Healthstories.gr – υγεία, διατροφή, ομορφιά, φυσική κατάσταση, κορονοϊός, ειδήσεις, αρθραγραφία, συμβουλές, νέα,

Η επιλόχειος κατάθλιψη είναι φυσιολογική, απλά ζήτα βοήθεια

Η επιλόχειος κατάθλιψη είναι φυσιολογική, απλά ζήτα βοήθεια

Επιλόχειος κατάθλιψη. Μια απόλυτα φυσιολογική αλλά απρόσμενη συνθήκη που μπορεί να βρεθεί κάθε γυναίκα. Στο Best Seller «βιβλίο που θα ήθελες να είχαν διαβάσει οι γονείς σου» η Αμερικανίδα ψυχοθεραπεύτρια και συγγραφέας Philippa Perry με τρόπο ζεστό και ενθαρρυντικό μας υποδεικνύει τι πραγματικά μετράει και ποια συμπεριφορά πρέπει να αποφεύγουμε. Δίνοντάς μας τα σημαντικά «Δεν» και «Μην» της γονεϊκής συμπεριφοράς. Αναδημοσιεύουμε ένα απόσπασμά του για την επιλόχειο κατάθλιψη.

«Ήμουν η πρώτη από τις φίλες μου που απέκτησε μωρό. Μου έλειπε η παλιά μου ζωή. Μου έλειπε η δουλειά μου και μου έλειπε να βλέπω ανθρώπους. Στη δουλειά μου ήμουν δραστήρια, πετυχημένη και είχα πάντα τα δικά μου υψηλά πρότυπα. Ως μητέρα από την άλλη ένιωθα ότι όλη την ώρα έκανα κάτι λάθος. Έκανα ό,τι έπρεπε, όπως να πηγαίνω σε ομάδες για νέες μαμάδες, αλλά όταν ήμουν εκεί συνέκρινα τον εαυτό μου με τις άλλες μητέρες και ένιωθα κατώτερη».

Όλα φαίνονται δύσκολα

«Όταν το μωρό μου έκλαιγε, με θύμωνε και δεν είχα καμία διάθεση να το ηρεμήσω. Το να βγω από το σπίτι ήταν τόσο αγχωτικό επειδή φοβόμουν ότι θα ξεχάσω το μωρό σε κάποιο κατάστημα, οπότε τις περισσότερες φορές δεν έκανα τον κόπο. Απέφευγα να ανοίξω την πόρτα όταν κάποιος χτυπούσε. Ακόμη και το καθημερινό ντύσιμο το πρωί ήταν πάρα πολλές φορές απίστευτα δύσκολο. Δεν κοιμόμουν πολύ. Στον τοκετό χρειάστηκε να χρησιμοποιήσουν λαβίδες και βρήκα την όλη διαδικασία πολύ επεμβατική. Όταν με έπαιρνε τελικά ο ύπνος, πεταγόμουν και πάλι, ξαναζώντας όλη την εφιαλτική εμπειρία της γέννας».

Κάνοντας ότι δεν συμβαίνει

«Ντυνόμουν το απόγευμα, λίγο πριν γυρίσει ο φίλος μου από τη δουλειά. Του έλεγα ότι όλα ήταν υπέροχα. Φοβόμουν ότι, αν ομολογούσα σε αυτόν ή σε κάποιον άλλο πόσο άχρηστη ένιωθα, θα με έκρινε. Είχε παρατηρήσει ότι ήμουν νευρική και κάπως ασταθής και με ρωτούσε συνεχώς τι έχω. Εγώ του απαντούσα πάντα ότι έφταιγε η έλλειψη ύπνου και ότι ήμουν εντάξει. Δεν ήμουν καθόλου εντάξει».

Ζήτα βοήθεια

«Πήγα σχεδόν άθελά μου σε άλλη μία ομάδα για μαμάδες, προετοιμασμένη να προσποιηθώ ακόμα μία φορά, μόνο και μόνο για να έχω κάτι να πω στον φίλο μου όταν θα γυρνούσε στο σπίτι. Μία γυναίκα εκεί, η Σούζι, δήλωσε ότι δεν άντεχε άλλο και μας περιέγραψε πόσο απαίσια ένιωθε. Οι άλλες άρχισαν να δίνουν συμβουλές, κάτι που έβλεπα πως την έκανε να αισθάνεται χειρότερα. Πήρα το θάρρος και είπα: “Κι εγώ έτσι νιώθω” και μοιράστηκα την εμπειρία μου. Γίναμε φίλες. Η Σούζι ανακάλυψε μία ομάδα για γυναίκες με κατάθλιψη – και μαζί καταλήξαμε στο συμπέρασμα ότι αυτό είχαμε. Η ομάδα είχε βρεφονηπιακό σταθμό. Το μόνο που έκαναν οι μαμάδες εκεί ήταν χειροτεχνίες – όπως τα παιδιά, κολλούσαμε κομμάτια υφάσματος σε χαρτί για να κάνουμε κολάζ-, αλλά ήταν το ιδανικό και για τις δυο μας. Και όσο κολλούσαμε και ράβαμε τα εργόχειρά μας, μιλούσαμε για διάφορα πράγματα. Και τα λέγαμε όπως ακριβώς ήταν. Νομίζω ότι η συνειδητοποίηση ότι δεν ήμουν ένα ανώμαλο άτομο και ότι άλλες γυναίκες περνούσαν το ίδιο πράγμα ήταν αυτό που έκανε την κατάστασή μου να αλλάζει».

Κι όμως περνάει

«Τρία χρόνια αργότερα, έχω μία υπέροχη σχέση με τον γιο μου. Η δύσκολη αρχή δεν φαίνεται να έχει προκαλέσει μεγάλη ζημιά. Πλέον έχω άλλο ένα παιδί, ένα κοριτσάκι που γεννήθηκε πριν από έναν χρόνο. Αυτή τη φορά όμως δεν νιώθω απομονωμένη και δεν πιστεύω ότι, εκτός και αν όλα πηγαίνουν τέλεια, είμαι μία αποτυχία. Δεν λέω ότι αυτοί είναι οι λόγοι για την κατάθλιψη που πέρασα μετά τη γέννηση του γιου μου. Το όλο πράγμα το ένιωθα απόλυτα ορμονικό».

Θυμηθείτε

«Η εμπειρία και τα συναισθήματά σας, όταν έρχεται ένα μωρό στη ζωή σας, δεν είναι σωστά ή λάθος. Όσο παράξενα ή ασυνήθιστα κι αν σας φαίνονται, μην τα κρατάτε μέσα σας. Βρείτε ανθρώπους σε παρόμοια κατάσταση με τη δική σας για να μιλήσετε και μην διστάσετε να αναζητήσετε επαγγελματική βοήθεια. Μη νομίζετε ότι η κατάστασή σας είναι ασήμαντη ή αντίθετα πολύ βαριά για να μιλήσετε σε έναν ειδικό. Δεν το οφείλετε μόνο στον εαυτό σας, ώστε να νιώσετε παρούσες και σωστές, το χρωστάτε στο παιδί σας».

Η Philippa Perry είναι έμπειρη ψυχοθεραπεύτρια και συγγραφέας των βιβλίων Couch Fiction και Πώς να Διατηρήσουμε την Ψυχική μας Ισορροπία. Δίνει συμβουλές για μια καλύτερη ζωή μέσα από το School of Life και τη στήλη της στο περιοδικό Red Magazine, ενώ αρθρογραφεί στην εφημερίδα The Guardian. Επίσης, έχει κατά καιρούς παρουσιάσει την τηλεοπτική εκπομπή The Culture Show στο BBC Two. Ζει στο Λονδίνο με την οικογένειά της. Από τις εκδόσεις Διόπτρα κυκλοφορούν τα βιβλία της Το βιβλίο που θα ήθελες να είχαν διαβάσει οι γονείς σου και Στον καναπέ – η ιστορία μιας θεραπείας.

Διαβάστε επίσης

“Εστιάζοντας στην Ποιότητα – Τάσεις και Προκλήσεις” – Το τοπίο που διαμορφώνεται στον τομέα της ογκολογικής περίθαλψης

Πώς η ατμοσφαιρική ρύπανση «γέρασε» τους ασθενείς με COVID κατά 10 χρόνια

Exit mobile version