Healthstories.gr – υγεία, διατροφή, ομορφιά, φυσική κατάσταση, κορονοϊός, ειδήσεις, αρθραγραφία, συμβουλές, νέα,

Σε πρώτο πρόσωπο – Όταν η μαμά έχει διπολική διαταραχή και η δύσκολη επιλογή

Healthstories Σε πρώτο πρόσωπο - Όταν η μαμά έχει διπολική διαταραχή και η δύσκολη επιλογή

Πάντα ήξερα βαθιά μέσα μου ότι η μαμά μου έχει μια σοβαρή ψυχική ασθένεια και πρινς 15 χρόνια έμαθα ότι είχε διαγνωστεί με διπολική διαταραχή.

Δεν ήξερα πολλά για τη διπολική διαταραχή εκείνη την εποχή, αλλά ήταν εύκολο για μένα να δεχτώ ότι είχε μια σοβαρή ψυχική ασθένεια που μέχρι τότε δεν είχε διαγνωστεί. Σε όλη μου την παιδική ηλικία, θυμάμαι ότι ήμουν μάρτυρας των ακραίων καταθλιπτικών επεισοδίων και των περιόδων μανίας της μητέρας μου.

Κατά τη διάρκεια καταθλιπτικών επεισοδίων, την έβλεπα να κλαίει καλυμένη με μια πετσέτα μπάνιου. Είχε σημάδια στους καρπούς της από απόπειρα αυτοκτονίας στο γυμνάσιο. Όταν ήμουν μικρή, μου είπε ότι ήταν από τσιμπήματα ψύλλων.

Όταν ήταν μανιακή, η μαμά μου επέμενε να μετακομίσουμε. Όταν ήμουν έφηβη, κάναμε τη μετακόμιση από ένα άνετο σπίτι στα προάστια σε μια αναπτυσσόμενη χώρα.

“Έπρεπε να γίνω ο κύριος φροντιστής της μαμάς μου που είχε διπολική διαταραχή”

Στο εξωτερικό, η μητέρα μου άρχισε να αντιμετωπίζει προβλήματα με τη σωματική της υγεία. Έμεινε κλινήρης και χρειαζόταν βοήθεια στις περισσότερες εργασίες. Ο πατέρας μου ήταν κοντά μας αλλά αποστασιοποιημένος.

Ήμουν έφηβη εκείνη την εποχή και έγινα ο κύριος φροντιστής της για τα επόμενα 4 χρόνια. Ανέλαβα τις καθημερινές ευθύνες, συμπεριλαμβανομένου του μαγειρέματος για την οικογένεια και της φροντίδας της μητέρας μου για να ντυθεί και γοα το μπάνιο.

Άντεξα την ευθύνη να φροντίζω την οικογένειά μου μέχρι να πάω στο κολέγιο.

Σε αυτό το σημείο, άρχισε να γίνεται σαφές στους γιατρούς ότι η μητέρα μου είχε μια πάθηση ψυχικής υγείας. Απλώς δεν ήταν ξεκάθαροι για την ακριβή διάγνωση. Κατά τη διάρκεια μιας παραμονής στο νοσοκομείο, ένας γιατρός που υποψιαζόταν τη διασπαστική διαταραχή της ταυτότητας είπε στη μητέρα μου ότι είχε επανενσωματώσει τις προσωπικότητές της. Αλλά τελικά, ήρθε η διάγνωση της διπολικής διαταραχής.

Γονική μέριμνα και φροντίδα

Μετά το κολέγιο, μετακόμισα και υπήρχε φυσική απόσταση μεταξύ εμένα και των γονιών μου για λίγο. Ωστόσο, την τελευταία δεκαετία, οι γονείς μου μετακόμισαν εκεί κοντά και άρχισα να αναλαμβάνω και πάλι περισσότερες ευθύνες φροντίδας.

Λίγο μετά τη μετακόμιση των γονιών μου, έχασα τη δουλειά μου. Παρόλο που φρόντιζα και τα δικά μου παιδιά, είχα λίγο περισσότερο χρόνο στα χέρια μου. Έτσι, σε αυτό το σημείο, ασχολήθηκα περισσότερο με τη φροντίδα της μητέρας μου.

Έκανα ό,τι μπορούσα για να είμαι υπάκουη στη φροντίδα της. Εκείνη την περίοδο, η μητέρα μου χρειάστηκε αρκετές χειρουργικές επεμβάσεις. Χρειάστηκε μήνες ενδοφλέβιας χορήγησης αντιβιοτικών που έμαθα να χορηγώ.

Αλλά η μητέρα μου, μου έδειχνε συνεχώς όλες τις αδυναμίες μου. Οι γονείς μου άρχισαν να υπονομεύουν την ικανότητά μου να αναθρέψω τα παιδιά μου. Με συνέκριναν συνεχώς με την αδερφή μου, κάτι που έβλαψε σοβαρά και τη σχέση μου με την αδερφή μου. Αυτό ήταν όταν η φροντίδα άρχισε πραγματικά να επηρεάζει την ψυχική μου υγεία.

Θέτοντας και ενισχύοντας όρια για τη διατήρηση της ψυχικής μου υγείας

Άρχισα να νιώθω εξαντλημένη, να μην εκτιμώ τίποτα και να απογοητεύομαι καθώς η μητέρα μου συνέχιζε να υπονομεύει τις αποφάσεις μου ως μητέρα. Έβαλα όρια και προσπάθησα να τα ενισχύσω με τη μητέρα μου. Ήλπιζα ότι αυτό θα βοηθούσε στη διατήρηση της σχέσης μας, της σχέσης μου με τα παιδιά μου και της δικής μου ψυχικής υγείας.

Αλλά η μητέρα μου δεν σεβόταν αυτά τα όρια. Μετά από σοβαρή σκέψη, κατέληξα να κόψω τους δεσμούς και με τους δύο γονείς μου.

Ήθελα να βοηθήσω στη φροντίδα της μαμάς μου. Ήθελα να είμαι κοντά στους γονείς μου. Είναι υπέροχοι άνθρωποι από πολλές απόψεις. Αλλά η μαμά μου ξεπέρασε ένα τόσο μεγάλο όριο υπονομεύοντας ενεργά τις γονικές μου αποφάσεις, οι οποίες επηρέασαν τη σχέση μου με τα παιδιά μου. Και αυτό ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι για μένα.

Σήμερα, ακόμα δεν έχω επαφή με τη μητέρα μου. Ακόμη και χρόνια αργότερα, το να σκέφτομαι όλο αυτό εξακολουθεί να είναι επώδυνο και να με κάνει να αισθάνομαι ντροπή.

Είναι δύσκολο να μοιραστώ την ιστορία μου, αλλά αν έστω και ένα άτομο το διαβάσει και το βρει χρήσιμο, νιώθω ότι άξιζε τον κόπο.

Άρθρο της Stephanie στο medicalnewstoday.com

Διαβάστε επίσης

Πώς να καθαρίσετε στόρια, περσίδες και κουρτίνες με τον σωστό τρόπο

Δρ. Ζουμπούλης στο HS: Έρχονται καλλυντικά με ουσίες που μιμούνται ορμόνες – Το δέρμα «δείχνει» ασθένειες

Exit mobile version