεανικό πρόσωπο αντέχει πιο πολύ έντονα χείλη, αλλά αυτό το πρόσωπο δεν είναι το ίδιο πρόσωπο, από μία ηλικία και μετά τα δυο χείλη δείχνουν πάνω του γκροτέσκα».
Πότε προτείνεται να γίνονται τέτοιες παρεμβάσεις
Όπως επισημαίνει ο κ. Εξαδάκτυλος, τέτοιες παρεμβάσεις μπορούν να γίνουν σε οποιαδήποτε ηλικία, όταν υπάρχει ανάγκη. «Όμως η ανάγκη πρέπει να έχει μέσα μια λογική και μια αρμονία. Όταν η λογική και η αρμονία ξεπερνιούνται, γιατί το πρότυπο ομορφιάς λέει ότι όλες πρέπει να αποκτήσουν Russian lips, τότε, στη συνέχεια, βρίσκουμε ένα πρόβλημα που δεν είχαμε εξαρχής» σημειώνει ο κ. Εξαδάκτυλος.
Παράλληλα τονίζει ότι δεν υπάρχει μία και μόνη ομορφιά. «Ομορφιές υπάρχουν πάρα πολλές. Οι πάρα πολλές ομορφιές έχουν ένα κοινό στοιχείο, την αρμονία. Εάν υπάρχει αρμονία, υπάρχει ομορφιά και αυτό ισχύει για όλα τα πρότυπα ομορφιάς. Βλέπουμε τη Ναόμι Κάμπελ, που είναι όμορφη και βλέπουμε και την Κλόντια Σίφερ και λέμε ότι και αυτή είναι όμορφη. Και οι δύο είναι όμορφες, αλλά δεν έχει καμία σχέση η μία με την άλλη. Υπάρχει ένας συγκεκριμένος μαθηματικός κανόνας. Ό,τι εμπίπτει σε αυτόν τον κανόνα είναι όμορφο. Όταν κάτι στην εμφάνιση ξεφεύγει από αυτόν τον κανόνα, τότε το μάτι αντιλαμβάνεται ότι υπάρχει κάτι, το οποίο θεωρείται πλέον άσχημο. Οι εγκέφαλοι των ανθρώπων χωρίς να ξέρουν ποιος είναι αυτός ο κανόνας αντιλαμβάνονται ως ομορφιά, εφόσον υπάρχει αυτή η αρμονία» εξηγεί ο κ. Εξαδάκτυλος.
Η δύσκολη απόφαση του γιατρού
Απαντώντας στο ερώτημα «πώς αντιμετωπίζει ο πλαστικός χειρουργός ένα άτομο που ζητάει αλλαγές στην εμφάνισή του, που ενδεχομένως δεν του ταιριάζουν», ο κ. Εξαδάκτυλος σημειώνει ότι αυτό εξαρτάται από παράγοντες, όπως η ιατρική δεοντολογία, η συνείδηση του γιατρού και από το προσωπικό αισθητικό κριτήριο του γιατρού.
«Η ιατρική δεοντολογία λέει ότι αν δεν μπορείς να ωφελήσεις κάποιον, δεν πρέπει να τον βλάψεις. Αλλά το τι θα κάνει ο γιατρός, στην περίπτωση που ο ασθενής ζητά κάτι που δεν του ταιριάζει, εξαρτάται από πολλούς παράγοντες. Πρώτον από τη συνείδηση του γιατρού, δηλαδή αν ο γιατρός αρνηθεί θα χάσει το οικονομικό αντίτιμο, το οποίο πολλές φορές είναι πολύ υψηλό. Εξαρτάται, επίσης, από την προσωπική αισθητική του γιατρού, δηλαδή ένας γιατρός μπορεί να έχει μία αισθητική παρασυρμένη από όλη αυτή την περιρρέουσα ατμόσφαιρα και τα πρότυπα, τα οποία ανέφερα προηγουμένως ή να έχει κακή αισθητική. Η αλήθεια είναι ότι, στην πραγματικότητα, κάποιοι γιατροί θα αρνηθούν, αλλά στο τέλος ένα άτομο που έχει μια εμπεδωμένη άποψη για κάτι, κάπου θα βρει κάποιον που θα το κάνει για οποιονδήποτε λόγο, είτε γιατί δεν έχει τη γνώση του τι θα παράξει αυτό το οποίο θα πράξει, είτε γιατί δεν υπάρχει ενδιαφέρον για το ποιες είναι οι μακροχρόνιες επιπτώσεις, είτε γιατί δεν ενδιαφέρεται και κάνει τη σκέψη ότι αν δεν το κάνω εγώ, θα το κάνει κάποιος άλλος και γιατί να χάσω ασθενή» καταλήγει ο κ. Εξαδάκτυλος.
photo Shutterstock
Διαβάστε επίσης
Το χρόνιο στρες σε νέες γυναίκες μπορεί να αυξήσει τον κίνδυνο εγκεφαλικού
Προεμμηνορροϊκό σύνδρομο (PMS): Ο συνδυασμός που λέει «αντίο» στα συμπτώματα
