Η Ανατολή Παταρίδου δεν είναι μια απλή περίπτωση γιατρού. Η ποντιακής καταγωγής ωτορινολαρυγγολόγος, χειρουργός κεφαλής – τραχήλου και παιδοΩΡΛ, ξεχωρίζει τα τελευταία χρόνια, όχι μόνο γιατί εφαρμόζει κάποιες από τις πιο καινοτόμες διαγνωστικές και θεραπευτικές μεθόδους στον τομέα της, αλλά και γιατί με το παράδειγμά της εμπνέει καθημερινά.
Εξειδικεύεται στην ελάχιστα παρεμβατική χειρουργική (minimally invasive surgery) – περιλαμβάνει την ενδοσκοπική χειρουργική ρινός και παραρρίνιων κόλπων, την ενδοσκοπική χειρουργική λάρυγγα με διάφορες μορφές laser, τη ρομποτική χειρουργική με το σύστημα Da Vinci – και στην αξιολόγηση και χειρουργική αντιμετώπιση της δυσφαγίας.
Εφαρμόζει το «νους υγιής εν σώματι υγιεί», κάνοντας χορό και θαλάσσιο σκι, που λατρεύει. Όπως λέει χαρακτηριστικά, δεν υπάρχουν δικαιολογίες για να μην κάνεις αυτό που αγαπάς, και για να φροντίζεις τον εαυτό σου και την υγεία σου.
Ακολουθεί η συνέντευξη, που μας παραχώρησε:
Τι σας οδήγησε στο να επιλέξτε την Ιατρική ως επάγγελμα;
Θυμάμαι από παιδί πάντοτε τον εαυτό μου να θέλω να βοηθήσω, να στηρίξω, να εξηγήσω, να με διακατέχει πάντα αυτό που λέμε ενσυναίσθηση. Έχω κάνει μια δική μου προέκταση αυτού, που λέει ο Κομφούκιος, μην κάνεις ποτέ στον άλλον αυτό, που δεν θέλεις να σου κάνουν. Λέω, λοιπόν, πρόσφερε στον άλλον αυτό, που θα ήθελες να σου προσφέρουν, αν ήσουν στην ίδια θέση.
Και, βέβαια, αυτό για μένα ήταν σαν να αναπνέω, γιατί από παιδί αυτό φωτογράφισα στο περιβάλλον που μεγάλωνα από τον παππού, τη γιαγιά, τους γονείς, τους φίλους, τους συγγενείς. Μεγάλωσα σε μια κοινωνία Ποντίων, οι οποίοι ήρθαν κατατρεγμένοι και πέρασαν όλη αυτή τη σκληρή διαδρομή, από τον ξεριζωμό, μέχρι την προσπάθειά τους να παραμείνουν σε έναν καινούριο τόπο.
Η μητέρα της μητέρας μου ήταν πραγματικά Ιπποκράτης στο σπίτι μας. Έδινε λύση άμεσα σε κάθε πρόβλημα υγείας, που παρουσιαζόταν, με μια απλή, γνήσια, λαϊκή σοφία, χρησιμοποιούσε το κοφτερό της μυαλό και νιώθοντας ότι είναι κομμάτι της φύσης μπορούσε να εξηγήσει πολλούς συχνούς παθολογικούς μηχανισμούς, που μας οδηγούν σε προβλήματα υγείας. Πιστεύω ότι η γιαγιά μου με ενέπνευσε και αποφάσισα να γίνω γιατρός.
Η ενασχόληση με την Ιατρική αφήνει χρόνο για χαλάρωση; Εσείς τι κάνετε στον ελεύθερο χρόνο σας;
Η Ιατρική δεν είναι ένα απλό επάγγελμα. Είναι ένας άλλος τρόπος ζωής. Ποτέ δεν μπορείς να έχεις κανονικές διακοπές, ούτε το καλοκαίρι, ούτε τα Χριστούγεννα, ούτε το Πάσχα. Τα Σαββατοκύριακά σου δεν ξέρεις αν σου ανήκουν, είσαι συνεχώς αυτό που λέμε on call. Μέσα από αυτή την καθημερινότητα διδάσκεσαι, ότι αυτό, που έχει αξία στη ζωή, είναι κάποια πράγματα, όπως η αγάπη, το ενδιαφέρον, η υποστήριξη, η αποδοχή της διαφορετικότητας και η καθημερινή προσφορά στον άνθρωπο. Έτσι ξεχνάς να κοιτάς το ρολόι. Και το μόνο, που σε ξεχωρίζει, είναι να κάνεις τη δουλειά σου όσο πιο ολοκληρωμένα και ανθρώπινα μπορείς. Όλο αυτό απαιτεί πολύ μεγάλα αποθέματα ενέργειας και όταν η κούραση συσσωρεύεται, ο μόνος τρόπος είναι να βρούμε ένα χόμπι, που μας δίνει ψυχική ανάταση.
Από παιδί θυμάμαι με τον πατέρα μου σε όλες τις χοροεσπερίδες, που τότε ήταν της μόδας, να χορεύουμε τα πάντα, από παραδοσιακούς χορούς, τανγκό, βαλς, τσιφτετέλι. Ο χορός είναι μία έκρηξη έκφρασης και συναισθημάτων. Χωρίς να μιλάμε, μιλάει το σώμα. Και μέσα από τον ρυθμό και την κίνηση απελευθερώνει τόνους στρες και έντασης. Για μένα ο χορός αποτελεί escape room και το δικαίωμα στο όνειρο. Γιατί νομίζω ότι όλοι έχουμε ανάγκη, όσο κι αν μεγαλώνουμε, να μπορούμε να συνεχίζουμε να ονειρευόμαστε και να επιμένουμε στους στόχους μας.
Ξεκίνησα με χορούς παραδοσιακούς και λάτιν, αλλά στην πορεία με κέρδισαν οι ευρωπαϊκοί χοροί. Ασχολούμαι με το slow waltz, το Viennese waltz, το tango, το Foxtrot και το quick step. Η μουσική αυτών των χορών και οι ενδυμασίες είναι πραγματικά συγκλονιστικές, σε μεταφέρουν σε έναν άλλο κόσμο, νιώθεις σαν να έχεις μπει στη μηχανή του χρόνου όπως η Σταχτοπούτα, που κατάφερε να κάνει την κολοκύθα άμαξα. Χάνεις την ηλικία σου, το όνομά σου, την ταυτότητά σου και απελευθερώνεσαι, με αποτέλεσμα το μυαλό να ταξιδεύει ελεύθερα. Αυτή η δραστηριότητα μπορεί να μας γεμίσει με τόση ενέργεια, την οποία έχουμε όλοι ανάγκη, για να διανθίσουμε την καθημερινότητά μας. Στην Αγγλία η χοροθεραπεία συνταγογραφείται κυρίως για παθήσεις όπως το Πάρκινσον και η άνοια. Εξάλλου αξίζει να θυμηθούμε από την αρχαία Ελλάδα την θέση του χορού και τη συμβολή της στην ψυχική υγεία των ανθρώπων.
Είστε εξίσου ενεργή και στο κομμάτι της άθλησης. Το θαλάσσιο σκι και το windsurfing πώς προέκυψε;
Πριν από περίπου 18 χρόνια στην Πάρο, πήρα την απόφαση να κάνω πραγματικότητα ένα παιδικό μου όνειρο. Ήθελα πάντα να μάθω θαλάσσιο σκι και windsurfing, αλλά φοβόμουν. Έπεσα στα βαθιά, ξεκίνησα και με τα δύο, γιατί με βοήθησε πάρα πολύ το ότι έκανα ήδη χορό και είχα βρει την ισορροπία μου και τον άξονά μου και όλο αυτό μου έδωσε μία νεότητα και μια άλλη φρεσκάδα.
Και τα δύο αθλήματα απαιτούν συντονισμό κινήσεων και ισορροπία. Συγκεκριμένα για το θαλάσσιο σκι, η στιγμή που το σώμα, μαζεμένο σαν μπάλα, εκτινάσσεται και πλέει πάνω στο νερό, είναι συγκλονιστική και αξίζει να το ζήσει κανείς.
Όσον αφορά στο άθλημα της ιστιοσανίδας, ο συντονισμός και η τεχνική που απαιτούνται, χαρίζουν απίστευτη αυτοπεποίθηση. Όπως έχει πει ο γνωστός ψυχίατρος Χόρχε Μπουκάι, «η ζωή είναι όπως το σπορ της ιστιοσανίδας. Πρέπει να πας ανάλογα με τον αέρα και το κύμα, που έχουν μια συνεχή δυναμική».
Ιατρική και άσκηση πώς συνδέονται λοιπόν;
Όπως έχουν πει οι αρχαίοι ημών πρόγονοι, «νους υγιής εν σώματι υγιεί». Ακούγεται τετριμμένο και, τελικά, τα πιο ουσιαστικά πράγματα στην εποχή μας τα θεωρούμε τετριμμένα και τα ξεπερνάμε. Όμως είναι η βάση της ψυχικής και της σωματικής μας υγείας. Και είναι πολύ σημαντικό να επενδύουμε χρόνο και σε αυτά. για να είμαστε καλά ενταγμένοι και στο επαγγελματικό και στο οικογενειακό μας περιβάλλον.
Διαβάστε επίσης
Από την long COVID στη μακροχρόνια γρίπη – Τι παρατήρησαν οι επιστήμονες