Ζοφερό προβλέπεται το μέλλον της Αθήνας, καθώς ο χρόνος έκθεσης των κατοίκων σε συνθήκες στρες λόγω ζέστης αναμένεται να διπλασιαστεί μέχρι το τέλος του αιώνα.
Ο ρόλος της κλιματικής αλλαγής
Σύμφωνα με εργασία ερευνητών του Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών (ΕΑΑ), ο χρόνος έκθεσης των κατοίκων της πρωτεύουσας σε συνθήκες στρες λόγω ζέστης αναμένεται να διπλασιαστεί μέχρι το τέλος του αιώνα.
Εάν η έκλυση αερίων του θερμοκηπίου στην ατμόσφαιρα δεν ανακοπεί δραστικά, τις επόμενες δεκαετίες οι καλοκαιρινοί μήνες στην πόλη θα συνοδεύονται από έντονη δυσφορία και όλα αυτά, ενώ σύμφωνα με τις μετρήσεις του Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών, ο εφιάλτης έχει ήδη αρχίσει: Ο Ιούλιος του 2023 ήταν ο θερμότερος που έχει καταγραφεί στην Αθήνα τα τελευταία 160 χρόνια.
Οπως προκύπτει από την έρευνα, ενώ οι κάτοικοι της Αθήνας ήταν εκτεθειμένοι σε συνθήκες θερμής επιβάρυνσης κατά μέσο όρο σε ποσοστό 16,3% του συνολικού χρόνου της 30ετίας 1975 – 2004, με βάση το ακραίο σενάριο για τις εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου στο μέλλον (RCP8.5) και σύμφωνα με το κλιματικό μοντέλο RCA4-MOHC, το ποσοστό αυτό αναμένεται να αυξηθεί ως το 2058 σε 21,92% – σχετική αύξηση περίπου 35% – και ως το τέλος του αιώνα σε 30,89%, που αντιστοιχεί σε σχετική αύξηση σχεδόν 90%.
Τι δείχνουν τα ευρήματα
Οι επιστήμονες χρησιμοποίησαν ως περίοδο αναφοράς την 30ετία 1975 – 2004 και αξιοποίησαν προσομοιώσεις κλιματικών μοντέλων, με σκοπό να διαπιστώσουν ενδεχόμενες μεταβολές στην ψυχρή και στη θερμή επιβάρυνση που θα δεχτεί η πόλη ως το τέλος του αιώνα. Σύμφωνα με τα ευρήματά τους, η μεγαλύτερη επιδείνωση αναμένεται να σημειωθεί κατά τη θερινή περίοδο, ακολουθούμενη από την άνοιξη, ενώ παράλληλα θα μειωθεί o χρόνος έκθεσης σε ψυχρές συνθήκες κατά τον χειμώνα. Ακόμη και με βάση το μετριοπαθές σενάριο για τις εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου στο μέλλον (RCP4.5) – το οποίο είναι αμφίβολο αν θα καταφέρει να εφαρμοστεί – αναμένεται αύξηση της θερμικής επιβάρυνσης σε απόλυτες τιμές κατά 4%, δηλαδή σχετική αύξηση κατά 27%.
Για την έρευνα χρησιμοποιήθηκαν δύο σενάρια εξέλιξης συγκέντρωσης αερίων θερμοκηπίου της Διακυβερνητικής Επιτροπής για την Κλιματική Αλλαγή: το σενάριο RCP4.5 που υποθέτει χαλαρές πολιτικές μείωσης των αερίων θερμοκηπίου, με κορύφωση των εκπομπών τους περί το 2040 και σταδιακή μείωση εκπομπών CO2 μετά το 2045 – ώστε το 2100 τα επίπεδα εκπομπών να είναι περίπου στο μισό του 2050 – και το RCP8.5, που αποτελεί το πλέον απαισιόδοξο, αλλά όχι απίθανο σενάριο κατά το οποίο οι εκπομπές αερίων τελούν πρακτικά ανεξέλεγκτες λόγω της αδιάκοπης αύξησης του πληθυσμού, της ζήτησης ενέργειας και της καύση ορυκτών καυσίμων.