Ο φουνταριστός του Γυμναστικού Συλλόγου Περιστερίου Άγγελος Φώσκολος διαγνώστηκε τον Σεπτέμβριο με καρκίνο των όρχεων σε πρώιμο στάδιο, και μίλησε για την περιπέτεια από την οποία βγήκε νικητής.
«Η πρόληψη σώζει ζωές και έσωσε και τη δική μου. Μη φοβάστε, κοιτάξτε κατάματα την πραγματικότητα, ότι και αν συμβαίνει. Αισιοδοξία και πίστη για το καλύτερο. Νικάει, όποιος δεν φοβάται και πιστεύει στον εαυτό του», λέει στη συνέντευξη που έδωσε στο aquafeed24.com.
«Το πρόβλημα ξεκίνησε στα μέσα Σεπτεμβρίου, όταν είχαν ξεκινήσει οι ενοχλήσεις στη βουβωνική χώρα. Λόγω αυτής της ενόχλησης έκανα άμεσα ένα υπερηχογράφημα, στο οποίο διαγνώσθηκε ότι κάτι υπάρχει… Επειδή ο πόνος ήταν έντονος, οι γιατροί μου είπαν ότι πρέπει να αφαιρεθεί και ότι υπάρχουν πιθανότητες να μιλάμε για κακοήθεια. Όλες οι υπόλοιπες, αναλυτικές, εξετάσεις που υποβλήθηκα δεν έδειχναν απολύτως τίποτα. Ούτε οι καρκινικοί δείκτες, ούτε οι αιματολογικές, ούτε αξονικές, ούτε μαγνητικές, τίποτα».
«Έκανα το χειρουργείο πολύ γρήγορα, δεν άφησα λεπτό να πάει χαμένο και αφαίρεσα το ογκίδιο (1,5 εκατοστό). Όταν έγινε η βιοψία, βρέθηκε εκ νέου κάτι, σε πολύ πρώιμο στάδιο, χωρίς να δείχνει περαιτέρω σημάδια αιματικής αγγείωσης. Μετά το χειρουργείο, είχα τις επιλογές ή να μην κάνω τίποτα και να το παρακολουθώ ή να κάνω έναν κύκλο χημειοθεραπειών με στόχο αυτό το ποσοστό επανεμφάνισης ή εμφάνισης να μειωθεί στο ελάχιστο. Η αλήθεια είναι ότι ενήργησα πολύ γρήγορα. Ήταν όλα πολύ ξαφνικά, μιλάμε για την περίοδο έναρξης της προετοιμασίας μου με τον ΓΣ Περιστερίου και όταν έχεις μια ενόχληση, ειδικότερα εμείς οι αθλητές, δεν μπορούμε να φανταστούμε ότι συμβαίνει κάτι τόσο ακραίο… Ο ουρολόγος στην αρχή με ρωτούσε εάν είχα δεχθεί κάποιο χτύπημα, κάτι το οποίο υπάρχει έντονα στη θέση που αγωνίζομαι (σ.σ. φουνταριστός). Δεν μπορούσα φυσικά να γνωρίζω κάτι τέτοιο γιατί με τα χρόνια έχω αποκτήσει ανοχή στον πόνο».
Πως το διαχειρίστηκε; «Πιστεύω ότι το διαχειρίστηκα πολύ ψύχραιμα, το πιο σημαντικό είναι ότι δεν φοβήθηκα στιγμή. Ήμουν τυχερός γιατί όλοι οι ιατροί μου τόνισαν ότι είναι πρώιμη κατάσταση και εάν γίνουν οι απαραίτητες κινήσεις δεν θα έχω κανένα πρόβλημα. Έκανα μεθοδευμένες κινήσεις, καθώς παράλληλα είχα αγωνιστικές υποχρεώσεις και δεν επέτρεψα στον εαυτό μου να αποπροσανατολιστεί και το κυριότερο, να φοβηθεί. Όταν μου είπαν ότι πρέπει να αφαιρεθεί ο όγκος, έδρασα μέσα στο χρονοδιάγραμμα για να προγραμματίσω το χειρουργείο, έτσι ώστε να μπορώ να ανταπεξέλθω στις αγωνιστικές μου υποχρεώσεις.
Έπρεπε, για το καλό μου, να κάνω χημειοθεραπείες, καθώς όπως μου εξήγησαν οι γιατροί, μπορεί να μη γίνει ποτέ κάτι, αλλά έχω ποσοστό 15-20% να εμφανίσω κάτι χειρότερο τα επόμενα δύο έτη και τότε ο κύκλος των εν λόγω θεραπειών θα έπρεπε να είναι πολύμηνος… Αυτό, θα ήταν πολύ τοξικό για τον οργανισμό μου και ρίσκο για την αθλητική μου καριέρα γιατί θα έπρεπε να μείνω εκτός για περίπου έναν χρόνο».
«Ο γιατρός μου είπε να μπω ξανά σταδιακά, αλλά βάσει των καλών μου εξετάσεων και της θέλησης μου, θέλω να προσπαθήσω για να βοηθήσω την ομάδα μου. Δεν γνωρίζω αν μπορώ να προσφέρω ένα, δύο, πέντε λεπτά ή όλο το παιχνίδι ή αν αυτό θα με κάνει να πάει πιο πίσω η αποκατάσταση μου. Αυτός είναι ο πρώτος μικρός στόχος, αλλά σε γενικότερο βαθμό, οι στόχοι δεν αλλάζουν. Οι φιλοδοξίες μου είναι πάρα πολύ υψηλές και όπως είπε ο γιατρός, έκανα ότι έπρεπε να κάνω, για να το αφήσω πίσω και να το ξεχάσω. Δεν έχει καμία επίπτωση στο σώμα μου, στους μύες μου, στον οργανισμό μου.
Η αλήθεια είναι ότι με είχαν στενοχωρήσει όλες αυτές οι φήμες για την υγεία μου. Εγώ είχα το πρόβλημα μου και προσπαθούσα όσο πιο ψύχραιμα γίνεται να το αντιμετωπίσω και έβλεπα ότι μέρα με τη μέρα διαδίδονται κι άλλες και πιο άσχημες φήμες για την υγεία μου.
Τι έμαθε ο Άγγελος Φώσκολος
Όσο για το μάθημα από αυτή την ιστορία; «Αυτή είναι μια δύσκολη ερώτηση γιατί μπορώ να πω πολλά, που θα αποτελέσουν ένα διαφορετικό αντικείμενο συζήτησης στο μέλλον. Από την ασφάλιση που δεν έχουμε, από την ασφάλεια που δεν νιώθουμε ως αθλητές όταν αγωνιζόμαστε. Επαγγελματίες αθλητές, της πρώτης κατηγορίας, δεν έχουμε το δικαίωμα σε έναν σοβαρό τραυματισμό ή ένα πιο σοβαρό θέμα υγείας όπως τώρα, να μην έχουμε παροχή εξετάσεων και ιατρικού ελέγχου. Είναι πολύ μεγάλο πρόβλημα αυτό.
Από εκεί και πέρα, είμαι επαγγελματίας αθλητής, προσέχω τη ζωή μου, τη διατροφή μου, τα πάντα. Αυτή η ασθένεια δεν κάνει διακρίσεις και θέλω να συμβουλέψω όποιον μας διαβάσει να διενεργεί συχνά τακτικούς ιατρικούς ελέγχους και εξετάσεις, καθώς η πρόληψη σώζει ζωές και έσωσε και τη δική μου. Επίσης, να μην πανικοβαλλόμαστε, όλα είναι μέσα στη ζωή, το άγχος δεν βοηθάει κανέναν. Με ψυχραιμία και χωρίς φόβο κάθε πρόβλημα μπορεί να αντιμετωπιστεί με αποτελεσματικότητα.
Ύστερα από μια έντονη δυσκολία, εκτιμάς παραπάνω κάποια πράγματα. Εκτιμάς τη στιγμή, το τώρα, μια βόλτα με έναν φίλο, έναν καφέ, μια προπόνηση, ένα παιχνίδι. Η αλήθεια είναι, πάντως, ότι αν δεν πάθεις, δεν θα μάθεις…
Είναι πολύ δύσκολο να μάθεις ως θεατής. Επομένως, μέσα από όλα τα κακά, αναδείχθηκε αυτό το φως μέσα μου. Θέλω να ζω, να αγαπάω, να εκτιμάω τα πράγματα καθημερινά. Τα χρόνια περνάνε και επειδή μόνο οι αναμνήσεις μένουν, θέλω να έχω δυνατές και με μεγάλη ουσία από εδώ και πέρα. Ποτέ δεν ξέρεις πώς τα φέρνει η ζωή».
«Δεν πανικοβλήθηκα. Θέλω να πω όμως μια ιστορία. Όταν ξεκίνησα να έχω τις ενοχλήσεις, έκανα μια εξέταση και μου ανακοινώθηκε ότι μπορεί να είναι κάτι κακό. Γενικά είμαι εγκρατής άνθρωπος και έχω ισορροπία μέσα μου. Εκεί, όμως, τα πρώτα λεπτά που μου είπαν το μέγεθος του προβλήματος, στεκόμουν έξω από μια πόρτα διευθυντή σε ένα νοσοκομείο και περίμενα αρκετή ώρα. Όταν κοίταξα τον φάκελο που είχε το όνομα μου και στη σκέψη ότι το πρόβλημα ήταν αυτό, πίστευα ότι ζω έναν εφιάλτη για κάποια δευτερόλεπτα. Ότι έχασα το μυαλό μου και τη γη κάτω από τα πόδια μου. Πίστευα ότι θα ξυπνήσω.. γύρναγαν όλα.. τώρα θα ξυπνήσω και θα πω τρόμαξα.. αλλά αυτό δεν έγινε. Για κάποια λεπτά μετά ήμουν στα χαμένα, δεν ήταν εφιάλτης. Στη συνέχεια επέστρεψε η λογική στο μυαλό μου, δεν πανικοβλήθηκα περισσότερο και έκανα ότι έπρεπε να κάνω.
Εκτός από τον άνθρωπο που έχει το πρόβλημα, παθητικοί παθόντες είναι και οι γονείς, τα αδέρφια, οι φίλοι. Και ήθελα να το διαχειριστώ με τον καλύτερο τρόπο. Το να ανακοινώσω τι συμβαίνει στην οικογένεια μου ήταν κάτι πάρα πολύ δύσκολο. Ένιωθα ευθύνη απέναντι τους, ώστε να το δουν όσο ψύχραιμα το είδα εγώ. Αυτή ήταν, ουσιαστικά, η πρώτη πρόκληση για εμένα και οι σκέψεις ξεκίνησαν από τη διαδρομή από το νοσοκομείο προς το σπίτι μου.
Θυμάμαι χαρακτηριστικά ότι ο ίδιος μου ο εαυτός με προστάτεψε από το να μη λυγίσω εγώ, γιατί τότε τι θα έκαναν οι γύρω μου; Πώς θα αντιδρούσαν στην εικόνα μου να είμαι διαλυμένος ψυχολογικά, κλαμένος, πανικοβλημένος; Υπήρξα ψύχραιμος, τους έδωσα να καταλάβουν ότι είναι θεραπεύσιμο, ότι πατάω στα πόδια μου, δεν έδειχνα να με έχει επηρεάσει τόσο. Είχα πολλές σκέψεις, πολλά βράδια που ήμουν μόνος μου σκεφτόμουν πράγματα. Όλα αυτά που έγιναν τόσο ξαφνικά, συνετέλεσαν στο να δημιουργηθεί ένας ακόμη πιο δυνατός χαρακτήρας και ένας πιο ολοκληρωμένος άνθρωπος».
Διαβάστε επίσης
Περιττή η συμβουλή για κατανάλωση 8 ποτηριών νερού την ημέρα – Ο ρόλος της άλιπης μάζας του σώματος
Τι θα γίνει με τον στρεπτόκοκκο στις γιορτές – Θα έχουμε έξαρση και στη χώρα μας;
