Είναι σύνηθες το φαινόμενο ο γονιός να ρίχνει ευθύνες στο παιδί για την “άτακτη” συμπεριφορά του. Για σκεφτείτε όμως, πώς είναι δυνατόν να συμβαίνει κάτι τέτοιο; Από πού παίρνει παράδειγμα και καθοδήγηση ένα παιδί; Κι όμως, ο γονιός, αυτό που πρέπει να κατανοήσει είναι ότι είναι υπεύθυνος για τη συμπεριφορά του παιδιού του και είναι μάλιστα αυτός που θα θέσει τα όρια, τα οποία και πρέπει να τηρηθούν.
“8 στις 10 φορές που θα πω σε έναν γονιό ότι το παιδί του έχει παραπάνω κιλά από το επιτρεπτό ή γίνεται κατάχρηση των οθονών και θα πρέπει να γίνουν κάποιες αλλαγές στο φαγητό, το παιχνίδι και τις οθόνες … αυτός γυρίζει στο παιδί και σχεδόν πάντα κουνώντας το δάκτυλο του λέει ‘’τα ακούς;’’”, μας λέει η Νικολίτσα Κων. Κουτρουμάνη, Παιδίατρος MD,MSc,PhD, Διδάκτωρ Πανεπιστημίου Πατρών.
Εκείνη τη στιγμή ο γονιός πετά το μπαλάκι των ευθυνών στο παιδί του, λες και ο ίδιος ήταν αμέτοχος στις μέχρι τώρα αποφάσεις για τη ζωή του. Λες και το παιδί αγόρασε μόνο του όλες τις σκουπιδοτροφές, λες και το παιδί μαγείρεψε, λες και το παιδί έκανε παραγγελίες από fast-foodάδικο, λες και το παιδί αγόρασε το κινητό ή πληρώνει το ίντερνετ … λες και το παιδί είναι ο γονιός.
Το πινγκ πονγκ των ευθυνών
“Όταν τα επισημαίνω όλα αυτά, σχεδόν πάντα η επόμενη απάντηση του γονιού είναι ότι δεν μπορώ να του χαλάσω χατίρι ή ότι ο άλλος γονιός ή οι παππούδες δεν μπορούν να του χαλάσουν χατίρι. Πάλι το μπαλάκι των ευθυνών δίνεται αλλού”, συνεχίζει η κ. Κουτρουμάνη.
Κάπου εδώ πρέπει να υπενθυμίσουμε ότι ο ρόλος του γονιού είναι σπουδαίος και δεν μπορεί να παρακάμπτεται από κανέναν … ούτε φυσικά από το ίδιο το παιδί.
Οι αποφάσεις στην οικογένεια λαμβάνονται από τον γονιό, ο οποίος έχει τη γνώση για το σωστό και την εμπειρία για την αποφυγή των κακοτοπιών. Ένα ανήλικο παιδί, φυσικά και θα ζητήσει γλυκίσματα, σκουπιδοτροφές, να παίζει πολύ ώρα με το κινητό ή το tablet, να κοιμάται ό,τι ώρα θέλει κ.λπ. γιατί αυτό του είναι πιο εύκολο, πιο ευχάριστο, πιο διασκεδαστικό.
Το παιδί δεν γνωρίζει ότι η κακή διατροφή, η έλλειψη παιχνιδιού και άσκησης, η παχυσαρκία, ο κακός ύπνος και η κατάχρηση των οθονών μπορεί να τον κάνει λιγότερο έξυπνο και περισσότερο άρρωστο στην υπόλοιπη ζωή του. Αυτό το γνωρίζει ο γονιός.
Συνεπώς, ο γονιός έχει την υποχρέωση να βάλει όρια στο παιδί του και να υπερασπιστεί το καλό του.
Θέλει τρόπο
Για να γίνει αυτό θα πρέπει να κοπιάσει κι ο γονιός και το παιδί, να χαλαστούν χατίρια και διατηρηθεί ένα πρόγραμμα με σταθερότητα (όχι πολύ αυστηρό, ούτε άκαμπτο) τόσο από το παιδί, όσο κι από τους δύο γονείς που δίνουν το παράδειγμα.
Επίσης, δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι ένα παιδί χωρίς όρια (στη συμπεριφορά, το φαγητό, το παιχνίδι κτλ) είναι ένα παιδί χαομένο κι αγχωμένο. Καλείται να πάρει αποφάσεις που είναι ‘’βαρύτερες’’ από όσο αντιστοιχεί στην ηλικία του, ενώ επίσης δυσανάλογα της ηλικίας του επωμίζεται και τις κακές συνέπειες των λάθος επιλογών του (πχ συνέπειες παχυσαρκίας, τερηδόνα, απομόνωση από φίλους κτλ).
Η οικογένεια είναι ομάδα, με αρχηγό, κανόνες και σεβασμό στην άποψη και την προσπάθεια κάθε μέλους. Καμία ομάδα δεν οδηγείται στη νίκη αν την προπόνηση αναλάβει ο παίκτης, ενώ είναι άδικο να κατηγορηθεί ο παίκτης για την ήττα από τον προπονητή που καθόταν στον πάγκο και έβλεπε τα λάθη. Και οι νίκες, και οι ήττες οφείλονται και στις δυο πλευρές.
Διαβάστε επίσης
Νέες κινητοποιήσεις ΠΟΕΔΗΝ κατά του υποχρεωτικού εμβολιασμού και της αναστολής
Πώς θα γυρίσουν εκπαιδευτικοί και μαθητές στα σχολεία – Όλα τα μέτρα
Χάρτης ECDC – Ποιες περιοχές της Ελλάδας βρίσκονται σε «βαθύ κόκκινο»