Αφιέρωμα στη Σύμη και τις δυνατότητες πεζοπορίας στο μαγευτικό νησί του Αιγαίου έκανε το National Geographic. Η αρθρογράφος του NG Άντζελα Λοκατέλι περπάτησε σε δρομάκια του νησιού, σε μονοπάτια που οδηγούν σε μοναστήρια και κάστρα, γνώρισε φιλόξενους κατοίκους και προτείνει τη Σύμη για πεζοπορία.
«Νεοκλασικά σπίτια αγκαλιάζουν τον αμφιθεατρικό της κόλπο, βαμμένα ώχρα και καστανόξανθα με μπλε πινελιές. Αυτή η αρχιτεκτονική είναι το σήμα κατατεθέν της Σύμης – το πρώτο πράγμα που παρατηρούν οι επισκέπτες από τα πλοία και η εικόνα που πιθανότατα θα πάρουν σε καρτ ποστάλ. Αλλά εγώ είμαι εδώ για πεζοπορία και, όπως αποδεικνύεται, οι ευκαιρίες ξεκινούν ακριβώς από το κέντρο της πόλης», γράφει η Λοκατέλι.
Η διαδρομή της περνά μέσα από την Καλή Στράτα στο Χωριό και έπειτα ψηλότερα, μέσα από ήσυχα σοκάκια. «Φτάνουμε στο Κάστρο, τα απομεινάρια ενός φρουρίου του 14ου αιώνα – που τώρα είναι κάτι περισσότερο από ένα σημείο με θέα.
Πίσω στον Γιαλό, μέσα από ένα μονοπάτι αιώνων, το οποίο διάβαιναν γαϊδουράκια μεταφέροντας φορτία. Ωστόσο, τώρα περνούν ποδήλατα και αυτοκίνητα. «Εκείνο το απόγευμα, οδηγούμε προς τη δυτική ακτή για να βρούμε ένα άλλο μονοπάτι δίπλα στο μοναστήρι του 18ου αιώνα του Μεγάλου Σωτήρη. Κάποτε εγκαταλελειμμένο, ξαναζωντανεύει από τον Μανώλη Πετρίδη, έναν πρώην σερβιτόρο που ανέλαβε τις επισκευές ως project», γράφει η Λοκατέλι.
Η συνέχεια βρίσκει την αρθρογράφο του National Geographic σε έναν χωματόδρομο μέσα σε δάσος. Η Λοκατέλι γράφει: «Εδώ ήταν κάποτε η σύνδεση μεταξύ της πόλης της Σύμης και του μοναστηριού στον Πανορμίτη, στα νότια. Οι πιστοί το περπατούσαν – μια απότομη, δύσκολη διαδρομή – για να δείξουν την αφοσίωσή τους. Όταν τη δεκαετία του 1960 ασφαλτοστρώθηκε ένας δρόμος σε όλο το μήκος του νησιού, το προσκύνημα μειώθηκε από τέσσερις ώρες σε 30 λεπτά».
Χρέη ξεναγού της αρθρογράφου είχε αναλάβει ο Βαλάντης και όταν έφτασαν στον Πανορμίτη και στην Ιερά Μονή του Αρχαγγέλου Μιχαήλ, της είπε πώς είχε βρει μήνυμα σε ένα μπουκάλι το οποίο ζητούσε σε όποιον τον έβρισκε να ανάψει τρία κεριά εκεί. «Έχουν γίνει πολλά θαύματα εδώ», της λέει.
Η αρθρογράφος κλείνει το αφιέρωμα της στη Σύμη, γράφοντας ότι «η κοινότητα του νησιού μπορεί να κάνει τα δικά της θαύματα και αυτό είναι ευλογία από μόνο του».