Μια νευρολογική πάθηση την εμπoδίζει να τρέξει κανονικά και τρέχει μόνο προς τα πίσω, αλλά αυτό δεν την εμπόδισε να κατακτήσει ρεκόρ Γκίνες.
Αφού διαγνώστηκε με εστιακή δυστονία, μια νευρολογική κινητική διαταραχή, η μαραθωνοδρόμος Τζάστιν Γκάλουεϊ δεν μπορούσε να τρέξει προς τα εμπρός, αλλά μπορούσε να απολαύσει το άθλημα προς τα πίσω.
Αν και η νευρολογική πάθηση την δυσκόλεψε στο τρέξιμο, δοκίμασε έναν νέο τρόπο να συνεχίσει το άθλημα που αγαπά.
Όταν η Τζάστιν Γκάλουεϊ πέτυχε το 18ο μίλι κατά τη διάρκεια του τρίτου Μαραθωνίου της στη Βοστώνη, ένιωσε κάτι να χάνεται και δεν ολοκλήρωσε τον αγώνα. Δύο εβδομάδες αργότερα, ήξερε ότι κάτι δεν πήγαινε καλά.
«Το αριστερό μου πόδι δεν άκουγε τον εγκέφαλό μου. Ήταν σαν το αριστερό μου πόδι να ήταν ένα κομμάτι ξύλο και δεν κινούνταν με το σώμα μου», είπε η Galloway, 42 ετών, στο Today. «Είτε θα έμενε στον αέρα είτε θα πήγαινε στο πλάι, και απλά δεν θα πήγαινε όπου ήθελα. Και δεν μπορούσα να καταλάβω τι συνέβαινε».
Τρέχει μόνο προς τα πίσω
Μετά από επίσκεψη σε πολλούς ορθοπεδικούς και νευρολόγους για δύο χρόνια, η Galloway έμαθε τι είχε: Είχε εστιακή δυστονία, μια νευρολογική διαταραχή κίνησης που επηρεάζει ένα μέρος του σώματος με ακούσιες μυϊκές συσπάσεις, σύμφωνα με την Αμερικανική Ένωση Νευρολογικών Χειρουργών.
Συνήθως ξεκινά όταν οι άνθρωποι είναι ανάμεσα στα 40 και τα 50 και οι γυναίκες είναι τρεις φορές πιο πιθανό να το βιώσουν σε σχέση με τους άνδρες.
Η 42χρονη μπορεί να κάνει ποδήλατο ή να χρησιμοποιήσει ένα ελλειπτικό μηχάνημα κανονικά, αλλά δεν μπορεί να τρέξει προς τα εμπρός. Σε μερικούς ανθρώπους, επηρεάζει αυτό ακριβώς που απολαμβάνουν περισσότερο, είπε.
Για την Justine Galloway, το τρέξιμο τη συνέδεσε με τον πατέρα της ο οποίος πέθανε από τη νόσο του Πάρκινσον.
Ο μπαμπάς της έτρεξε έναν μαραθώνιο τη χρονιά που γεννήθηκε, και σε όλη την παιδική της ηλικία, συχνά έτρεχε σε αγώνες. Το τρέξιμο έγινε μια δεσμευτική εμπειρία για πατέρα και κόρη.
Αλλά όταν ο πατέρας της διαγνώστηκε με νόσο του Πάρκινσον έπρεπε να σταματήσει να τρέχει. Το τρέξιμο της Γκάλογουεϊ απέκτησε νέο νόημα για εκείνη.
«Ξεκίνησα τους αγώνες στο γυμνάσιο», είπε. «Έτρεχε ο πατέρας μου μέσα από εμένα και θα του έλεγα για το τρεξιμό μου».
Το 2010, ο πατέρας της πέθανε, αλλά εκείνη συνέχισε να τρέχει, ολοκληρώνοντας εννέα μαραθωνίους. Μετά τον Μαραθώνιο της Βοστώνης, το τρέξιμο έγινε επώδυνο.
«Δύο εβδομάδες αργότερα έπεσα και αμέσως μετά, το τρέξιμό μου άλλαξε σημαντικά», είπε η Galloway. «Ξαφνικά, το τρέξιμο προς τα εμπρός ήταν πολύ δύσκολο και επώδυνο».
Μετά τη διάγνωσή της, η Galloway έκανε φυσικοθεραπεία και ανακάλυψε κάτι συναρπαστικό – μπορούσε να τρέχει προς τα πίσω χωρίς πόνο.
«Για κάποιο λόγο, το προς τα πίσω και στο πλάι τρέξιμο ήταν μια χαρά, αλλά όταν έτρεχα μπροστά στον διάδρομο, σχεδόν έκλαιγα από τους πόνους», εξήγησε.
Ζήτησε τη βοήθεια φίλων για να τρέχουν μαζί της για τους τυχόν κινδύνους στο δρόμο και άρχισε να απολαμβάνει ξανά την αγαπημένη της άσκηση.
Στην πορεία, έσπασε δύο ρεκόρ Γκίνες για τρέξιμο σε ημιμαραθώνιο προς τα πίσω. Πρόσφατα ολοκλήρωσε τον Μαραθώνιο της Νέας Υόρκης, δίνοντάς της μια διαφορετική οπτική στον αγώνα.
Η 42χρονη μαραθωνοδρόμος έτρεξε για το Ίδρυμα Michael J. Fox στη μνήμη του πατέρα της και είχε μια έκπληξη στην πορεία.
“Ήταν καταπληκτικό», είπε. «Βλέπω όλους αυτούς τους ανθρώπους να έρχονται κοντά μου και χαμογελούν».
«Ήμουν κουρασμένη, βρεγμένη, ιδρωμένη και ξαφνικά υπάρχει κάποιος που με αγκαλιάζει και στην αρχή σκέφτηκα ότι ίσως ήταν ο αδερφός μου», είπε. «Είπα: «Εντάξει, απλά θα στηριχτώ πάνω σου, (αλλά) μετά κατάλαβα ότι ήταν ο Michael J. Fox… και με ενθάρρυνε».
Η ενθάρρυνση από τον Micheal J. Fox κατά τη διάρκεια του Μαραθωνίου της Νέας Υόρκης βοήθησε την Justine Galloway στα τελευταία έξι μίλια του αγώνα.
Η συμβουλή της: «Συνεχίστε να προχωράτε», είπε. «Μην αφήσετε τίποτα να σας σταματήσει και τίποτα δεν είναι αδύνατο».
Διαβάστε επίσης
Tαχυπαλμία μετά το φαγητό: Οι τροφές που προκαλούν αύξηση των παλμών της καρδιάς
10 βήματα για να σταματήσετε το άτμισμα
Οι 3 κύριες μορφές της long COVID και ποιοι κινδυνεύουν περισσότερο