Ο Sir Mo Farah αποκάλυψε πρόσφατα ότι είχε πέσει θύμα εμπορίας ανθρώπων στο Ηνωμένο Βασίλειο σε ηλικία 9 ετών για δουλεία. Σε ένα ντοκιμαντέρ του BBC, ο δρομέας μεγάλων αποστάσεων δήλωσε ότι του πήρε τρεις δεκαετίες για να μπορέσει να μιλήσει δημοσίως για το τι του συνέβη, αφενός επειδή ήθελε να το αποσιωπήσει και αφετέρου επειδή τώρα κατάφερε να «ενώσει τα κομμάτια του».
Η εμπειρία του Mo Farah ως θύμα εμπορίας ανθρώπων
Η εμπειρία του Farah δείχνει πώς ο εντοπισμός των περιπτώσεων εμπορίας ανθρώπων εξαρτάται συχνά από την αποκάλυψη μιας ιστορίας από ένα άλλο άτομο. Ωστόσο, σε κάθε περίπτωση η αποκάλυψη της εμπορίας ανθρώπων, ειδικά όταν αφορά παιδιά, απαιτεί χρόνο.
Στο πλαίσιο της έρευνάς της, η Jo Adetunji εξέτασε φακέλους υποθέσεων, πήρε συνεντεύξεις και μίλησε με νέους και ενήλικες που έχουν βιώσει την εμπορία ανθρώπων. Ο εντοπισμός της εμπορίας ανθρώπων μπορεί να είναι σαν να φτιάχνεις ένα παζλ – η εικόνα αναδύεται μόνο όταν προστεθούν τα τελευταία κομμάτια. Σε πολλές περιπτώσεις, η αποκάλυψη είναι το πρώτο βήμα για την παροχή προστασίας και υποστήριξης, ενώ για τους νέους είναι σημαντικό να έχουν κάποιον να τους βοηθήσει με την όλη διαδικασία.
Γνωρίζουμε εδώ και χρόνια ότι η αποκάλυψη γίνεται σταδιακά. Όπως δείχνει μια έκθεση του 2009 που πραγματοποιήθηκε από την Εθνική Εταιρεία για την Πρόληψη της Κακοποίησης των Παιδιών, ο εντοπισμός της εμπορίας ανθρώπων μπορεί να παρεμποδίζεται από τη σιωπή. Δικηγόροι, αστυνομικοί, κοινωνικοί λειτουργοί, και άλλοι επαγγελματίες του τομέα της υγείας και της εκπαίδευσης σημείωσαν ότι τα παιδιά και οι νέοι δυσκολεύονται να αποκαλύψουν πληροφορίες σχετικά με τις εμπειρίες τους, καθώς συχνά τους αποτρέπουν να εκφράσουν τι τους είχε συμβεί ή φοβούνται τις συνέπειες.
Σε πολλές περιπτώσεις, οι ίδιοι οι επαγγελματίες δυσκολεύονται να εντοπίσουν τα σημάδια, ενώ μερικές φορές δεν πιστεύουν αυτά που μοιράζονται μαζί τους τα παιδιά. Αυτά τα δύο στοιχεία και άλλες πολύπλοκες συνθήκες καθιστούν εξαιρετικά δύσκολο τον εντοπισμό των περιπτώσεων.
Η αποκάλυψη οποιασδήποτε μορφής παιδικής κακοποίησης μπορεί να επηρεαστεί από τα είδη και τα επίπεδα της κακοποίησης. Εάν ένα παιδί έχει βιώσει περισσότερα από τέσσερα είδη τραύματος ή κακομεταχείρισης σε διάστημα ενός έτους, αυτό είναι γνωστό ως “πολυθυματοποίηση”.
Αυτό ο όρος περιγράφει την εμπειρία πολλών νέων που έχουν πέσει θύματα εμπορίας, συμπεριλαμβανομένης του Mo Farah, ο οποίος σύμφωνα με το ντοκιμαντέρ, έφτανε στο σχολείο απεριποίητος και παρουσιάζοντας σημάδια παραμέλησης. Αναγκάστηκε επίσης να εργάζεται πίσω από κλειστές πόρτες φροντίζοντας παιδιά, καθαρίζοντας και κάνοντας δουλειές.
Η αποκάλυψη μπορεί να παρεμποδίζεται από τον έλεγχο που ασκούν οι διακινητές στους νέους, ο οποίος επιβάλλεται μέσω σωματικής βίας ή λιγότερο ορατών μορφών εξαναγκασμού. Στην ηλικία των εννέα ετών, ο Mo Farah δεν μπορούσε να πει τίποτα σε κανέναν για τις συνθήκες που ζούσε. Το βάρος της διατήρησης αυτού του μυστικού ήταν ανυπολόγιστο. Αλλά όπως πολλοί άλλοι, ο Farah έφτασε τελικά σε ένα σημείο όπου έπρεπε να το πει σε κάποιον.
Η απόφαση για αποκάλυψη
Το να ξέρετε σε ποιον να απευθυνθείτε για να αποκαλύψετε την κακοποίηση δεν είναι απλό. Μια παλαιότερη έκθεση σχετικά με τις παιδικές εμπειρίες κακοποίησης 60 νέων ανδρών και γυναικών διαπίστωσε ότι το 90% αυτών είχαν αρνητικές εμπειρίες από την αποκάλυψη, καθώς το άτομο στο οποίο αποκάλυψαν την κακοποίηση δεν ανταποκρίθηκε επαρκώς. Η έκθεση αυτή διαπίστωσε επίσης ότι οι νέοι προέβησαν σε αποκάλυψη για διάφορους λόγους, όπως ότι δεν μπορούσαν να αντέξουν άλλο την κακοποίηση, ότι η κακοποίηση χειροτέρευε και ότι ήθελαν να αναζητήσουν δικαιοσύνη.
Οι αποκαλύψεις μπορεί να προκληθούν, για παράδειγμα σε συνεντεύξεις από υπαλλήλους κοινωνικών υπηρεσιών που ασχολούνται με την υπόθεση μετανάστευσης ενός νέου. Οι αποκαλύψεις μπορεί επίσης να είναι τυχαίες, όπως όταν ένα παιδί εμπλέκεται σε ατύχημα και διαπιστώνονται άλλα τραύματα. Πρόκειται για ένα πολύπλοκο πεδίο και, όπως περιέγραψε ο Μο Farah, η χρόνια άρνηση μπορεί να αποτελεί ένδειξη του επιπέδου του τραύματος που βίωσες.
Υπάρχουν περιπτώσεις όπου τα παιδιά προσπάθησαν να μιλήσουν σε κάποιον για την κακοποίησή τους, όπου παρουσιάστηκαν σκόπιμα στις υπηρεσίες για παιδιά, αλλά τα απέρριψαν, δεν τα πίστεψαν ή, ακόμη χειρότερα, τα επέστρεψαν στους διακινητές τους.
Τα παιδιά που έχουν πληγεί από την εμπορία ανθρώπων συχνά καλούνται να πουν την ιστορία τους ξανά και ξανά. Αυτό μπορεί να είναι μια τραυματική εμπειρία για οποιονδήποτε, παιδί ή ενήλικα, θύμα εμπορίας ανθρώπων. Μπορεί να συνδέονται με συναισθήματα ενοχής ή ντροπής, φόβο για άγνωστες συνέπειες ή μπορεί ένα παιδί απλώς να μην έχει τις κατάλληλες λέξεις για να εξηγήσει τι του συμβαίνει.
Αναγνώριση της εμπορίας ανθρώπων
Το Ηνωμένο Βασίλειο δημιούργησε το 2009 έναν εθνικό μηχανισμό παραπομπής για τον προληπτικό εντοπισμό, την προστασία και την υποστήριξη των θυμάτων εμπορίας ανθρώπων. Έκτοτε, παρατηρείται σταθερή αύξηση του αριθμού των παραπομπών τόσο ενηλίκων όσο και παιδιών, με ρεκόρ 12.727 παραπομπών το 2021, ποσοστό αυξημένο κατά 20% σε σχέση με το προηγούμενο έτος.
Από αυτές τις παραπομπές, το 43% αφορούσε παιδιά από το Ηνωμένο Βασίλειο και άλλες χώρες. Τα παιδιά που γεννήθηκαν στο Ηνωμένο Βασίλειο παραπέμφθηκαν κυρίως για εγκληματική εκμετάλλευση, ενώ τα παιδιά από το εξωτερικό παραπέμφθηκαν κυρίως για σεξουαλική και εργασιακή εκμετάλλευση.
Υπάρχουν πολλές περισσότερες ενέργειες που θα μπορούσαν να υλοποιηθούν για να βοηθηθούν τα παιδιά που έχουν πέσει θύματα εμπορίας να αισθάνονται αρκετά ασφαλείς, ώστε να αποκαλύψουν τις εμπειρίες τους. Δυστυχώς, οι μεταναστευτικές πολιτικές του Ηνωμένου Βασιλείου που επικεντρώνονται στην αποτροπή του φαινομένου κάνουν ελάχιστα για να το επιτρέψουν αυτό. Ο Farah δήλωσε ότι ήταν “ανακουφισμένος” που το Υπουργείο Εσωτερικών δεν θα λάβει μέτρα εναντίον του, αλλά άλλοι που δεν είναι εθνικοί αθλητικοί ήρωες μπορεί να μην λάβουν την ίδια διαβεβαίωση.
Ένα παιδί πρέπει να αισθάνεται ασφάλεια και σιγουριά για να αποκαλύψει την κακοποίηση και την εκμετάλλευση. Εάν οι νέοι δεν έχουν κάποιον κοντινό τους για να απευθυνθούν, δεν πιστεύουν ότι οι επαγγελματίες θα τους πάρουν στα σοβαρά. Ειδικά εάν έχουν διαψευστεί στο παρελθόν, είναι απίθανο να εμπιστευτούν τους ίδιους επαγγελματίες για να τους προσφέρουν προστασία ή την ασφάλεια που χρειάζονται.
Πηγή: eliza.org.gr
Διαβάστε επίσης
5 ασκήσεις, που θα σε βοηθήσουν να κάψεις θερμίδες, ακόμη και βλέποντας τηλεόραση
Ο Δημήτρης Αναγνωστάκης για τους εργαζόμενους, οι ελλείψεις φαρμάκων και το άγχος του Μάριου