Το πρώτο πράγμα που κάνουν οι περισσότεροι άνθρωποι όταν σηκώνονται το πρωί είναι να πιουν ένα φλιτζάνι καφέ. Για το λόγο αυτό, πολλοί άνθρωποι εκμεταλλεύονται αυτό το ρόφημα για να πάρουν τα συνταγογραφούμενα φάρμακα τους πρωί-πρωί.
Ωστόσο, αυτό δεν είναι ό,τι καλύτερο, διότι η καφεΐνη μπορεί να αλλοιώσει την επίδραση ορισμένων φαρμάκων. Η καλύτερη επιλογή είναι το νερό και η όσο το δυνατόν μεγαλύτερη χρονική απόσταση μεταξύ της κατανάλωσης τσαγιού, καφέ και άλλων καφεϊνούχων ποτών.
Όπως επισημαίνει ο Carlos Fernández Moriano, επικεφαλής της επιστημονικής διάδοσης στο Γενικό Συμβούλιο Επίσημων Φαρμακευτικών Συλλόγων, «σε γενικές γραμμές, ως βασική οδηγία, οι φαρμακοποιοί συνιστούν πάντα ότι τα φάρμακα που χορηγούνται από το στόμα -σε δισκία ή κάψουλες- πρέπει να λαμβάνονται με νερό». Ο λόγος: το υγρό αυτό συμπεριφέρεται ουδέτερα απέναντι στα φάρμακα.
«Το σώμα μας αποτελείται κατά 80% από νερό», λέει ο ειδικός. Επισημαίνει επίσης ότι ο καφές δεν είναι η μόνη τροφή που μπορεί να αλληλεπιδράσει με τα φάρμακα: «Θα πρέπει επίσης να αποφεύγονται άλλες τροφές, όπως ο χυμός γκρέιπφρουτ ή το γάλα, που μπορεί να αλληλεπιδράσουν με ορισμένα αντιβιοτικά».
Διεγερτική δράση
Μεταξύ των ενώσεων του καφέ, η καφεΐνη είναι αναμφίβολα εκείνη που μπορεί να προκαλέσει τα περισσότερα προβλήματα όταν λαμβάνεται μαζί με φάρμακα. Αυτό είναι ιδιαίτερα σημαντικό αν λάβουμε υπόψη ότι ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού πίνει δύο ή τρία φλιτζάνια την ημέρα. «Η καφεΐνη είναι ένα διεγερτικό του κεντρικού νευρικού συστήματος», λέει ο Fernández Moriano. Το ίδιο και η θεΐνη στο τσάι, επειδή πρόκειται για το ίδιο μόριο. «Αυτό που συμβαίνει είναι ότι ονομάζονται διαφορετικά λόγω της διαφορετικής προέλευσής τους», εξηγεί ο φαρμακοποιός. Η διεγερτική δράση είναι επομένως η κύρια πηγή αλληλεπιδράσεων.
Ο ειδικός επισημαίνει ότι τα επιστημονικά στοιχεία που δείχνουν ότι η καφεΐνη μπορεί να αλληλεπιδράσει με ορισμένα φάρμακα (και, γενικά, τα στοιχεία για τις αλληλεπιδράσεις μεταξύ τροφίμων και φαρμάκων ή διατροφικών ουσιών και φαρμάκων) «είναι λιγότερο ισχυρά ή υποδηλώνουν μικρότερη κλινική σημασία από ό,τι τα στοιχεία για τις αλληλεπιδράσεις μεταξύ φαρμάκων».
Ακολουθούν τα πιο γνωστά παραδείγματα φαρμάκων που μπορεί να μεταβληθεί η δράση τους όταν λαμβάνονται με καφέ:
Βενζοδιαζεπίνες
Οι βενζοδιαζεπίνες (διαζεπάμη, τετραζεπάμη, μπρομαζεπάμη και άλλες), οι οποίες χρησιμοποιούνται μεταξύ άλλων για τη μυοχαλαρωτική (μυοχαλαρωτική), αγχολυτική ή ηρεμιστική τους δράση, δρουν επίσης στο κεντρικό νευρικό σύστημα, αλλά ως κατασταλτικά. Ως εκ τούτου, θεωρείται ότι «η καφεΐνη θα μπορούσε να ανταγωνίζεται την επίδραση των βενζοδιαζεπινών όταν χρησιμοποιούνται μαζί». Εάν η εν λόγω βενζοδιαζεπίνη χρησιμοποιείται για τη θεραπεία ενός αγχώδους προβλήματος, η επίδραση αυτή μπορεί να μεταβληθεί, με επακόλουθη μείωση της αποτελεσματικότητας. «Γι’ αυτό συνιστάται η αποφυγή της πρόσληψης καφεΐνης όταν λαμβάνετε βενζοδιαζεπίνες», καταλήγει ο φαρμακοποιός.
Αντιψυχωσικά
Ορισμένα αντιψυχωσικά, όπως η κλοζαπίνη ή η ολανζαπίνη, τα οποία χρησιμοποιούνται για ψυχικές διαταραχές όπως η σχιζοφρένεια, δεν είναι επίσης καλοί φίλοι της καφεΐνης στον καφέ, το τσάι ή άλλα ροφήματα. Αυτό είναι ένα ζήτημα του μεταβολισμού των φαρμάκων. Τόσο η καφεΐνη όσο και αυτά τα φάρμακα μεταβολίζονται από την ίδια πρωτεΐνη ή ένζυμο στο ήπαρ. «Αυτό που κάνουν είναι να ανταγωνίζονται για αυτό το ένζυμο», εξηγεί ενημερωτικά ο Fernández Moriano. Το αποτέλεσμα είναι ότι η καφεΐνη «καταλαμβάνει το μεγαλύτερο μέρος αυτού του ενζύμου μεταβολισμού, οπότε υπάρχει μεγαλύτερος κίνδυνος υψηλών συγκεντρώσεων ολανζαπίνης, κλοζαπίνης (ή άλλων αντιψυχωσικών) στο αίμα, γεγονός που θα αύξανε τον κίνδυνο ανεπιθύμητων ενεργειών όπως σύγχυση ή επιληπτικές κρίσεις».
Αντιεπιληπτικά φάρμακα
Ορισμένες μελέτες έχουν δείξει ότι η υπερβολική κατανάλωση καφεΐνης μπορεί να οδηγήσει σε σημαντική μείωση των αντισπασμωδικών επιδράσεων των φαρμάκων κατά της επιληψίας, συμπεριλαμβανομένης της φαινοβαρβιτάλης, της φαινυτοΐνης και του βαλπροϊκού οξέος ή του βαλπροικού οξέος. Από την άλλη πλευρά, σύμφωνα με τον εκπρόσωπο του Συμβουλίου Φαρμακοποιών, «υπάρχουν και άλλα νεότερα αντιεπιληπτικά φάρμακα, τα οποία είναι ίσως ήδη τα πιο ευρέως χρησιμοποιούμενα, τα οποία δεν επηρεάζονται τόσο από την καφεΐνη».
Σε κάθε περίπτωση, ανεξάρτητα από το είδος της φαρμακευτικής αγωγής που λαμβάνουν, οι ασθενείς με επιληψία συνιστάται γενικά να περιορίζουν την πρόσληψη καφεΐνης, διότι αποτελεί διεγερτικό του κεντρικού νευρικού συστήματος «και οι επιληπτικές κρίσεις οφείλονται σε υπερβολική δραστηριότητα μιας ομάδας νευρώνων στον εγκέφαλο».
Ασπιρίνη και παρακεταμόλη
Στην περίπτωση τόσο γνωστών και συχνά χρησιμοποιούμενων φαρμάκων όπως η παρακεταμόλη, αυτό που έχει παρατηρηθεί είναι ότι η καφεΐνη θα μπορούσε να μειώσει την αποβολή της, γεγονός που θα «αύξανε τη θεραπευτική αναλγητική και αντιπυρετική της δράση», λέει ο Fernández Moriano. Ομοίως, έχει παρατηρηθεί ότι μπορεί να αυξήσει «το επίπεδο βιοδιαθεσιμότητας ή τα επίπεδα στο αίμα του ακετυλοσαλικυλικού οξέος (ασπιρίνη)». Ωστόσο, ο φαρμακοποιός διευκρινίζει ότι «δεν φαίνεται να υπάρχουν αξιόπιστες μελέτες που να δείχνουν ότι η καφεΐνη μεταβάλλει τη θεραπευτική δράση της ασπιρίνης».
Διαβάστε επίσης
Τα φάρμακα κατά της στυτικής δυσλειτουργίας, μειώνουν τον κίνδυνο Αλτσχάιμερ
Τα φάρμακα κατά της στυτικής δυσλειτουργίας, μειώνουν τον κίνδυνο Αλτσχάιμερ