Η πανδημία COVID-19 έχει αυξήσει κατακόρυφα την παγκόσμια ζήτηση ιατρικού οξυγόνου και έχει δώσει επείγοντα χαρακτήρα στο εφοδιασμό των μονάδων Υγείας με αυτό. Οι πιο ευάλωτες χώρες αντιμετωπίζουν σοβαρές ελλείψεις.
Το ιατρικό οξυγόνο έχει καθοριστικό ρόλο στην υγειονομική περίθαλψη, αφού χρησιμοποιείται σε όλα τα επίπεδα ιατρικής φροντίδας. Οι πιο γνωστές από τις χρήσεις του αφορούν τα χειρουργεία, τις μονάδες εντατικής θεραπείας, την πνευμονία και άλλες παθήσει του αναπνευστικού συστήματος, την αντιμετώπιση του τραύματος.
Η πνευμονία ευθύνεται για 800.000 θανάτους ετησίως σε παγκόσμιο επίπεδο. Εκτιμάται ότι 20% με 40% των θανάτων αυτών θα μπορούσαν να προληφθούν εάν ήταν παντού επαρκώς διαθέσιμο το ιατρικό οξυγόνο και η οξυγονοθεραπεία.
Στα ύψη η ζήτηση
Μόνο στις χώρες χαμηλού και μεσαίου εισοδήματος, η ζητήση του οξυγόνου έχει αυξηθεί στα 1,1 εκατομμύρια κυλίνδρους εξαιτίας της πανδημίας COVID-19.
Early in the pandemic, WHO’s first phase approach was to scale up oxygen supply in the most vulnerable countries by procuring and distributing oxygen concentrators and pulse oximeters.
Μέχρι τον περασμένο Φεβρουάριο, με ενέργειες του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας (ΠΟΥ) είχαν διανεμηθεί σε 121 χώρες πάνω από 30.000 συμπυκνωτές οξυγόνουκαι 40.000 παλμικά οξύμετρα.
Ο ΠΟΥ παρέχει και τεχνική υποστήριξη ώστε κάποιες χώρες να ενισχύσουν την παραγωγή ή να αποκτήσουν δική τους παραγωγή ιατρικού οξυγόνου.
Εμπόδια
Το κόστος, η έλλειψη ανθρώπινων πόρων και εξειδίκευσης, η ανεπαρκής πρόσβαση σε πηγές ενέργειας αποτελούν τους κυριότερους παράγοντες που εμποδίζουν πολλές χώρες από το να έχουν αυτονομία ιατρικού οξυγόνου.
Έτσι, ορισμένες χώρες εξαρτώνται αποκλειστικά από ιδιωτικές μονάδες παραγωγής οξυγόνου, οι οποίες συχνά βρίσκονται εκτός των συνόρων τους.
Ο ΠΟΥ υλοποιεί προγράμματα που έχουν στόχο να εξαλείψουν αυτό το φαινόμενο σε χώρες όπως η Σομαλία, το Τσάντ, το Σουδάν και άλλες, μέσω ενίσχυσης της τοπικής παραγωγής αλλά και με αύξηση της ενέργειας από ανανεώσιμες πηγές.