Ένα νέο στέλεχος του κορονοϊού, με την ονομασία «Κράκεν», είναι «η πιο μεταδοτική υποπαραλλαγή που έχει εντοπιστεί μέχρι σήμερα», σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανσιμό Υγείας (ΠΟΥ).
Η τελευταία υποπαραλλαγή της Όμικρον με την επίσημη ονομασία XBB.1.5- έχει ήδη επικρατήσει στις ΗΠΑ, όπου πιστεύεται ότι ευθύνεται για το 70% περίπου των νέων λοιμώξεων στις χειρότερα πληγείσες περιοχές και για 4 στις 10 συνολικά.
Σύμφωνα με την Daily Mail, η υποπαραλλαγή «Κράκεν» έχει αρχίσει να επικρατεί στο Ηνωμένο Βασίλειο, κάτι που υποδηλώνει ότι έχει υψηλότερη μεταδοτικότητα έναντι των άλλων στελεχών. Το θετικό, όπως υπογραμμίζει η Daily Mail, είναι ότι η ανησυχία για το XBB.1.5 βασίζεται σε μεγάλο βαθμό στον τρόπο με τον οποίο εξαπλώνεται επί του παρόντος στις ΗΠΑ.
Κάλεσμα αφύπνισης η νέα υποπαραλλαγή
Ο καθηγητής Lawrence Young, ιολόγος του Πανεπιστημίου Warwick, δήλωσε ότι η εμφάνιση του στελέχους αποτελεί «κάλεσμα αφύπνισης». «Η υποπαραλλαγή XBB.1.5 είναι εξαιρετικά μολυσματική και οδηγεί σε αυξημένες εισαγωγές σε νοσοκομεία στη Νέα Υόρκη, ιδίως μεταξύ των ηλικιωμένων. Η εξασθένηση της ανοσίας, η μεγαλύτερη ανάμειξη σε εσωτερικούς χώρους λόγω του κρύου και η έλλειψη άλλων μέτρων προστασίας, όπως η χρήση μάσκας, συντελούν επίσης σε αυτό το κύμα μόλυνσης στις ΗΠΑ.
Δεν ξέρουμε πώς θα συμπεριφερθεί αυτή η παραλλαγή στο Ηνωμένο Βασίλειο, σε έναν πληθυσμό που έχει εκτεθεί προηγουμένως σε άλλες παραλλαγές της Όμικρον και όπου πολλοί από τους άνω των 50 ετών έχουν κάνει αναμνηστικά εμβόλια. Παρ’ όλα αυτά, αυτό είναι ένα κάλεσμα αφύπνισης – μια έντονη υπενθύμιση ότι δεν μπορούμε να εφησυχάζουμε σχετικά με την COVID» ανέφερε.
Τι είναι το «Κράκεν» που ονομάστηκε η υποπαραλλαγή;
Το Κράκεν ή Κρέικεν – ανάλογα με την προέλευση και τη διάλεκτο του «αυτόπτη» μάρτυρα που είχε την ”ατυχία” να το συναντήσει – ήταν ένα τέρας που σκόρπιζε επί αιώνες τον τρόμο στους ωκεανούς και στα πληρώματα που θαλασσοδέρνονταν σε αυτούς.
Ξεπήδησε από τα σκανδιναβικά σάγκα και αρχικά η παρουσία του ήταν περιορισμένη στα ανοιχτά της Νορβηγίας και της Ισλανδίας. Με τον χρόνο όμως πέρασε και σε άλλες μυθολογίες και άλλες θάλασσες, πλέοντας με τον ούριο άνεμο της φαντασίας. Το ομότιτλο ποίημα του Αλφρεντ Τένισον ήταν το πρώτο που το απαθανάτισε στη σοβαρή λογοτεχνία.
Ακολούθησε ο Ιούλιος Βερν, ο οποίος εμπνεύστηκε από αυτό για τα τεράστια καλαμάρια τού Είκοσι χιλιάδες λεύγες κάτω από τη θάλασσα. Έκτοτε το θρυλικό νορβηγικό τέρας έχει περάσει σε πολλά λογοτεχνικά έργα, κινηματογραφικές ταινίες, κόμικς, παιχνίδια και βιντεογκέιμς.
Οι Νορβηγοί ψαράδες έλεγαν αρχικά ότι το ζώο ήταν μεγάλο σαν νησί και ότι ο κίνδυνος δεν προερχόταν τόσο από τις επιθέσεις του όσο από το γεγονός ότι δημιουργούσε μια γιγαντιαία δίνη, καθώς καταδυόταν με ταχύτητα προς τον βυθό. Γρήγορα ωστόσο άρχισαν να διαδίδονται ιστορίες για τις δεινές επιθετικές του ικανότητες.
Στη Φυσική Ιστορία της Νορβηγίας, ο επίσκοπος του Μπέργκεν Ερικ Ποντόπινταν τις περιγράφει το 1752 ως εξής: «Λέγεται ότι αν αρπάξει ακόμη και το μεγαλύτερο πολεμικό πλοίο μπορεί να το τραβήξει κάτω στον βυθό του ωκεανού». Το γιγαντιαίο ζώο ζούσε, σύμφωνα με τα βιβλία της εποχής, στον βυθό αλλά κάποιες φορές ανέβαινε στην επιφάνεια:
«Όταν βρίσκεται στις δέκα με δώδεκα οργιές, τα πλοία καλύτερα να φεύγουν από κοντά του γιατί σε λίγο θα ξεπηδήσει, σαν πλεούμενο νησί, ξεφυσώντας νερό από τα τρομερά ρουθούνια του και δημιουργώντας γύρω του κύματα που μπορούν να φθάσουν πολλά μίλια. Υπάρχει αμφιβολία ότι αυτός είναι ο Λεβιάθαν του Ιώβ;» έγραφε το 1781 ο Σουηδός Γιάκομπ Βάλενμπεργκ.
Οι πρώτες περιγραφές το παρομοίαζαν με γιγαντιαίο κάβουρα. Αργότερα άρχισε να μοιάζει περισσότερο με μαλάκιο, άλλοτε καλαμάρι και άλλοτε χταπόδι. Το 1802 ο Γάλλος φυσιοδίφης Πιερ Ντενί ντε Μονφόρ ανέφερε στη Γενική και Ειδική Φυσική Ιστορία των Μαλακίων ότι υπήρχαν δύο είδη γιγαντιαίων χταποδιών, ένα μικρότερο, ο «οκτάπους κράκεν», τον οποίο είχαν δει Νορβηγοί ψαράδες και ο Πλίνιος ο Πρεσβύτερος, και ένα μεγαλύτερο, ο «κολοσσιαίος οκτάπους», ο οποίος είχε επιτεθεί σε γαλλικό πλήρωμα στα ανοιχτά της Ανγκόλας.
Όσο τερατώδεις ή λανθασμένες και αν είναι οι περιγραφές και εικασίες της εποχής, οι ειδικοί είναι πλέον πεπεισμένοι ότι το Κράκεν ναι μεν δεν είναι υπερφυσικό πλάσμα και σίγουρα δεν υποκινείται από τον καταχθόνιο Ντέιβι Τζόουνς των Πειρατών της Καραϊβικής, αλλά είναι υπαρκτό ζώο.
Αποτελεί, σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις, μια «τροποποιημένη» εκδοχή του γιγαντιαίου καλαμαριού της αβύσσου. Το καλαμάρι-γίγας εθεωρείτο και αυτό μυθικό πλάσμα, ώσπου περιγράφηκε λεπτομερώς από τον Σουηδό φυσιοδίφη Γιάπετους Στέενστρουπ το 1857, ενώ ένα «σχεδόν τέλεια διατηρημένο» ζώο ξεβράστηκε ημιθανές στις ακτές της Νιουφάουντλαντ το 1877. Ως σήμερα έχουν περισυλλεγεί νεκρά περίπου 600 δείγματα του είδους, οι επιστήμονες όμως κατόρθωσαν για πρώτη φορά να το φωτογραφίσουν και να το παρατηρήσουν ζωντανό μόλις το 2004.
Διαβάστε επίσης
Ανησυχία για τη νέα άκρως μεταδοτική υποπαραλλαγή ΧΒΒ.1.5 του κορονοϊού από τις ΗΠΑ