Περισσότεροι από τους μισούς ασθενείς με αυτοάνοσα νοσήματα αντιμετωπίζουν προβλήματα ψυχικής υγείας, όπως κατάθλιψη, άγχος και άλλα προβλήματα ψυχικής υγείας, ωστόσο η πλειοψηφία από αυτούς ερωτάται σπάνια ή ποτέ από τους γιατρούς για τα ζητήματα αυτά. Τα παραπάνω προκύπτουν από έρευνα του Πανεπιστημίου του Κέμπριτζ και του Βασιλικού Κολεγίου του Λονδίνου, που δημοσιεύεται στο περιοδικό «Rheumatology».
Η μελέτη
Οι ερευνητές εξέτασαν τα νευρολογικά και ψυχιατρικά συμπτώματα 1.853 ασθενών με συστηματικές αυτοάνοσες ρευματικές παθήσεις, όπως ο λύκος και η ρευματοειδής αρθρίτιδα. Διαπίστωσαν ότι το φάσμα των πιθανών ψυχικών και νευρολογικών συμπτωμάτων ήταν πολύ ευρύτερο από ό,τι είχε αναφερθεί στο παρελθόν. Όπως προέκυψε, το 55% των ασθενών με συστηματικές αυτοάνοσες ρευματικές παθήσεις βίωναν κατάθλιψη, το 57% βίωναν άγχος, το 89% είχε περάσει σοβαρή κόπωση και το 70% γνωστική δυσλειτουργία.
Επίσης, έκαναν έρευνα σε 289 κλινικούς γιατρούς, κυρίως ρευματολόγους, ψυχίατρους και νευρολόγους, και διεξήγαν 113 συνεντεύξεις με ασθενείς και γιατρούς. Όπως προέκυψε, τα συμπτώματα ψυχικής υγείας που περιέγραψαν οι ασθενείς ήρθαν σε έντονη αντίθεση με τις εκτιμήσεις των κλινικών γιατρών. Για παράδειγμα, το 47% των ασθενών με λύκο ανέφεραν ότι βίωναν σκέψεις αυτοκτονίας, έναντι του 15% που εκτιμούσαν οι γιατροί. Μάλιστα, οι κλινικοί γιατροί συχνά εξεπλάγησαν και ανησύχησαν με τη συχνότητα και το ευρύ φάσμα των συμπτωμάτων που ανέφεραν οι ασθενείς στους ερευνητές.
Επιπλέον, η μελέτη διαπίστωσε διαφωνίες μεταξύ κλινικών γιατρών που ειδικεύονται σε διαφορετικές πτυχές της περίθαλψης, καθώς και ότι πολύ λίγα νοσοκομεία διέθεταν αποτελεσματικά συστήματα περίθαλψης, όπου ρευματολόγοι, νευρολόγοι και ψυχίατροι συνεργάζονταν.
“Κανένας ασθενής δεν πρέπει να υποφέρει σιωπηλά”
Ο Τομ Πόλακ από το Ινστιτούτο Ψυχιατρικής, Ψυχολογίας και Νευροεπιστήμης στο Βασιλικό Κολέγιο του Λονδίνου δηλώνει: «Γνωρίζουμε εδώ και αρκετό καιρό ότι η ύπαρξη μιας συστηματικής αυτοάνοσης νόσου μπορεί να επηρεάσει αρνητικά την ψυχική υγεία, αλλά η μελέτη αυτή δίνει μια εκπληκτική εικόνα για το εύρος και τον αντίκτυπο αυτών των συμπτωμάτων. Όλοι όσοι εργάζονται στον τομέα της υγειονομικής περίθαλψης με αυτούς τους ασθενείς θα πρέπει να ρωτούν τακτικά για την ψυχική ευεξία και οι ασθενείς θα πρέπει να υποστηρίζονται, ώστε να μιλούν χωρίς να φοβούνται ότι θα κριθούν. Κανένας ασθενής δεν πρέπει να υποφέρει σιωπηλά».
Η μελέτη έδειξε ότι οι ασθενείς συχνά διστάζουν να αναφέρουν στους κλινικούς γιατρούς τα προβλήματα ψυχικής υγείας που μπορεί να αντιμετωπίζουν, νιώθοντας μερικές φορές ότι μπορεί να στιγματιστούν. Οι ασθενείς ανέφεραν σε κάποιες περιπτώσεις ότι ακόμη και όταν μοιράζονταν με τους γιατρούς τα συμπτώματα ψυχικής υγείας, συχνά δεν σχολιάζονταν ή δεν καταγράφονταν με ακρίβεια ή και καθόλου.